Miguel Syjuco beroemde citaten

Soms wacht men te lang op het perfecte moment voordat men de foto maakt. Je beseft nooit dat je perspectief moest veranderen.

De geschiedenis wordt veranderd door martelaren die de waarheid vertellen.

Om een eerlijke schrijver te zijn, moet je weg zijn van huis, en helemaal alleen in het leven.

Ik ben thuis en veilig en gevuld met het comfort om ergens te zijn waar ik al ben geweest. De drukte van de thuiskomst is brutaal plezierig en iedereen geeft me het gevoel dat ik een kampioen ben. Ik hoefde alleen maar lang genoeg weg te blijven.

De slaven van vandaag zullen de tirannen van morgen worden-het proletariaat omverwerpt de hegemon om de hegemon zelf te worden, om uiteindelijk omvergeworpen te worden door een proto-hegemon die op zijn beurt zijn positie zal verliezen. Het is deze duizelingwekkende cyclus die de mensheid achter de staart aan houdt die ze millennia geleden verloor

Je kunt een ongeschreven plek niet tot leven brengen zonder iets substantieel te verliezen. Manilla is de wieg, het kerkhof, de herinnering. Het Mekka, de kathedraal, het bordeel. Het winkelcentrum, het urinoir, de discotheek. Ik spreek nauwelijks in metaforen. Het is de meest ondoordringbare stad. Hoe breng je dat allemaal over?

Als onze grootste angst is om alleen en onopgemerkt weg te zinken, zal de wreedheid die de tijd ieder van ons zal toebrengen altijd sterker zijn dan de duistere golven van welke rivier dan ook.

Het postmodernisme was een reactie op het modernisme. Waar modernisme over objectiviteit ging, ging postmodernisme over subjectiviteit. Waar het modernisme een enkele waarheid zocht, zocht het postmodernisme de veelheid van waarheden.

Boze mannen hebben weinig om voor te leven als hun woede ineffectief wordt.

Fictie is een zeer krachtig hulpmiddel voor het onderwijzen van geschiedenis. De Filipijnen waren het eerste Irak, het eerste Vietnam, het eerste Afghanistan, in de zin dat het de eerste of dooplijke ervaring van de Verenigde Staten was in de opbouw van de natie.

Ik moet geloven dat literatuur verandering kan bewerkstelligen; anders zou ik geen doel in mijn leven hebben en zou ik vier jaar aan Ilustrado hebben verspild.

Toen ik jong was, besteedde ik mijn dagen en nachten aan het proberen indruk te maken op toekomstige generaties. Ik heb ze uitgegeven. Ze zijn weg. Allemaal omdat ik doodsbang was om vergeten te worden. En toen kwam de spijt. Het ergste van alle ergste dingen.

Vrijheid is het enige wat we in het leven moeten eisen, want alle andere goede dingen komen daaruit voort.

Literatuur is een ethische sprong. Het is een morele beslissing. Een gevaarlijke oefening in constante mislukking. Literatuur zou grieven moeten hebben, want er zijn zoveel grieven in de wereld.

Clichés herinneren ons eraan en stellen ons gerust dat we niet alleen zijn, dat anderen dit terrein lang geleden hebben betreden.

We verwezen naar fictieve personages alsof het mensen waren om van te leren. Alsof echte mensen te vaag zijn, te privé en onwerkelijk voor ons om te begrijpen.

Herinnerd worden is alles wat iemand kan vragen van een verloren liefde.

Angst is niet de menselijke conditie, het is het vagevuur tussen wat we hebben en wat we willen, maar niet kunnen krijgen.

Het doet me pijn dat tegenwoordig iedereen een klinische rechtvaardiging heeft voor hun vreemdheid.

Liefde en eerlijkheid gaan niet samen.

Ik zie mezelf niet anders dan alle andere Filippino ' s die naar het buitenland zijn gegaan op zoek naar kansen, om verpleegster, arbeider, dienstmeid of prostituee te worden.