Clifford D. Simak beroemde citaten

Voordat de mens naar de sterren gaat, moet hij leren hoe hij op aarde moet leven .

Ik wilde niet verhuizen. Want ik had het gevoel dat dit een plaats was, eenmaal gezien, die niet meer gezien kon worden. Als ik zou vertrekken en dan terug zou komen, zou het niet hetzelfde zijn; hoe vaak ik ook naar deze specifieke plek zou terugkeren, de plaats en het gevoel zouden nooit meer hetzelfde zijn, er zou iets verloren gaan of er zou iets worden toegevoegd, en er zou nooit meer bestaan, in alle eeuwigheid, alle geïntegreerde factoren die het maakten tot wat het was in dit magische moment.

Veel van wat we in het universum zien ... het begint als denkbeeldig. Vaak moet je je iets voorstellen voordat je het kunt accepteren.

We kwamen in een dakloze grens, een plaats waar we niet welkom waren, waar niets dat leefde welkom was, waar gedachte en logica weerzinwekkend waren en we bang waren, maar we gingen naar deze plaats omdat het universum voor ons lag, en als we onszelf zouden kennen, moeten we het universum kennen

Er is een plan, zo lijkt het mij, dat vanuit het elektron naar de rand van het universum reikt en wat dit plan kan zijn of hoe het tot stand is gekomen, gaat mijn zwakke intellect te boven. Maar als we op zoek zijn naar iets waarop we ons geloof - en inderdaad onze hoop - kunnen vastpinnen, dan is het misschien wel het plan. Ik denk dat we te klein dachten en te bang waren.

Als de mensheid verder zou gaan in een andere dan de huidige barbarij, moet een nieuwe weg worden gevonden, een nieuwe beschaving gebaseerd op een andere methode dan technologie.

Het lijkt mij, als ik erover nadenk, dat er een universeel plan moet zijn dat de baan van de elektronen rond de kern en de langzamere, majestueuzere baan van de sterrenstelsels rond elkaar tot aan de rand van de ruimte in beweging zet

Mijn terughoudendheid om buitenaardse invasie te gebruiken is te wijten aan het gevoel dat we waarschijnlijk niet worden binnengevallen en overgenomen.

We zeiden: Er is nog een seconde voorbij, Er is nog een minuut en nog een uur en nog een dag, terwijl in feite de seconde of de minuut of het uur nooit voorbij was. Het was altijd dezelfde. Het was net verhuisd en we waren ermee verhuisd.

Tijd is nog steeds het grote mysterie voor ons. Het is niet meer dan een concept; we weten niet eens of het bestaat.

Zonder bewustzijn en intelligentie zou het universum geen betekenis hebben.

Wanneer ik spreek over het doel van het leven, denk ik niet alleen aan het menselijk leven, maar aan al het leven op aarde en aan het leven dat op andere planeten in het universum moet bestaan.

De keten van het leven loopt soepel van de ene generatie naar de volgende en geen van de schakels vallen op, behalve hier en daar een schakel die men per ongeluk ziet.

Ik heb niet lang meer te leven. Ik heb het langer volgehouden dan de gemiddelde tijdsduur van een man, en terwijl ik nog steeds gezond en hartelijk ben, Weet ik heel goed dat de hand van de tijd , terwijl het een man bij de ene oogst kan missen, hem bij de volgende zal krijgen.

Ik ben gewoon een propagandist en een propagandist hoeft niet te weten waar hij het over heeft, alleen zodat hij er het meest overtuigend over praat.

Wat bedoelt u met geloof? Is geloof genoeg voor de mens? Zou hij tevreden zijn met het geloof alleen? Is er geen manier om de waarheid te achterhalen? Is de houding van het geloof, van het geloven in iets waarvoor er niet meer dan filosofisch bewijs kan zijn, het ware kenmerk van een christen?

Dit zijn de verhalen die de honden vertellen, wanneer de vuren hoog branden en de wind uit het noorden komt.

Moet geloof precies dat zijn, de bereidheid en het vermogen om te geloven in het licht van een gebrek aan bewijs? Als iemand het bewijs kon vinden, zou het geloof dan dood zijn?

In de tijdsbubbel verouderen we niet. We worden alleen ouder als we er buiten staan.

Dit is het centrum van alles wat er is. Een enorm zwart gat dat de Melkweg opeet. Het einde van alles.

Je zou nog steeds naar een industrie of een universiteit of de overheid kunnen gaan en als je hen kon overtuigen dat je iets op de bal had-waarom, dan, zouden ze het geld kunnen opbrengen nadat ze zichzelf hadden ingekort op zowat alle winsten. En natuurlijk hadden ze de show gerund omdat het hun geld was en alles wat je had gedaan was het zweten en het bloeden.

Mijn terughoudendheid om buitenaardse invasie te gebruiken is te wijten aan het gevoel dat we waarschijnlijk niet worden binnengevallen en overgenomen. Het lijkt me dat tegen de tijd dat een ras diep in de ruimte vermogen heeft bereikt, het zou zijn volwassen geworden tot een punt waar het geen gedachte zou hebben om een andere intelligente soort te domineren. Bovendien zou er geen economische noodzaak moeten zijn om dit te doen. Tegen de tijd dat het in staat was om de diepe ruimte in te gaan, moet het een energiebron hebben bereikt die niet gebaseerd zou zijn op planetaire natuurlijke hulpbronnen.

Zou dat kunnen zijn wat er met het menselijk ras is gebeurd - een gewillige perversiteit die alle menselijke waarden die zo nauwelijks waren gewonnen en gestructureerd in het licht van de rede gedurende een periode van meer dan een miljoen jaar, op niets heeft gezet?

En de tijd zelf? Tijd was een oneindig medium dat zich uitstrekte naar de toekomst en het verleden-behalve dat er geen toekomst en geen verleden was, maar een oneindig aantal haakjes, die zich in beide richtingen uitstrekten, elke haak omsloten zijn enkele fase van het universum

Het is echter alleen van het leven op aarde dat men met enige zekerheid kan spreken. Het lijkt mij dat al het leven op aarde, de totale som van het leven op aarde, een doel heeft.

Als de middelen beschikbaar waren, konden we onze voorouders traceren-de jouwe en de mijne-terug naar de eerste blob van levensachtig materiaal dat op de planeet ontstond

Ik heb soms geprobeerd om mensen in perspectief te plaatsen tegen de uitgestrektheid van universele tijd en ruimte. Ik heb me beziggehouden met waar we, als ras, naartoe kunnen gaan en wat ons doel kan zijn in het universele schema-als we een doel hebben. In het algemeen denk ik dat we dat doen, en misschien een belangrijke.

Een religie is een systeem van symbolen dat werkt om Krachtige, doordringende en langdurige stemmingen bij mensen vast te stellen door concepties van een algemene bestaansorde te formuleren en die concepties te kleden met zo ' n aura van feitelijkheid dat de stemmingen en motivaties uniek realistisch lijken.

Het lijkt me dat tegen de tijd dat een ras diep in de ruimte capaciteit heeft bereikt, het volwassen zou zijn geworden tot een punt waar het geen gedachte zou hebben om een andere intelligente soort te domineren.

Hier ligt iemand van een verre ster, maar de aarde is hem niet vreemd, want in de dood behoort hij tot het universum.

Eens was er vreugde geweest, maar nu was er alleen droefheid, en het was niet, wist hij, alleen de droefheid van een leeg huis; het was de droefheid van al het andere, de droefheid van de aarde, de droefheid van de mislukkingen en de lege triomfen.