Mickey Mantle beroemde citaten

Iemand vroeg me ooit of ik ooit naar de plaat ging om een homerun te slaan. Ik zei: 'natuurlijk, elke keer.'

Nadat ik een homerun had geslagen, had ik de gewoonte om de honken met mijn hoofd naar beneden te rennen. Ik dacht dat de werper zich al slecht genoeg voelde zonder dat ik hem liet zien om de honken af te ronden.

Honkbal was mijn hele leven. Niets is ooit zo leuk geweest als honkbal.

Wat ik echt leuk vond aan Mickey was de manier waarop hij iedereen hetzelfde behandelde.

Wie de snelste golfkar heeft, heeft nooit een slechte leugen.

Je hoeft nooit lang te wachten, of ver te kijken, om eraan herinnerd te worden hoe dun de grens is tussen een held of een geit zijn.

Een team is waar een jongen zijn moed zelf kan bewijzen. Een bende is waar een lafaard zich verstopt.

In mijn 18 jaar kwam ik bijna 10.000 keer slaan. Ik sloeg ongeveer 1700 keer uit en liep misschien 1800 keer. Je denkt dat een honkbalspeler gemiddeld ongeveer 500 slagpartijen per seizoen heeft. Dat betekent dat ik zeven jaar heb gespeeld zonder ooit de bal te raken.

Als ik mijn carrière had gespeeld met singles als Pete (Rose), zou ik een jurk dragen.

Mijn vader leerde me om te wisselen. Hij en mijn grootvader, die linkshandig was, gooiden me elke dag na school in de achtertuin. Ik sloeg links tegen mijn vader en rechts tegen mijn opa.

Ik heb altijd van het spel gehouden, maar als mijn benen geen pijn deden, was het een stuk makkelijker om van te houden.

Alle ballparken en de grote menigten hebben een zekere mystiek. Je voelt je gehecht, permanent verbonden aan de geluiden die klinken, aan de fans die je naam zingen, zelfs als er op een woensdagmiddag maar vier of vijfduizend op de tribunes staan.

Je beseft pas hoe makkelijk dit spel is als je in die uitzendcabine staat.

Het enige wat ik heb is natuurlijk vermogen.

Het was alles waar ik voor leefde, om honkbal te spelen.

De bal raken was makkelijk. Rond de honken rennen was het moeilijke deel.

Het is ongelooflijk hoeveel je niet weet over het spel dat je al je hele leven speelt.

Op mijn best was ik net zo goed als iedereen.

De beste slagman die ik ooit heb gezien was Ted Williams.

Hé Mantle, jij wint. Je bent de ergste.

Billy (Martin) was nergens bang voor.

Er waren dingen die Casey zouden irriteren, maar te hard proberen of boos worden op het zitten op de bank waren er niet bij.

Roger Maris was zo goed als een man en zo goed als een honkbalspeler als er ooit was.

Moed is een ingewikkeld iets om te beschrijven. Je kunt niet zeggen dat het drie voet lang en twee voet breed is en dat het vierhonderd pond weegt of dat het helderblauw gekleurd is of dat het klinkt als een piano of dat het ruikt naar rozen. Het is een kwaliteit, geen ding.

Slagersjongen, verdomme, slagersjongen.

Na een spel op het veld draaide Casey zich om (naar de spelers op de bank) en zei: 'Wat heeft hij verkeerd gedaan?'of' je bent beter dan die man. Hoe dan ook, hij zou voorkomen dat ze verouderd worden.

Hij voorzag de platooning die managers als Casey Stengel jaren voor het gebeurde gebruikten. Hij zei dat ik een switch-hitter moest zijn als ik wilde spelen.

Mijn mening is ongeveer hetzelfde als die van Casey.

Niet na al die tijd dat mijn vader me leerde om te wisselen.

Casey wilde dat we los bleven. Dat betekende geen clownerij. Hij bedoelde dat we zelfverzekerd en ontspannen moesten zijn. We hadden niet het gevoel dat één strikeout het seizoen voor ons zou beëindigen.

Ik heb over je gehoord. Ik heb ook over jou gehoord.

Ik leunde op hem voor steun toen ik uit de taxi stapte, en hij kromp gewoon op de grond. Zo kwamen we erachter.

Omdat de spelers wisten dat als Billy hen vroeg van een dak te springen, hij met hen zou springen.

Dit jaar leid ik liever de competitie in homeruns, runs batted in en hitting.

Het leek erop dat Roy Rogers er doorheen reed op Trigger, en Trigger schopte de man in het gezicht.

Als ik die twee jongens (Billy Martin en Whitey Ford) niet had ontmoet aan het begin van mijn carrière, had ik het nog vijf jaar volgehouden.

Ik wilde mijn glas naar de TV gooien.

Je hebt geslagen .350 je bent een leider. Je hebt geslagen .250 en dat ben je niet.

Er zijn twee soorten mensen. Er zijn leiders en er zijn volgers. En ik ben een volger.

Als je wilt weten wie beter was, ik of Willie Mays, moet je onze carrière statistieken bekijken. En Willie ' s bottom line was beter.

De spanning op Roger (Maris) was ongelooflijk. Nadat ik gestopt was, hadden de verslaggevers maar één man om naar toe te gaan. Ze omsingelden hem overal waar hij ging. Hij had grote klontjes haar die eruit vielen. Dat hij doorging en het deed was ongelooflijk.

Ik heb mijn man verslagen. Nu is het aan jou om de jouwe te verslaan.

Het beste wat ik ooit zag was Roger Maris die Babe Ruth ' s record brak.

In 1961 had iemand een homerun kunnen slaan om de wedstrijd te winnen en de volgende dag ging de kop over de M&M boys die geen homerun sloegen. Maar iedereen was er echt goed in. In plaats van boos te worden, maakten ze er grapjes over.

Ralph (Houk) bracht het beste in iedereen naar boven, en dat omvatte mij. Ik heb geluk dat ik voor hem heb gespeeld.

Hij zei luider te spelen. Hij kan je niet horen.

Ik denk dat de beste allround honkbalspeler ooit Joe DiMaggio was.

Ik verwachtte dat hij zou zeggen: 'hou vol' of zoiets. Het kostte me een uur om hem over te halen om me nog een kans te geven!

Helden zijn mensen die allemaal goed zijn zonder kwaad in zich. Zo zag ik Joe DiMaggio altijd. Hij was zonder twijfel een van de grootste spelers van de eeuw.

Ik heb zeven jaar gespeeld zonder ooit de bal te raken.