Bob Uecker beroemde citaten

Ik wist wanneer mijn carrière voorbij was. In 1965 kwam mijn honkbalkaart uit zonder foto.

Als een man slaat .300 per jaar, waar moet hij naar uitkijken? Ik heb altijd geprobeerd om in de buurt te blijven .190, met drie of vier RBI. En ik probeerde ze allemaal in September te krijgen. Op die manier had ik altijd iets om over te praten in de winter.

De manier om een knokkelbal te vangen is te wachten tot hij stopt met rollen en hem dan op te pakken.

Op TV kunnen mensen het zien. Op de radio moet je het creëren.

Honkbal is me niet vergeten. Ik ga naar veel old-timers wedstrijden en ik heb niets verloren. Ik zit in de bullpen en laat mensen dingen naar me gooien. Net als vroeger.

Toen ik kwam slaan met drie man op en twee uit in de negende, keek ik in de dugout van het andere team en ze waren al in straatkleding.

Ze jagen op paaseieren in Philadelphia, en als de kinderen de eieren niet vinden, worden ze uitgejouwd.

Mensen weten dit niet, maar ik hielp de Cardinals de vlag te winnen. Ik kreeg hepatitis. De trainer injecteerde me ermee!

Ik leidde de competitie in ga ze de volgende keer halen.

Laten we eerlijk zijn. Scheidsrechters zijn geen gemakkelijke of gelukkige manier om te leven. In het misbruik dat ze lijden en het loon dat ze ervoor krijgen, zie je een onevenwicht dat alleen kan worden verklaard door hun behoefte om dicht bij een spel te blijven dat ze niet kunnen weerstaan.

Waar zou ik zijn zonder honkbal? Wie ben ik zonder honkbal?

In 1962 werd ik uitgeroepen tot Minor League Player of the Year. Het was mijn tweede seizoen in de bigs.

Ik had een geweldig schoencontract en handschoencontract met een bedrijf dat me veel geld betaalde om nooit gezien te worden met hun spullen.

Vroeger week ik mijn wanten ongeveer twee dagen in een emmer water. Dan stopte ik een paar honkballetjes in de zak en wikkelde het in met een rubberen band. Vandaag de dag hoef je dat niet te doen, want vangers handschoenen zijn meer als eerste honkballer handschoenen.

Het hoogtepunt van mijn honkbalcarrière kwam in Philadelphia ' s Connie Mack Stadium toen ik een fan uit het bovendek zag vallen. Toen hij opstond en wegliep, booed de menigte.

Ik speelde al een tijdje, en ik vroeg Louisville Slugger om me een dozijn vlambehandelde vleermuizen te sturen. Maar toen ik het kreeg, besefte ik dat ze me een doos met AS hadden gestuurd.

Ik deed stand-up, rare en onwetende dingen over mijn carrière - alles voor een lach.

Ik had een .200 levenslange slaggemiddelde in de major leagues, die me verbonden met een andere sport grote gemiddeld 200 of beter voor een periode van tien jaar: Don Carter, een van onze top bowlers.

Ik herinner me een keer dat ik tegen de Dodgers sloeg in Milwaukee. Ze leiden, 2-1, Het is de laatste helft van de negende, honken vol, twee uit en de werper heeft een volle telling op mij. Ik kijk naar de Dodger dugout en ze zijn allemaal in straatkleding.

Weet je, Ik werd ooit uitgeroepen tot Minor League speler van het jaar...helaas zat ik toen al twee jaar in de majors.

Tussen mij en mijn kamergenoot, hebben we 400 Major League home runs geslagen.

Natuurlijk, vrouwelijke sportjournalisten kijken als ze in het clubhuis zijn. Lees hun verhalen. Hoe verklaar je anders een hoofdletter in het midden van een woord?

Ik heb drie van de beste jaren van mijn leven doorgebracht in de tiende klas.

Je gooit slagtraining, je warmt pitchers op, je zit en juicht. Je doet wat je moet doen om in het team te blijven.

Ze hebben het zachtjes aan me gebroken. De manager kwam naar me toe voor een wedstrijd en vertelde me dat ze geen bezoekers in het clubhuis toelieten.

Niet opscheppen, maar ik had veel andere dingen kunnen doen, zoals werken in films en werken in televisie... Ik had kansen om dat te doen, maar ik hou van honkbal, echt waar.

De grootste sensatie die een honkbalspeler kan hebben, is wanneer je zoon achter je aanzit. Dat gebeurde toen mijn Bobby in zijn kampioenschapswedstrijd was. Hij heeft me echt iets laten zien. Drie keer uitgeschakeld. Een fout gemaakt die de wedstrijd verloor. Ouders gooiden dingen naar onze auto en vloekten tegen ons toen we wegreden. Goh, ik was trots.

Ik hoop dat de fans net zo genoten hebben van het luisteren als ik van de wedstrijden heb genoten. Ik ga nooit naar het park waar ik geen goede dag heb. Ik hou niet van verliezen. Maar ik denk niet dat ik ooit naar het park ga waar ik een slechte dag heb. Ik denk niet één keer.

Sportartikelen bedrijven betalen me niet om hun producten te onderschrijven.

Ik heb net het haar op mijn rug laten groeien. Gezichtshaar sprak me niet aan. Ik vond het wel leuk op mijn rug.

Ik sloeg een grand slam tegen Ron Herbel en toen zijn manager Herman Franks hem kwam halen, bracht hij Herbel ' s koffer mee.

Ik had slumps die tot in de winter duurde.

Ik heb records neergezet die nooit geëvenaard zullen worden. In feite hoop ik dat 90% van hen niet eens wordt afgedrukt.

Iedereen met talent kan in de grote competities spelen. Maar om mensen jaar in jaar uit te kunnen misleiden zoals ik deed, denk ik dat dat een veel grotere prestatie was.

Ik heb een bescheiden bonus van 3000 dollar getekend bij de Braves in Milwaukee. En mijn vader had niet zoveel geld om uit te geven.

Ik denk dat mijn hoogste salaris in 1966 was. Ik verdiende $ 17.000 en 11 daarvan kwam van de verkoop van apparatuur van andere spelers.

Voordat ik 50 jaar lang uitzond, deed ik TV, speelde 10 jaar in de grote competities, won een wereldkampioenschap en speelde daar ook een grote rol in, door de Cardinals me hepatitis te laten injecteren. Daar is een grote man voor nodig.

Phil Niekro en zijn broer gooiden tegen elkaar in Atlanta. Hun ouders zaten vlak achter de thuisplaat. Ik zag hun ouders die dag meer dan het hele weekend.

Na het verlaten van de dienst en het gaan naar honkbal wilde ik nooit meer iets anders doen.

Ik acteerde toen ik honkbal speelde.

Elke teamgenoot van mij die een kind en een jongen had die in staat was om honkbal te spelen, Ik denk dat ik een geweldig voorbeeld heb gegeven van 'doe dit niet' en 'doe dat niet'. En dat is een van de dingen waar ik het meest trots op ben.

Ik maak grapjes over situaties en probeer de humor in dingen te vinden, maar het gaat nooit ten koste van de andere man.

Toen ik honkbal speelde kreeg ik de hele tijd doodsbedreigingen van mijn moeder.

We waren zes jaar bezig. We waren een tijdje in syndicatie. Het had zijn run. Ik zie ook de mensen van 'Mr.Belvedere'. We houden contact.

Mensen hebben me vaak gevraagd, omdat ik niet veel sloeg, hoe lang een dozijn vleermuizen me zouden houden. Afhankelijk van het gewicht en het model dat ik op dat moment gebruikte - ik zou zeggen acht tot tien cookouts.

Toen ik naar de derde honk coach keek, keerde hij me de rug toe.