Sappho beroemde citaten

Hoewel slechts adem, zijn woorden die ik beveel onsterfelijk.

Wat niet gezegd kan worden, zal gehuild worden.

Als ik een ogenblik naar u kijk, dan kan ik niet meer spreken, maar mijn tong valt stil, en onmiddellijk stroomt een delicate vlam onder mijn huid, en met mijn ogen zie ik niets, en mijn oren neuriën, en een nat zweet baadt me en een beving grijpt me overal.

Wanneer woede zich verspreidt door de adem, bescherm je tong tegen blaffen werkeloos.

Opnieuw drijft de liefde mij voort, dat losmakende van ledematen, Bitterzoet schepsel waartegen niets kan worden gedaan.

Er is geen plaats voor verdriet in een huis dat de Muze dient.

Liefde-Bitterzoet, onbedwingbaar-maakt mijn ledematen los en ik beef.

Schoonheid duurt slechts zolang ze kan worden gezien; goedheid, mooi vandaag, zal dat morgen blijven.

Iemand, zeg ik je, in een andere tijd zal ons herinneren

Mag Ik woorden schrijven die naakter zijn dan vlees, sterker dan bot, veerkrachtiger dan zenuw, gevoeliger dan zenuw.

De ervaring leert ons dat rijkdom, niet beheerst door deugd, nooit een onschuldige buur is.

Sommigen zeggen dat een leger van ruiters, of infanterie, een vloot van schepen het mooiste is op het gezicht van de zwarte aarde, maar ik zeg dat het is wat men liefheeft.

Je kunt het vergeten, maar laat me je dit vertellen: iemand in de toekomst zal aan ons denken

De avondster Is de mooiste van alle sterren

Ik weet niet wat ik moet doen, mijn gedachten zijn in tweeën.

Alles waar je het meest van houdt is mooi.

Hef de dakbalk hoog, timmerlieden. Als Ares komt de bruidegom, groter dan een lange man.

Als je squeamish niet prod het strand puin.

Sta op en zie mij aan, mijn liefste, en strooi de genade in uw ogen.

Nu zet de aarde met veel bloemen haar lenteborduurwerk aan

De Muzen gaven mij waarlijk een benijdenswaardig en gelukkig lot: wanneer ik in het graf lig, Kan ik niet, zal ik niet vergeten worden.

De dood moet een kwaad zijn en de goden zijn het ermee eens; want waarom zouden ze anders eeuwig leven?

Ik weet niet wat ik moet doen, mijn geest is verdeeld

Ik zou niet denken om de hemel aan te raken met twee armen

Al die tijd, geloof me, bad ik dat onze nacht twee keer zo lang zou duren.

Liefde is een sluwe Wever van fantasieën en fabels.

De maan is ondergegaan, en de Pleiaden; het is middernacht, en de tijd verstrijkt, en ik slaap alleen.

De dood is een kwaad; de goden hebben zo geoordeeld; als het goed was geweest, zouden zij sterven.

Bouwers, hef het plafond hoog, hef de koepel in de lucht, hoor het huwelijkslied! Want de gelukkige bruidegom is nabij, lang als Mars, en statelier, hoor het trouwlied!

Liefde schudde mijn hart / als de wind op de berg / verontrust de eiken-bomen

Hesperus alles samenbrengen wat de Morgenster verstrooide.

Wie goed is om naar te kijken, is goed, en wie goed is, zal spoedig ook mooi zijn.

De dood is een ziekte; zo beslissen de goden: / want als de dood een zegen was geweest, waren de goden gestorven.

Sterren bedekken hun schoonheid spoedig naast de glorieuze maan, wanneer haar volle zilveren licht de hele aarde helder maakt.

Eros harrows my heart: wilde stormen vegen verlaten bergen, ontwortelen eiken.

In gold sandals / dawn like a thief / fell upon me.

Met zijn vergif onweerstaanbaar en bitterzoet dat loser van ledematen, liefde reptiel-achtige slaat me neer

Zonder waarschuwing als een wervelwind op een eik valt liefde schudt mijn hart

Van alle nakomelingen van de aarde en de hemel is de liefde het kostbaarst.

Zou Zeus een bloem benoemen om te regeren, in ongeëvenaarde schoonheid op de vlakte, De Roos (de mensheid zal het er allemaal mee eens zijn). De roos die de koningin der bloemen zou moeten zijn.

Ik laat mijn lichaam stromen als water over de zachte kussens.

De maan en de Pleiaden; midden in de nacht, gaat de tijd voorbij,lig ik alleen.

Eros grijpt en schudt mijn ziel als de wind op de berg die oude eiken schudt.

De maan is ondergegaan In een straalbank die de westelijke hemel omzoomt, de Pleiaden zeven zijn uit de hemel gezonken en de middernacht haast zich voorbij; mijn hoop is gevlogen en helaas! alleen op mijn vermoeide bank lig ik.

Dansen op de volle maan rond een mooi nieuw altaar vertrappen de zachte bloemen van fijn gras.

Geen honing voor mij, als het met een bij komt.

De Maan en de Pleiaden zijn ondergegaan, middernacht is nabij, de tijd gaat voorbij, maar alleen lieg ik.

Slechts lucht, deze woorden, maar heerlijk om te horen.

Hoe liefde de limb-loosener veegt me weg