Willie Mays beroemde citaten

Zij gooien de bal, Ik raak hem. Ze raken de bal, Ik vang hem.

Ik denk dat ik de beste honkbalspeler was die ik ooit heb gezien.

Wat je denkt, in welke vorm je geest is, is wat het grootste verschil van allemaal maakt.

Om uit te blinken, moet je volledig toegewijd zijn aan de door jou gekozen sport. Je moet ook bereid zijn om hard te werken en bereid zijn om constructieve kritiek te accepteren. Zonder honderd procent toewijding, zul je dit niet kunnen doen.

Om uit te blinken, moet je volledig toegewijd zijn.

Het is niet moeilijk om af en toe goed te zijn in de sport. Wat moeilijk is, is elke dag goed zijn.

Elke keer als ik in mijn portemonnee kijk, zie ik Jackie Robinson.

Ik weet niet wat Joe (DiMaggio) wilde (met betrekking tot 'de grootste levende honkbalspeler' genoemd te worden), maar ik heb geen probleem, als hij dat wilde doen. Hij was mijn held. Joe was de beste allround speler. Joe was de beste. Ik heb maar één keer tegen hem gespeeld, in de serie van '51.

De vangst van Bobby Morgan (een achterlijke greep van de Brooklyn Dodger ' s line drive in September 1951 op Ebbets Field) in Brooklyn was de beste vangst die ik ooit heb gemaakt. Jackie Robinson en Leo Durocher waren de eerste mensen die ik zag toen ik mijn ogen opende.

Dat heb ik je niet geleerd. Vang de bal met je handschoen.

In 1950, toen de Giants me tekenden, gaven ze me $15.000. Ik kocht een Mercury uit 1950. Ik kon niet rijden, maar ik had het op de parkeerplaats daar, en iedereen die kon rijden zou de auto rijden. Dus het was als een gemeenschap ding

Ik was gezegend met een goed lichaam. Nooit gewond geraakt. Nooit in het ziekenhuis geweest. De enige keer dat ik in het ziekenhuis was, was toen ik een beetje uitgeput raakte en naar binnen ging voor een controle of zoiets.

Op mijn tiende speelde ik tegen 18-jarige jongens. Op mijn 15e speelde ik professioneel bij de Birmingham Black Barons, dus ik kwam echt heel snel in alle sporten

Ik speelde bij de Birmingham Black Barons. Ik verdiende 500 op mijn 14e. Dat was veel geld in die tijd.

"Mijn vader had geen geld om naar school te gaan. En op dat moment hadden ze geen zwarte quarterbacks, en ik denk niet dat ik het in basketbal had kunnen halen, want ik was slechts 5 - €211". Dus ik heb net honkbal gekozen."

Zo makkelijk was honkbal voor mij. Ik probeer niet op te scheppen of zo, maar ik had de kennis voordat ik een professionele honkbalspeler werd om al deze dingen te doen en te weten wat elke man zou slaan.

Ik herinner me het laatste seizoen dat ik speelde. Ik ging naar huis na een wedstrijd op een dag, ging op mijn bed liggen en tranen kwamen in mijn ogen. Hoe kun je dat verklaren? Het is als huilen om je moeder nadat ze weg is. Je huilt omdat je van haar houdt. Ik huilde, denk ik, omdat ik van honkbal hield, en ik wist dat ik het moest verlaten.

Ik geef ze geen waardering, ik sla ze gewoon.

Een van de moeilijkste onderdelen van de training is de kritiek die een speler van zijn coaches krijgt. Sommige spelers denken dat een coach het voor hen heeft als er een fout in stijl wordt opgemerkt ... Ik weet dat als dingen verkeerd gaan, ik de coach laat kijken wat ik plotseling verkeerd doe. Ik kan het niet zien, anders zou ik het niet doen.

Defensie is voor mij de sleutel tot het spelen van honkbal

Als je dat kunt doen - als je rent, slaat, de honken runt, slaat met kracht, veld, gooit en alle andere dingen doet die deel uitmaken van het spel-dan ben je een goede honkbalspeler.

Honkbal is een spel, Ja. Het is ook een business.

Ik heb veel geluk. Ik heb zoveel mensen gehad die me door de jaren heen hebben geholpen dat ik nooit veel problemen heb gehad. Als ik een probleem had, kon ik met iemand gaan zitten en ze zouden het probleem aan mij uitleggen, en het probleem werd als een honkbalwedstrijd.

Ik had het geluk om te sporten. Alle woede in mij ging uit. Ik moest doen wat ik moest doen. Als je de hele tijd boos blijft, dan heb je echt geen goed leven.

Als ik niet sla, sla ik niemand. Maar als ik sla, sla ik iedereen.

De grootste uitdaging is om je aan te passen aan het niet spelen van honkbal. De reden daarvoor is dat ik uit honkbal moest komen en in de zakenwereld moest komen, niet afgestudeerd aan de universiteit, niet opgeleid om in de zakenwereld te komen zoals ik had moeten.

Toen ik naar het professionele bal ging, speelde ik 150 wedstrijden per jaar. Het hangt ervan af hoeveel games er waren.

Toen ik in Birmingham was, ging ik naar een plaats genaamd Redwood Field. Ik kwam daar altijd voor een wedstrijd om twee uur. Waar kun je dit soort geld verdienen met sporten? Het was gewoon een genot om uit te gaan en mezelf te vermaken en ervoor betaald te worden.

Jongeren van Little League kunnen ondercoaching veel beter overleven dan overcoaching.

Ik wil niet verlegen zijn, maar ik was

Ik vond het altijd leuk om te spelen, en het maakte me niet uit of ik met blanke of zwarte kinderen speelde. Ik heb nooit begrepen waarom er een probleem was met wie ik speelde, en ik heb me nooit op mijn gemak gevoeld, toen ik opgroeide, om andere mensen te vertellen hoe ze zich moesten gedragen

Honkbal is een spel, Ja. Het is ook een business. Maar wat echt is, is een vermomde strijd. Ondanks al zijn vriendelijkheid, zijn bijna ontspannen tempo, is honkbal geweld onder wraps.

Ik zou proberen iedereen te helpen, want het spel was zo makkelijk voor mij. Het was net als wandelen in het park.

Ik was een honkbalspeler, ik gaf honkballes, en ineens was ik in de zakenwereld. Nu heb ik de honkbalwereld gebruikt om over hun product te praten. Niet te veel, net genoeg om door te gaan. Wees gewoon jezelf en je zult nooit een probleem hebben. Dat heb ik gedaan.

Ik vergelijk ze niet, Ik vang ze gewoon.

Ik denk dat ik geprogrammeerd was om goede dingen te doen toen ik in de majors kwam. Ik wist hoe ik moest spelen.

Misschien ben ik geboren om te voetballen. Misschien was ik dat wel.

Wat moeilijk is, is elke dag goed zijn.

Ja, ik moest leren hoe ik buiten moest leven, maar ik had zoveel mensen die me hielpen.