Dick Francis beroemde citaten

De meeste mensen denken, als ze jong zijn, dat ze naar de top van hun gekozen wereld gaan, en dat de klim naar boven slechts een formaliteit is. Zonder dat geloof, denk ik, zouden ze misschien nooit beginnen. Ergens op de weg slaan ze hun ogen op naar de top en weten dat ze die niet zullen bereiken; en geluk is dan naar beneden kijken en genieten van het uitzicht dat ze hebben, niet jaloers zijn op het uitzicht dat ze niet hebben.

Sommigen worden raar geboren, sommigen bereiken het, anderen hebben vreemdheid opgedrongen.

Een sprongjockey moet zijn hart over het hek gooien en het dan vangen.

Maar men verwierp dromen en kleedde zich aan en maakte wat men kon van de dag.

Het leven heeft een manier om iemand mee te schoppen als een voetbal, of zo heb ik gevonden. Het lot had me persoonlijk nooit een bijzonder gemakkelijke tijd bezorgd, maar dat was OK, dat was normaal. De meeste mensen, zo leek het mij, namen hun beurt om voetbal te worden. De meesten overleefden. Sommigen niet.

Historisch gezien zijn er meer mensen gestorven aan religie dan aan kanker.

Maar mensen geloven in de regel alleen wat ze willen geloven, en als je hen iets anders vertelt, zullen ze je een onruststoker noemen en van je afkomen en je nooit je baan teruggeven, zelfs als wat je zei precies op tijd is bewezen.

Ik had geen moeder sinds ik twee was, en vanaf dat moment tot zeven had ik geloofd dat God iemand was die met haar was weggelopen en ergens anders bij haar woonde... (God nam je moeder, liefje, omdat hij haar meer nodig had dan jij) die hem nooit geliefd bij mij had gemaakt

Logica houdt je niet tegen. Je kunt je logisch gedragen en het kan pijn doen als de hel. Of het kan je troosten. Of je vrijlaten. Of allemaal tegelijk

Goede manieren zijn een teken van kracht.

Misdaad is voor velen geen misdaad, maar gewoon een manier van leven. Als wetten lastig zijn, negeer ze dan, ze zijn niet op jou van toepassing.

Het bekende kind Ik vroeg me af in hoeverre mensen hetzelfde bleven als toen ze nog heel jong waren; als men de lagen van het leven terug Schilde, zou men tot het bekende kind komen.

Het schrijven van een roman bleek de moeilijkste, meest zelfanalyserende taak te zijn die ik ooit had geprobeerd, veel erger dan een autobiografie: en de beloningen waren groter dan ik had verwacht.

Ik vond goedheid altijd interessanter dan kwaad, hoewel ik me ervan bewust was dat dit niet de meest algemene opvatting was. Naar mijn mening kostte het meer werk en meer moed om goed te zijn, een mening die voortdurend werd versterkt door mijn eigen tekortkomingen.

Hoe konden mensen, vroeg ik me af voor de tienduizendste nutteloze tijd, hoe konden mensen die zo innig hadden liefgehad naar zo ' n wildernis komen; en toch was de verandering in ons onomkeerbaar, en geen van ons wilde zelfs maar een weg terug zoeken. Het was onmogelijk. Het vuur was uit. Slechts een paar levende kolen loerden in de as, onverwacht verschroeiend bij de onvoorzichtige aanraking.

Liefde is makkelijk te leren. Het is alsof je een risico neemt. Je zet je gedachten erop en weigert bang te zijn, en in een mum van tijd voel je je enorm opgewonden en al je remmingen vliegen uit het raam.

Ik dacht dat het leven zo was. Je hebt gewonnen en verloren, en als je iets uit de ruïnes hebt gered, al was het maar een greintje zelfrespect, was het genoeg om je door het volgende stukje te brengen.

De waardigheid van de mens was overal tissuepapier dun.

Iedereen reist door karakter en door de tijd. De persoon die men wordt hangt af van de persoon die men is geweest.