Joan D. Vinge beroemde citaten

In het land van de blinden wordt de eenogige gestenigd.

Onverschilligheid is de sterkste kracht in het universum. Het maakt alles wat het aanraakt zinloos. Liefde en haat maken daar geen kans op.

Door de eeuwen heen zijn verhalen met bepaalde basisthema ' s keer op keer teruggekeerd, in zeer uiteenlopende culturen; opkomend als de godin Venus uit de zee van ons onbewuste.

Elke keer kleedden verhalenvertellers het naakte lichaam van de mythe in hun eigen tradities, zodat luisteraars zich gemakkelijker konden verhouden tot de diepere betekenis ervan.

We worden allemaal geboren met een unieke genetische blauwdruk, die de basiskenmerken van onze persoonlijkheid en onze fysieke gezondheid en uiterlijk uiteenzet... En toch weten we allemaal dat levenservaringen ons veranderen.

Hier was een fragment van de Godinnenmythe die, door al zijn permutaties, op de een of andere manier was ontsnapt om op zijn hoofd te worden gedraaid. Het was de perfecte springplank voor het soort roman dat ik wilde schrijven.

Alles wat geboren wordt moet sterven om ruimte te maken voor de toekomst.

Maar onze samenleving geeft niet-traditionele vormen van intelligentie geen gelijke erkenning, ongeacht hoeveel het ons zou helpen om met elkaar overweg te gaan of ons leven echt zou verrijken.

Er is meer voor mij, meer voor het universum, dan ik vermoedde. Ruimte voor alle dromen die ik ooit had, en alle nachtmerries...helden in de goten en in de spiegel; heiligen in de bevroren woestenij; dwazen en leugenaars op de troon van wijsheid, en handen die reiken in honger die nooit zal worden gevuld.

Trouwens, zou het niet geweldig zijn als niemand zich ooit zorgen hoefde te maken over de willekeurige wreedheid van dodelijke ziekte of de ellende van ouderdom die hen of hun geliefden aanvalt?

Mensen verstoren een fragiel evenwicht dat hun eigen menselijke voorouders hebben opgebouwd.

Mensen zijn misschien wel de enige wezens op aarde die veel tijd besteden aan het feit dat hun leven op een dag zal eindigen.

Ik dacht na over wat ik daarna wilde schrijven, na mijn eerste roman, en had besloten dat ik een verhaal wilde schrijven met veel sterke vrouwelijke personages erin.

Moon is ook een naïef inheemse meisje als ze op weg is naar Carbuncle.

Misschien is het ding dat mensen echt uniek maakt op aarde dat we nooit tevreden zijn met onze situatie; misschien is dat wat ons zo ver heeft gebracht.

Toen ik antropologie studeerde, ontwikkelde ik een soort holistische kijk op het menselijk bestaan, waarin de dichotomieën die je hebt opgesomd alle noodzakelijke en vitale aspecten van het leven zijn.

Wat betekent onsterfelijkheid voor mij? Dat we allemaal meer tijd willen, en we willen dat het quality time is.

Het ecosysteem van onze wereld is een gesloten systeem: het zou zonder gas raken, instorten van zijn eigen gewicht.

De mer ' s zijn ook ontworpen om zich slechts met lange tussenpozen te reproduceren, om het natuurlijke evenwicht van de omgeving waarin ze zijn geplaatst, te behouden.

Verder lijkt het alsof ik gedwongen ben om science fiction te schrijven, in plaats van fantasy of mysteries of een ander genre dat meer kans heeft om op bestsellerlijsten te klimmen, hoewel ik geniet van het lezen van een breed scala aan literatuur, zowel fictie als non-fictie.

Waarschijnlijk koos ik voor onsterfelijkheid omdat sterfelijkheid een universele menselijke obsessie is.

Wat betreft de historische inspiraties die ik gebruikte bij het schrijven van de Sneeuwkoningin, ik denk dat ik ze meer cross-culturele inspiraties zou noemen, hoewel ze vaak betrekking hebben op zowel vroegere als hedendaagse samenlevingen.

De tegenstrijdigheden maken het menselijk gedrag zo gek en toch zo fascinerend, allemaal tegelijkertijd.

Echte macht is controle. Weten dat je alles kunt...en dat doe je niet alleen omdat je het kunt.

Het maakt niet uit. Ik vraag je niet eeuwig...laat me nu van je houden.

Geen zorgen. Je bent nu veilig. Je hebt niets meer te stelen.

Om te leven was om teleurgesteld te zijn. Je probeerde en faalde en bleef proberen, nooit wetend of je ooit zou krijgen wat je wilde. Maar soms krijgen we wat we nodig hebben.

Maar welke kracht in de Melkweg is sterker dan zij?" "Onverschilligheid. Jerusha verraste zichzelf met het antwoord. Onverschilligheid, Gundhalinu, is de sterkste kracht in het universum. Het maakt alles wat het aanraakt zinloos. Liefde en haat maken daar geen kans op. Het laat verwaarlozing en verval en monsterlijk onrecht ongecontroleerd gaan. Het werkt niet, het laat het toe. En dat is wat het zoveel kracht geeft.

Voor elk pad dat je kiest, is er een ander pad dat je moet verlaten, meestal voor altijd.

Angst voor het onbekende is een vreselijke angst.

Tegenwoordig lijken te velen van ons geneigd om onze oren te bedekken, onze ogen te sluiten en blindelings de meest smalle, conservatieve leerstellingen van religie te volgen of anders troost te zoeken in de oude tradities van New Age-rituelen.

En zo werd de Sneeuwkoningin ook een verhaal over de noodzaak om evenwicht te zoeken, in ons eigen leven, met de natuurlijke wereld, zelfs binnen het universum in het algemeen.

Het leven raakt ons met zijn willekeurige beweging, dacht hij. Alleen de dood is volmaakt.

Archeologie is de antropologie van het verleden, en science fiction is de antropologie van de toekomst.

De toekomst en het uiteindelijke lot van de personages in de Sneeuwkoningin worden diepgaand veranderd door keuzes die in hun eigen geest of hart worden gemaakt, evenals keuzes die hen onverwacht worden opgedrongen door dingen buiten hun controle.

Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch, althans niet op karmisch niveau.

Mythe is tenslotte het oneindige verhaal.

Wat ik niet wil schrijven zijn didactische politieke traktaten.