Hank Aaron beroemde citaten

Mijn motto was altijd om te blijven swingen. Of ik nu in een slump zat of me slecht voelde of problemen had buiten het veld, het enige wat ik kon doen was blijven swingen.

In het spelen van de bal, en in het leven, krijgt een persoon af en toe de kans om iets groots te doen. Wanneer die tijd komt, zijn er maar twee dingen van belang: bereid zijn om het moment te grijpen en de moed hebben om je beste swing te nemen.

Ik zie geen pitches meer in het midden, zelfs niet in de slagtraining.

Ik heb nooit getwijfeld aan mijn bekwaamheid, maar als je je hele leven hoort dat je minderwaardig bent, vraag je je af of de andere jongens iets hebben dat je nog nooit eerder hebt gezien. Als ze dat doen, ben ik er nog steeds naar op zoek.

Het kostte me zeventien jaar om drieduizend hits te krijgen in honkbal. Ik deed het in een middag op de golfbaan.

Het maken van de majors is niet zo moeilijk als daar blijven, dag na dag geïnteresseerd blijven. Het is alsof je getrouwd bent. Het moeilijkste is om getrouwd te blijven.

Ik had nooit gedacht dat home runs zo spannend waren. Ik denk nog steeds dat de triple het spannendste is in honkbal. Voor mij is een triple als een man die de bal op zijn 1-yard lijn neemt en 99 yards rent voor een touchdown.

Ik heb veel dingen geprobeerd in het laagseizoen, maar het enige wat ik echt weet is honkbal.

Falen is een onderdeel van succes. Er bestaat niet zoiets als een bed van rozen je hele leven. Maar falen staat succes nooit in de weg als je er van leert.

Heeft Pete (Rose) hustle? Voor de All-Star game kwam hij het clubhuis binnen en trok zijn schoenen uit en ze liepen nog een mijl zonder hem.

Ik voel me niet goed tenzij ik een sport heb om te spelen of op zijn minst een manier om in het zweet te werken.

In honkbal is er iets opwindends aan de grote competities. Ik had zoveel gelezen over (Stan) Musial, (Ted) Williams en (Jackie) Robinson. Ik had die jongens op een voetstuk gezet. Ze waren iets speciaals. Ik dacht echt dat ze hun broek anders aantrokken, in plaats van één been tegelijk.

Mislukking zal nooit standhouden in de weg van succes als je ervan leert.

Falen is een onderdeel van succes.

Je kunt een koe maar zo lang melken, dan houd je de emmer vast.

De werper heeft maar een bal. Ik heb een knuppel. Dus het percentage wapens is in mijn voordeel en ik laat de kerel met de bal het fretten doen.

Ik lach nooit als ik een knuppel in mijn handen heb. Dan moet je serieus zijn. Als ik op het veld kom, is niets een grap voor mij. Ik heb niet het gevoel dat ik rond moet lopen met een glimlach op mijn gezicht.

Wat ik leuk vind aan honkbal is dat het een-op-een is. Je staat daar alleen, en als je een fout maakt, is het jouw fout. Als je een homerun slaat, is het jouw homerun.

Ik zocht mijn hele carrière naar dezelfde worp, een breekbal. De hele tijd. Ik heb me nooit zorgen gemaakt over de snelle bal. Ze konden het niet voorbij me gooien, geen van hen.

Er is geen logische reden waarom meisjes geen honkbal zouden moeten spelen. Het is niet zo moeilijk.

Op het veld zijn zwarten superreuzen geweest. Maar als onze speeldagen voorbij zijn, is dit het einde en gaan we weer terug naar de achterkant van de bus.

Ik denk aan hoe een man zich mentaal voorbereidde om te vechten, om naar buiten te gaan en de werper onder ogen te zien. Ik denk dat zoveel hitters niet weten hoe ze zich moeten voorbereiden om tegen een werper te spelen of te slaan. Je moet mentaal voorbereid zijn om tegen alle werpers te slaan.

Ik was net 20 geworden, en Jackie vertelde me dat de enige manier om succesvol te zijn in iets was om uit te gaan en het te doen. Hij zei dat honkbal een spel was dat je elke dag speelde, niet één keer per week.

Er waren niet veel blanken die ons toelieten te doen in die tijd. Je kon een schoolleraar of een atleet zijn om weg te komen van de handarbeid en bedienden, maar er was niet veel anders dat ze je zouden toestaan te doen.

Raden wat de werper gaat gooien is 80% van een succesvolle hitter zijn. De andere 20% is gewoon executie.

Je moet onthouden, hoe ouder je wordt, hoe langzamer je wordt. Ik heb veel spelers Oud zien worden ... als ik een goed seizoen kan hebben in 1972 en terug kan komen met een ander goed seizoen, nou, dat is anders. Misschien geef ik niet op. Maar twee slechte achter elkaar en thuisblijven zouden op de muur geschreven staan.

Natuurlijk heeft dit land een zwarte president, maar als je naar een zwarte president kijkt, blijft President Obama met zijn voet in de modder steken van alle Republikeinen met de manier waarop hij wordt behandeld. We zijn in de goede richting gegaan en er zijn verbeteringen geweest, maar we hebben nog een lange weg te gaan in het land.

Weet je wat het moeilijkste is? Wat niemand wil begrijpen ... ben ik. Mensen willen dat hun herinneringen aan mij mijn herinneringen aan mij zijn. Maar weet je wat? Dat zijn ze niet.

Er is maar één manier om de kleurlijn te doorbreken. Wees braaf. Ik bedoel, speel goed. Speel zo goed dat ze zich niet meer kunnen herinneren welke kleur je was voordat het seizoen begon.

Ik speelde soms zo saai als je kunt spelen. Ik deed de dingen op de juiste manier, weet je. Ik denk dat ik mijn speelvaardigheid heb gemodelleerd naar een van de grootste spelers aller tijden, Joe DiMaggio. Je vond Joe altijd, als hij speelde, hij gooide altijd naar de juiste basis. Hij rende, hij pakte de bal. Hij deed de juiste dingen. Hij was een idool van mij in het veld. Hij speelde het spel zoals het moest worden gespeeld.

[Mijn vader] verdiende niet veel geld, en ik vertel veel mensen, Weet je, Ik was vegetariër voordat mensen wisten wat een vegetariër was. Ik At alleen groenten.

Ik had vele, vele, vele doodsbedreigingen. Ik kon lange tijd geen brieven openen, omdat ze allemaal door de FBI of iemand anders moesten worden geopend. Ik kon geen brieven openen. Ik moest begeleid worden. In feite ging ik onlangs naar een begrafenis, Calvin Wardlaw, die de detective was-de politieagent-met mij voor twee jaar, is onlangs overleden. Hij en ik moesten boezemvrienden zijn, maar dat was het moeilijkste deel. Ik kon niet genieten ... je weet wel .

Ik heb nooit getwijfeld aan mijn vermogen, maar.....

De triple is het spannendste spel in honkbal. Home runs winnen veel wedstrijden, maar ik heb nooit begrepen waarom fans zo geobsedeerd zijn door hen.

Roger Maris verloor zijn haar in het seizoen dat hij 61 raakte, ik heb nog steeds al mijn haar, maar als het voorbij is, ga ik naar huis om mobiel te vissen voor een lange tijd.

Ik zou willen dat mensen niet denken in termen van de 755 homeruns die ik sloeg, maar denken in termen van wat ik buiten het veld heb bereikt en enkele van de dingen waar ik voor stond.

Ik lach nooit als ik een knuppel in mijn handen heb. Dan moet je serieus zijn.

Kan ik nu roken zonder dat iemand mijn foto neemt?

Ik kan me geen dag herinneren dit jaar of vorig jaar toen ik de naam van Babe Ruth niet hoorde.

Ik hoop op een dag dat een kind, zwart of wit, meer homeruns zal slaan dan ik. Wie het ook is, Ik zou voor hem werken.

Het eerste wat honkbal wil doen is je een superster maken en dan zeggen dat je honkbal iets verschuldigd bent. Ik ben honkbal niets verschuldigd. Honkbal is me wat verschuldigd.

Ik kwam naar de Braves voor zaken, en ik was van plan om te zien dat de zaken goed waren zolang ik kon.

Vorig jaar was ik een kind en ik was een beetje bang, Ik ben niet meer bang.

Je moet honderdvijftig wedstrijden per jaar spelen, dus kies je plek. Je kunt twee wedstrijden per maand missen, dus kies de dagen dat je gewond raakt, of je gaat rusten of je gaat een drankje of twee nemen. De rest van de tijd, op dat veld.

Als ik precies wist wat ik nu Weet en het opnieuw moest doen, zou ik een switch hitter zijn. Ik weet niet wat ik had kunnen doen.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat hoewel iemand me kan verslaan, en ik strike out in een balspel, de werper op de specifieke dag de beste speler was. Maar ik weet dat als ik hem weer zie, ik klaar ben voor zijn bochtbal. Falen is een onderdeel van succes. Er bestaat niet zoiets als een bed van rozen je hele leven. Maar falen staat succes nooit in de weg als je er van leert.

Consistentie is wat telt; je moet dingen keer op keer kunnen doen.

Ik werd voor de wolven gegooid. Hoewel ik iets groots deed, wilde niemand er deel van uitmaken. Ik was zo geïsoleerd. Ik kon het niet delen. Jarenlang, zelfs na Jackie Robinson, was honkbal zo gescheiden, echt. Je had gewoon niet verwacht dat we een kans zouden krijgen om iets te doen. Honkbal was bedoeld voor de lily-white.

Tot op de dag van vandaag, wanneer ik in Milwaukee ben, wat vaak is, word ik eraan herinnerd dat de mensen daar nog steeds niet over de dapperen heen zijn gekomen ... Als het helpt, moeten ze weten dat de spelers dat ook niet hebben gedaan.

Honkbal lijkt veel op de met klimop bedekte muur van Wrigley Field-het geeft een geweldig uiterlijk af, maar als je er tegenaan loopt, ontdek je de stenen eronder. Soms lijkt het erop dat we te maken hebben met een groep mannen die niet veel anders zijn dan anderen die we allemaal in de loop der jaren hebben ontmoet, behalve dat ze stropdassen dragen in plaats van gewaden en capuchons.