Michael J. Fox beroemde citaten

Hoe meer ik verwacht, hoe ongelukkiger Ik zal zijn. Hoe meer ik accepteer, hoe sereener ik ben.

In termen van wat er gebeurde tijdens die pauze die ik nam, rustte ik gewoon. Ik bracht die tijd door met mijn familie, tijdens hun echt vormende jaren, en genoot ervan, en ik knoeide met pillen en nieuwe medicijnen die me helpen om te gaan met dyskinesie en enkele andere dingen waar ik mee worstelde, die ik nu niet zo veel heb vanwege medicatie om de bijwerkingen tegen te gaan. Dus het leek gewoon het juiste moment om het te doen.

Ik moedig mensen graag aan om te beseffen dat elke actie een goede actie is als het proactief is en er een positieve intentie achter zit.

Er zijn dingen die ik altijd al wilde doen. Dingen die ik misschien niet kan doen, maar ik heb ze nooit echt uitgesloten - zoals een marathon lopen. Het is allemaal een kwestie van timing voor mij. Ik denk dat ik het waarschijnlijk zou kunnen doen als ik het goed plande met medicijnen. Ik stel niet veel doelen. Het ruikt naar een beetje wil voor mij, en ik vind dat wil niet de weg is om voor mij te gaan.

Onze uitdagingen definiëren ons niet, onze acties wel.

Toen ik jonger was, werd ik altijd beschreven als happy-go-lucky. Toen dronk ik en ik feestte-deed al die dingen die je zouden kunnen vertellen dat er misschien een beetje onwaarheid in die [beschrijving] zat. Het verrassende is dat als ik dingen zeg, ik het ook echt meen. Ik hoef niet het werk te doen om mijn standpunt te formuleren. Dat is het gewoon. En het is verrassend hoeveel ik van het leven hou. Ik heb gewoon een leuke tijd.

Hoe minder oordelen we kunnen doen, hoe beter we af zijn.

Ik zag onlangs een verjaardagskaart waarop stond: "als je niet wist hoe oud je was, hoe oud zou je dan denken dat je was? Ik begon het meteen in mijn hoofd te veranderen in: "als je niet wist hoe ziek je was, hoe ziek zou je dan denken dat je was?"

Iemands waardigheid kan worden aangevallen, vernield en wreed bespot, maar kan niet worden weggenomen tenzij het wordt overgegeven.

Het geheim van een goed huwelijk, wat mij betreft, is een grap die ik maak: Houd de gevechten schoon en de seks Vuil.

Acceptatie betekent niet berusting; het betekent begrijpen dat iets is wat het is en dat er een weg doorheen moet zijn.

Bijna onmiddellijk [na mijn aankondiging van Parkinson], zag ik de eerste paar dagen dat de berichtgeving ging over, Weet je, "Fox' s Parkinson, bla, bla, bla."Toen, twee dagen later, zag ik de dekking draaien. Het begon te worden: "kunnen jonge mensen Parkinson krijgen?"Plotseling werd het gesprek daarover. En dat was een van de eerste eye-opening dingen.

Mijn ervaring is om met humor om te gaan.

Toen ik ermee begon, dacht ik: Ik ben niet slim genoeg om dit te doen. Ik had geen ervaring in management, geen ervaring in administratie, geen ervaring in non-profit; maar toen kwam deze zin in mijn hoofd: Ik hoef alleen slim genoeg te zijn om mensen te vinden die slimmer zijn dan ik; Ik hoef alleen slim genoeg te zijn om te herkennen wie meer weet dan ik.

Ik ben voorzichtig om uitmuntendheid niet te verwarren met perfectie. Perfectie kan ik bereiken; perfectie is Gods zaak.

Lance Armstrong kwam opdagen en ik begon met hem te praten; Ik zag al die mensen met kanker die hem naar Parijs volgden voor de Tour de France, en ik zag het verschil dat hij maakte in hun leven. Dat heeft het voor mij in elkaar gezet...het gaat niet zozeer om mij,maar om een voertuig.

Het doel dat je in het leven wilt vinden, zoals een geneesmiddel dat je zoekt, zal niet uit de lucht vallen. ...Ik geloof dat een doel iets is waarvoor men verantwoordelijk is; het is niet alleen goddelijk toegewezen.

Ik denk niet dat Parkinson Gothic nastiness is. Er is niets aan de oppervlakte dat verschrikkelijk is aan iemand met een trillende hand. Er is niets verschrikkelijks aan iemand in zijn leven die zegt: "God, Ik ben echt moe van dit trillende hand ding" en dat ik zeg: "ik ook."Dat is onze realiteit. We hebben er geen controle over.

Ik zie mogelijkheden in alles. Voor alles wat wordt weggenomen, is iets van grotere waarde gegeven.

Vaak, wanneer je een handicap hebt, is een van de dingen waarmee je te maken hebt de projecties van andere mensen van wat je ervaring is en hun angst erover, en het niet zien van de ervaring die je hebt. Er is niets verschrikkelijks aan [de ziekte van Parkinson] voor mij. Dat is waar ik mee te maken heb. Het is mijn realiteit en mijn leven, maar het is niet verschrikkelijk.

Ik zeg vaak dat ik nu geen keuze heb Of ik Parkinson heb of niet, maar om die niet-keuze heen zijn een miljoen andere keuzes die ik kan maken.

Ik denk dat we allemaal onze eigen zak hamers krijgen. We hebben allemaal onze eigen Parkinson, we hebben allemaal ons eigen ding. Ik denk dat we het zullen bekijken door het filter van die ervaring, en we zullen zeggen: "Ja, ik moet ook om mijn dingen lachen."

[Mijn zoon] zal een vrij stabiele toekomst hebben. Niet één waar de schoolplein praat is wiens vader $8 miljoen verdiende op zijn laatste film.

Het eerste deel van mijn leven was om acteur te worden en misschien wat succes te hebben. Toen was het tijd om iemand te vinden om een relatie mee te hebben en een leven op die manier te hebben. Vanwege Parkinson moest ik veranderen: Hoe kan ik hier van dienst zijn? Is er iets unieks aan mijn situatie dat ik kan gebruiken om mensen te helpen? Ik had niet de middelen om dat te verzinnen. Het gebeurde gewoon voor mijn ogen en ik moest meedoen.

Ik ga met een Joodse vrouw trouwen omdat ik het idee leuk vind om zondagochtend op te staan en naar de delicatessenwinkel te gaan.

Bij het voorschrijven van een van de medicijnen die ik neem, waarschuwde mijn arts me voor een veel voorkomende bijwerking: overdreven, intens levendige dromen. Eerlijk gezegd heb ik het verschil nooit echt opgemerkt. Ik heb altijd groot gedroomd.

Ik heb nu is wanneer mijn kinderen zeggen: "kun je kijken naar dit?"of" Mag ik je iets vragen?"of" kun je hier even komen? wat ik ook doe, ik zeg ja in plaats van: "een momentje." ze misbruiken het voorrecht nooit en ik heb er nooit spijt van gehad. Wat ze me meenamen om te doen was nooit minder belangrijk dan wat ik al deed.

Mijn geluk groeit in directe verhouding tot mijn aanvaarding en in omgekeerde verhouding tot mijn verwachtingen.

Ik herinner me dat mijn zoon naar bed wilde gaan met zijn cowboylaarzen aan, en we hadden dit gevecht voor een uur. Toen besefte ik dat de enige goede reden dat ik voor hem had om het niet te doen, was omdat ik dat niet wilde. Er was echt geen andere reden. En uiteindelijk zei ik: "Oké, prima."Het was een grote overwinning voor mij, omdat ik besefte dat het er niet echt toe doet.

Het draait allemaal om controle. Controle is illusoir. Het maakt niet uit naar welke universiteit je gaat, ongeacht welke graad je hebt, als je doel is om meester te worden van je eigen lot, moet je meer leren. Parkinsonâ € ™ s is een perfecte metafoor voor gebrek aan controle. Elke ongewenste beweging in mijn hand of arm, elke trilling die ik niet kan voorzien of stoppen, is een herinnering dat zelfs in het domein van mijn eigen wezen, ik niet de baas ben. Ik probeerde controle uit te oefenen door mezelf te drinken naar een plaats van onverschilligheid, wat het gevoel van ellendige hopeloosheid alleen maar verergerde.