Emilio Estevez beroemde citaten

In het huidige klimaat leven we in een pessimistische en niet-idealistische wereld.

We zijn allemaal prachtige wrakken. Dat is wat ons verbindt-dat we allemaal gebroken zijn, allemaal prachtig onvolmaakt.

We denken niet aan een pelgrimstocht in dit land. We denken niet aan meditatie. Het idee om een wandeling van zes weken te maken is voor de meeste Amerikanen totaal vreemd. Maar het is waarschijnlijk precies wat we nodig hebben.

Madrid wordt het meest van de grond genoten, terwijl je je een weg baant door de smalle straatjes die altijd leiden naar een intrigerend park, markt, tapasbar of straatartiest. Elke avond verlieten we ons hotel om een nieuw avontuur in Madrid te beginnen en negen van de tien keer liepen we door het Plaza Mayor.

Als alleen de media zouden stoppen met het reiken naar het laaghangende fruit, dat cynisme en pessimisme is, en stoppen met zo hard te proberen hip en cool te zijn en een opschepperij te hebben.

Mijn vader is het Hollywood-equivalent van een schoon, met filet gesoldeerd frame. Mijn broer is net zo ' n dikke aluminium Cannondales. Ik ben meer een Taiwanese Masis.

Ik ben geen Luddiet, maar ik ben meer buiten dan op mijn computer. We hebben een micro-boerderij-het is een stap omhoog van een tuin. We hebben een vrij uitgebreide wijngaard. We verbouwen ongeveer 60 procent van ons eigen voedsel, maken onze eigen wijn, hebben kippen als eieren.

Mensen komen op straat naar me toe en zeggen: 'Men at Work (1990) is de grappigste film die ik ooit in mijn leven heb gezien'. Maar weet je, ik moet me afvragen hoeveel films deze mensen hebben gezien.

Je kiest geen leven, pap. Je leeft er één.

Door bepaalde dingen gemakkelijker te maken voor mensen, heeft technologie mensen gedemotiveerd om hun hersenen te gebruiken. We hebben al deze apparaten die ons verbonden houden, en toch zijn we meer losgekoppeld dan ooit tevoren. Waarom is dat?

Letterlijk, als iemand zegt dat ik geaard ben, elke dag ben ik thuis, Ik heb eigenlijk mijn handen in de grond en vuil onder mijn vingernagels. Ik heb geen personeel om het allemaal voor mij te doen. Ik plant nog steeds een zaadje en ik ben verbaasd dat het groeit.

Ik ben een geweldige ramp. Jij ook. We zijn allemaal een puinhoop. We zitten in een cultuur die zegt: neem deze pil en je zult gelukkig zijn, ga op dit dieet en je zult dunner zijn, je tanden bleken, mensen zullen meer van je houden.

Mijn moeder miste het diner met Lyndon Johnson omdat ze de juiste hoed niet kon vinden om te dragen. Terwijl mijn vader naar het Witte Huis ging om brood te breken met de President, verbleef mijn moeder, die geen dingen en dingen persoon is, in het hotel en probeerde 10 verschillende hoeden en miste het diner.

Mensen zijn prachtige wrakken.

Wat ik interessant vind is dat de mensen die je Twitters volgen 'volgers' worden genoemd.'Over valse afgoderij gesproken, toch?

We hebben het contact verloren en technologie laten prevaleren boven organische natuur. Maar laten we niet vergeten dat die microchips in onze computers afkomstig waren van elementen van de aarde.

We zijn erg ingesteld op onze manier en het is soms moeilijk om verder te kijken dan wat er nog meer is.

Ik zag een headshot met de naam 'Emilio Sheen' eronder gedrukt en het zag er verschrikkelijk uit.

Ik kweek waarschijnlijk de helft van mijn voedsel. Het is een goede manier om perspectief te houden.

Ik geloof dat de dood van Bobby Kennedy in veel opzichten de dood van fatsoen in Amerika was. Ik denk dat het de dood van manieren en formaliteit was, de dood van poëzie en de dood van een droom.

Spiritueel zijn we allemaal op een pad. Ik heb mezelf niet gedefinieerd, want zodra je jezelf verklaart, identificeer je je met een bepaald dogma.

Ik heb nog steeds de kunstprojecten die mijn kinderen 20 jaar geleden voor mij hebben gemaakt. Ik koester ze, grof en dom als sommige van hen kunnen zijn.

Er is een deel van mij dat nog steeds naar buiten wil gaan en een rugzak wil pakken en de stekker eruit wil halen - niet een mobiele telefoon of zelfs een camera nemen en gewoon naar buiten gaan en de wereld ervaren en reizen. Dat moet ik nog doen, maar op een dag hoop ik.

Schrijven is een eenzame Baan, tenzij je een drinker bent, in welk geval je altijd een vriend binnen handbereik hebt.

Film is een illusie. Roem is vergankelijk. Geloof en familie zijn wat standhoudt.

Alle onzin waar we ons leven mee belasten, het is echt zinloos.

Ik geloof per definitie dat ik zonder excuses optimistisch ben en zonder excuses serieus.

Amerikanen staan waarschijnlijk meer in de rij dan ooit tevoren. We zijn gematigder dan liberaal of conservatief.

Ik heb een probleem met het objectiveren van vrouwen, maar ik heb geen probleem met het spelen van een man die vrouwen objectiveren.

Wat is er voor nodig om je op het punt te brengen dat je je broer moet vermoorden? Het is bijbels, het is enorm. Het is zo persoonlijk.

Ik googelde mijn naam om te zien wat er opkwam - het deed pijn.

Wat is het niveau van compromis voor het maken van dat soort geld? Hoe ver moet ik mijn ziel verkopen? Wat is de prijs daarvan? En ik weet niet of ik dat soort compromissen nog wil sluiten. Ik denk dat ik een ander persoon ben. Ik denk dat ik in grote mate volwassen ben geworden. Ik denk dat ik nu andere dingen wil. Dat het niet gaat om de beroemdheid die je krijgt omdat je de volgende hete film doet. Het gaat om goed werk doen.

Als mensen vragen wat de kwaliteiten van Bobby Kennedy waren die ze het meest bewonderden, was het eerst dat hij stoer was. Ten tweede vertelde hij de waarheid en ten derde kwam hij op voor de kleine man.

Je maakt een film en je weet niet wie het zal aanspreken.

We zijn allemaal onvolmaakt. En zou het niet geweldig zijn als de boodschap van de mainstream media is dat we het prima vinden om precies te zijn wie we zijn? Zou dat niet geweldig zijn voor iedereen?

Sinds het begin der tijden heeft elk kind op de planeet geprobeerd zijn ouders te behagen.

Dit is een van de voordelen, evenals een van de moeilijkheden van het leiden van een lid van uw gezin. Je weet waar de knoppen zijn. Je kunt ze duwen als je wilt.

Kijk naar 1968 en het was echt het jaar dat de wereld schudde. De wereld stond echt helemaal op zijn kop.

We moeten risico 's nemen, we moeten risico' s durven nemen en sterk falen, want dat is de enige manier waarop we groeien.

Het lijdt geen twijfel dat het regisseren van televisie mijn regievaardigheden heeft verbeterd. Wat Televisie je leert is om efficiënt te zijn en op je voeten te denken. Je moet je houden aan strikte deadlines en budgetbeperkingen.