Larry Kramer beroemde citaten

Homo zijn is een natuurlijke normale mooie variatie op mens zijn. Periode. Einde van het onderwerp. Daarom is elk argument dat anders zegt een immorele supremacistische. Noem het als zodanig. ... Wees verontwaardigd, beledigd, boos en intolerant tegenover elke discussie of iemand die je beschrijft als ongelijk, onwaardig of onnatuurlijk omdat je bent zoals je bent.

Van nature ben ik een optimistisch persoon. Niemand gelooft het, maar ik wel.

De enige manier waarop we echte trots zullen hebben, is als we erkenning eisen van een cultuur die niet alleen seksueel is. Het is er allemaal-door de geschiedenis heen zijn we er geweest; maar we moeten het claimen en identificeren wie erin zat, en articuleren wat er in onze gedachten en harten is en al onze creatieve bijdragen aan deze aarde. En totdat we dat doen, en totdat we ons blok per buurt per stad per staat organiseren in een Verenigde zichtbare gemeenschap die terugvecht, zijn we gedoemd.

Ik vind de doden niet erg. Ze zijn dood. Het ergste is dat ze zich vastklampen aan de levenden en niet loslaten.

Het punt van L-O-V-E is dat we het woord haten. Omdat we het vulgariseren. Het zou taboe moeten zijn, verboden om te spreken voor vele jaren, totdat we een nieuw en een beter idee hebben gevonden.

Ik heb vijftien jaar van mijn leven gevochten voor ons recht om vrij te zijn en de liefde te bedrijven wanneer en waar dan ook... En je vertelt me dat al die jaren van waar homo zijn voor stond verkeerd is... en ik ben een moordenaar. We zijn zo onderdrukt! Weet je niet meer hoe het was? Zie je niet hoe belangrijk het voor ons is om openlijk lief te hebben, zonder je te verbergen en zonder schuldgevoel?

Schrijvers krijgen één geweldig verhaal om hun verhaal te vertellen. Ik vertel mijn verhaal als een politiek document.

Dit is altijd de grootste mislukking van de geschiedenis, het onvermogen om te geloven wat het ziet, wat bijna altijd iemand ziet.

Het homoleven in 1970 was erg somber, verdeeld. Je nam het niet mee naar je werk. Je moest echt een dubbelleven leiden. Er waren bars, maar je sloop naar binnen en naar buiten. Activisme en gay pride bestonden gewoon niet. Ik denk niet eens dat het woord 'homo' bestond.

George Washington en Abraham Lincoln waren homo, om te beginnen. Ze hadden er geen naam voor, maar hun primaire genegenheid en intellectuele aantrekkingskracht waren allemaal voor andere mannen.

Ik kom van Yale, waar je een buitenschoolse graad in eigenbelang haalt omdat je daar bent geweest. Toen AIDS gebeurde, werd ik behandeld als een buitenstaander. En ik hou niet van dat gevoel.

Ik denk niet dat de homoseksuele bevolking zo dol is geweest op het homohuwelijk. Merk op dat ik de woorden 'homoseksuele gemeenschap' niet gebruik.'Verwijder die uitdrukking uit je woordenschat. We zijn geen gemeenschap.

Ik vergat dat San Francisco geen boze stad is zoals New York. Homo ' s hebben gekregen wat ze wilden daar door de jaren heen, in tegenstelling tot New York, waar we moesten vechten voor alles.

AIDS is een plaag - numeriek, statistisch en volgens elke definitie die bekend is bij de moderne volksgezondheid - hoewel niemand in de autoriteit het lef heeft om het er een te noemen.

Activisme is erg verleidelijk en schrijven is pijnlijk en moeilijk. Het is heel eng om een doodsbedreiging boven je hoofd te hebben. Activisme is zeer duurzaam. Ik zie mezelf niet als een politiek persoon. Ik ben gewoon iemand die wanhopig in leven wil blijven.

Zeggen dat iemand homo is die homo is, is niet langer laster of laster of laster. Je kunt iemand niet in diskrediet brengen door de waarheid te vertellen.

Het is zo geweldig om een homo te zijn. Dat heb ik al eerder gezegd. Ik ga het nog eens zeggen. Ik ben graag homo. En ik hou van homo ' s. Ik denk dat we beter zijn dan andere mensen. Echt waar. Ik denk dat we slimmer en meer getalenteerd en bewuster zijn en dat doe ik, dat doe ik, dat doe ik helemaal. En ik denk dat we meer afgestemd zijn op wat er gebeurt, afgestemd op het moment, afgestemd op onze emoties en de emoties van andere mensen, en we zijn betere vrienden. Ik denk echt aan al deze dingen. En ik probeer ze niet te vergeten.

We moeten groter denken als schrijvers. We moeten proberen de wereld te veranderen.

Ik ben graag homo. Ik hou van homo ' s. Ik denk dat we beter zijn dan andere mensen. Echt waar. Ik denk dat we slimmer en talentvoller en bewuster zijn. Echt waar, echt waar. Ik denk echt aan al deze dingen. En ik probeer heel hard om dit alles te onthouden.

We zullen allemaal gek worden, elke minuut deze epidemie [AIDS] leven, terwijl de rest van de wereld daarbuiten doorgaat, overal om ons heen, alsof er niets gebeurt, doorgaan met hun eigen leven en niet weten hoe het is, wat we doormaken. We leven door oorlog, maar waar zij leven is het vredestijd, en we zijn allemaal in hetzelfde land.

Ik denk dat homo zijn en homo ' s De mooiste dingen in de wereld zijn. Ik wou dat we allemaal de kracht en trots konden hebben om te profiteren van wat rechtmatig van ons is. Waarom is er niet een enorm gebouw in Washington genaamd de 'National Association of Lesbian and Gay Concerns' om voor ons te lobbyen?

AIDS werd toegestaan. Het is een plaag die niet hoefde te gebeuren. Het is een plaag die vanaf het begin had kunnen worden ingeperkt.

Ik beschouw mezelf niet als een kunstenaar. Ik beschouw mezelf als een zeer eigenzinnige man die woorden gebruikt als vechtgereedschap.

Ik realiseer me nu dat ik eerder een homo ben dan iets anders. Andere homo ' s denken misschien dat ze eerst een Jood zijn, of zwart, of een bankier, maar ik ben homo.

Je krijgt niet meer met honing dan met azijn.

De jongens in New York kennen de nieuwe media niet. San Francisco neemt meer risico ' s als cultuur.

Te veel mensen haten de mensen die AIDS het meest treft: homo ' s en mensen van kleur. Ik bedoel niet afkeer, of voel me ongemakkelijk met. Ik bedoel haat. Ronduit haat. Neer en vuile haat.

Het lijdt geen twijfel dat de homobeweging niet zo ver zou zijn als zonder AIDS. Maar hoe kan er een ander probleem zijn in het gezicht van de dood, mogelijk uitsterven?

Het belangrijkste feit is dat homo ' s hier al sinds dag één zijn. Anders zeggen is een grove ontkenning en domheid. We hebben een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Amerika.

De media in Amerika behandelen niet veel Amerikaanse AIDS. Ze bedekken Afrikaanse AIDS alsof het hier op wonderbaarlijke wijze is gestopt. Nou, dat is niet zo, en het enige wat ze niet zeggen over Afrika is dat al die mensen zullen sterven; er is geen manier waarop deze mensen kunnen worden gered - geen.

Mr. Do-Nothing Obama zal vandaag zeggen: 'Laten we denken aan alle arme dode mensen '- of 'laten we alle doden eren' in plaats van te vechten voor de levenden. Hij is echt nutteloos geweest in termen van zowel HIV als homo kwesties. Hij is gewoon geen leider. Hij mag dan president zijn, maar hij is geen leider.

De meeste Michelle Bachmanns en Mitt Romneys die zulke vreselijke dingen over ons zeggen, zijn eigenlijk een positieve kracht, omdat het verstandige mensen in staat stelt zich te realiseren hoe dom en verachtelijk hun overtuigingen zijn.

Ik zat op Yale van 1953 tot 1957, en ik probeerde zelfmoord te plegen in mijn eerste jaar omdat ik homo was, en ik dacht dat ik de enige persoon op school was die dat was. Ik was gewoon totaal en volkomen ellendig.

Ik denk dat Ed Koch de persoon is die het meest verantwoordelijk is voor het uit de hand laten lopen van AIDS. Het gebeurde hier eerst, tijdens zijn dienst. Als hij had gedaan wat een moreel mens in het begin had moeten doen, en alarm had geslagen, dan zouden veel minder mensen ziek zijn geworden.

Een verslaggever noemde me 'de boosaardigste homo ter wereld' of zo. Nou, het bleef hangen, maar ik realiseerde me dat het erg nuttig was.

Schrijvers die activisten zijn, worden zeer zelden serieus genomen als kunstenaars.