Buddy Wakefield beroemde citaten

Ik ben altijd boos geweest op het feit dat als een agent voorbij rijdt ik me paranoïde voel in plaats van beschermd.

Dit is een verontschuldigingsbrief aan ons beiden voor hoe lang het duurde om dingen los te laten. Het was niet mijn bedoeling om zo ' n productie te maken van de leegte tussen ons die tuba spelen op de grafsteen van een sopraan om te proberen het perspectief van een dode zanger levend te houden. Het is gewoon dat ik had kunnen zweren dat je me daar een liefdesliedje had gezongen en dat je het meende, maar ik denk dat mensen soms gewoon kauwen met hun mond open, dus ik at oordopjes levend met mijn keel in de hoop dat ze diep genoeg in de lege plekken zouden blijven zitten dat ik je niet zou hoeven horen vertrekken

Zet je oor naar de hemel en luister mijn liefste, Alles fluistert dat ik van je hou.

Zeg me dat mijn hart een oorlogstrommel slaat ... dat mijn ogen niet alleen legers zijn ... maar dat mijn ruggengraat een harpoen is.

In de droom was ik op het podium en er waren duizenden van jullie gaan bananen voor mij, allemaal lachen en klappen, vieren je hersenen uit, niet omdat ik was iets anders daarboven, maar omdat je gewoon zo blij dat ik eindelijk begon te begrijpen.

Er zijn enorme stapels slechte keuzes in mijn achtertuin. Ik ben nog niet klaar met opruimen, maar ik werk eraan en ik heb duidelijk nog geen verlichting bereikt voor meer dan een vluchtig moment, maar ik probeer het en ik heb hier iets gevonden dat Ik wil dat je hebt. Het is niet alleen een verhaal,maar het is alles wat ik heb, dus neem het.

Als we allemaal de vraag konden herformuleren van " wat was je meest gênante moment?"naar" wat was je meest gênante jaar?"Dan kan ik je misschien een eerlijk antwoord geven.

Een waste is een negenjarige jongen die een vangst speelt met het dak van zijn garage die al begrijpt dat zijn bestaan de perfecte belediging is - homo. "You' re so gay " a.K.a. stupid a.k.a. dumb a.k.a. wrong. Heb je enig idee hoe smerig het voelt om je te verstoppen in de stapel leugens die nodig zijn om je, lieve engel, comfortabel te maken?

Er zijn nog steeds dagen dat je me kunt vangen bandopname van eeuwige stilte en het achterstevoren afspelen voor een lege kamer

Op vandaag, vertragen, het oordeel opschorten, en borstslagen door chaos heen.

Blijkbaar ervaar ik dingen niet zo rationeel als jij.

Ik heb gehoord dat als je een gebogen adem door het tweede gat van een mondharmonica trekt die is afgestemd op de toon van Georgia terwijl een trein voorbijrijdt aan het einde van de schemering, er een goede kans is dat je eindelijk weet wat het betekent om te rusten. Ik heb nog niet gerust.

Luister, ik voel me niet helemaal op mijn gemak als mens.

Dit is een verontschuldigingsbrief aan ons beiden voor hoe lang het duurde om dingen los te laten.

Ik had je moeten vertellen voordat ik in termen van voor altijd sprak dat een bepaalde dag Me uitput en me zuur maakt, dat er nachten zijn wanneer de lucht zo helder is dat ik er onaangenaam onder Sta te smeken dat de sterren op me schieten zodat ik me thuis kan voelen.

En ik weet dat ik niet perfect ben. Maar ik geloof dat ik voorbestemd was.

Ik heb me gerealiseerd dat de maan niet vol hoefde te zijn om er van te houden. Dat we geen tragedies zijn die hier onder gestrand zijn.

Op het gezicht van haar telefoon programmeert Wileen een bericht naar zichzelf zodat wanneer de wekker gaat het scherm knippert: elke dag IS een dag minder. ELKE DAG IS EEN DAG MINDER. Voor sommige mensen is geluk gewoon een vermindering van lijden. Jordanië. Jordan tatoeëert de woorden vergeef ME in dikke zwarte letters langs de binnenkant van zijn arm, zodat als hij naar zijn pols kijkt, hij zich zal herinneren zichzelf niet zo te haten. Wat hij steeds vergeet is dat er leven is na overleven.

Ik vergeet steeds de focus te leggen op mijn to-do lijst. Ik vergeet steeds te dwalen en plezier te hebben. Ik weet dat ik transparant ben, maar mijn onzekerheden zijn op de juiste plaatsen, dus ga je gang, neem een kijkje.

Wij zijn de verveelde grassroots beweging van ganzenvlees, hel vastbesloten om dit ene leven te leiden door de manier waarop we onze ruggen voelen, zeggen wat we bedoelen, weigeren toe te staan dat de weinigen tot de velen prediken terwijl het de velen zijn die elkaar moeten horen.

Stap in deze ervaring met de kippenvel in je hartslag

Vergeving is voor iedereen die een veilige doorgang door mijn Geest nodig heeft.

Als we geschapen waren naar Gods beeld, dan sloeg God, toen hij nog een kind was, vuurmieren met zijn vingertoppen en vermijdde moeilijke vragen.

Als je denkt dat je disfunctioneerd en beschadigd bent, vastgebonden aan je bagage, vies, geruïneerd en gekwetst bent zoals kritisch, cynisch, scherpzinnig, als je verdwaald bent of vermist bent, littekens en bang bent (of doet alsof je dat niet bent), als je denkt dat dat alles is wat je hebt, is het dat niet. Het verdriet dat je draagt als een trofee is intrigerend, maar het is ellendig, en ongeveer zo origineel als een studentenjongen met een vizier pet. Dus kom op.

Beste boze ouderen, ouder dan 21 jaar, iedereen die zichzelf als volwassene beschouwt, nog steeds bitter: de volgende keer dat je je afvraagt wat er mis is met kinderen vandaag, wil je misschien de voorbeelden bekijken die je ons hebt gegeven om mee te werken.

Luister, als je uit Arizona komt, maak ik je huis niet belachelijk. Ik maak je belachelijk omdat je daar samenkomt en een gemeenschap opbouwt in een oven. Vlotte beweging.

Stop met het uitnodigen van muren in grote open ruimtes.

Het is leren hoe te leven voor de kost. Dat is de tricky stitch.

Als ik je zeg dat ik alleen moet zijn, bedoel ik dat ik niet wil dat je ziet dat ik de batterijen van mijn zelfvertrouwen verwissel.

Er zijn dagelijks momenten van helderheid. Ze openen me met een adem en houden me kalm. Ze geven me de antwoorden. En ze houden me liefdevol vast. Het zijn gospelstiches. Mijn kinderachtige * * * * * moet ze laten genezen. Deze vete die ik met mezelf heb is niet eens origineel. Maar het is dik en geworteld. Hier is tot vandaag, vertragen, opschorten oordeel, en borst slagen door chaos.

Ik weet het. Ik had echt mijn kruis weer moeten dragen, maar Ik wil de heidenen niet afschrikken.

Ik sta als schoenpoets op een overvolle plank in de hoop dat iemand me op een dag zal uitkiezen om dingen beter te maken.

Heer, laat me schrijven, laat me autistisch en typend achter tot mijn ramen in duizend zilveren duiven breken en ik weet dat het gedicht klaar is.

Iedereen heeft er een die ze niet kunnen bevatten.

Als harten echt braken, elke keer dat we verliefd werden, zou ik je nu confetti kunnen aanbieden. Maar harten niet breken y allemaal, ze blauwe plekken en beter worden.

Het duurt lang om de liefde te bedrijven met iemand die zichzelf haat.

Ik kies ervoor om aanwezig te blijven, af te leren hoe ik niet kan liefhebben, liefhebben en mijn waardigheid ervan in praktijk brengen.