Stephanie Klein beroemde citaten

Waar we een leven lang op wachten met één persoon, kunnen we in een moment met iemand anders vinden.

Wees niet zo hard voor jezelf. Ja, je hebt het verpest. Je bent niet perfect, prima. Leer ervan. Maar straf jezelf niet. Wees aardig voor je, zelfs als je het verpest. Uiteindelijk kom je weer terug. Je maakt het goed.

Mensen kunnen zeggen dat je dik bent omdat je een leegte vult, of je eet om al deze emotionele redenen. Ik zei: 'Ik hoef me hier niet meer op te concentreren. Het maakt niet uit waarom ik dik ben. Laten we het oplossen.

Het gaat erom je kinderen niet te belonen met eten, niet altijd te vieren met eten. Ik denk dat het belangrijk is om andere manieren te vinden om onze kinderen en onszelf te troosten, om andere manieren te vinden om te vieren en te belonen.

Ik ben een mens. Maar over het algemeen, wanneer ik zie dat iemand wordt uitgelachen of een moeilijke tijd krijgt, haast ik me naar hun verdediging. Ik wil ze helpen omdat ik weet hoe het voelt.

Er is iets bijna perfect in het lelijke eendje syndroom. Omdat een gevoeligheid is getatoeëerd op een deel van je niemand anders kan zien, maar kan op de een of andere manier raden is er.

Ik kan elke romance van mijn leven terugleiden naar een maaltijd. Mijn herinneringen worden versterkt door de zachte hapjes aan tafels tegenover geliefden, op dekens met vrienden die uiteindelijk meer zouden worden, in banketten, barbecues en ontbijten.

Zoals ik het zie, is liefde een pretpark, en Eten zijn souvenir.

Ik heb m ' n hele leven geprobeerd mager te zijn ... om iemand te vinden die van me zou houden als ik dik werd.

Ik haatte de reflectie in de spiegel. Ik wilde zo graag iemand anders zijn... Ik dacht dat als ik dunner was, de rest van mijn leven zou veranderen.

De keren in mijn leven dat ik mijn dunste was, was ik een lopend psycho wrak. Vergeet het feit dat ik mezelf eigenlijk verhongerde; skinny was meestal te wijten aan een soort verlies. Dood. Afwijzing. Echtscheiding.

Ik zou kunnen staan om te verliezen 10 of 15 pond, maar eerlijk gezegd, Ik ben gelukkig de manier waarop ik ben. Ik voel me er comfortabel bij. Ik heb liever die extra 10, 15 pond bij me dan een levensstijl te leiden van proberen dit onbereikbare gewicht te behouden.

Ik wist al dat ik schoon moest eten en naar mijn lichaam moest luisteren, om alleen te eten als ik in een rustige mentale toestand was. Iedereen wist het. Maar als je dik in je hoofd bent, gaat het nooit om het weten van de antwoorden. Het gaat erom ze te leven.

Ik had het de hele tijd gehoord, 'leef in het moment. Maar als ik dat zou doen, zou ik meer wegen dan een dumper. Afvallen ging helemaal niet over het moment; het ging over het hebben van vertrouwen in de toekomst. Het ging erom te weten dat er over een paar uur weer een maaltijd zou zijn.

Dat is het ding over het zijn van een voormalige fat camp kampioen: op de vraag of ik mijn verleden zou veranderen als ik kon, antwoordde ik altijd Nee. De pijn van een kind met overgewicht, de vernedering, doet je twee keer nadenken voordat je ooit iemand anders neerhaalt.

Geef niet om wat andere mensen denken. Hoe? Begrijp dat dit jouw leven is, niet dat van hen, en dat je niemand anders de schuld kunt geven dan jezelf als de dingen niet werken zoals je had gehoopt...hun mening zou niet belangrijker moeten zijn dan die van jou.

Als iemand een dubbelleven wil leiden, zullen ze een manier vinden om het te doen. En ze kunnen je dingen beloven totdat je zenuwen zich ontvouwen en je eindelijk je voeten omhoog kunt zetten. Maar het kan allemaal een leugen zijn. Er zijn geen garanties, zelfs als mensen menen wat ze op dat moment zeggen. Mensen veranderen van gedachten. Mensen sterven. En de pijn is zo echt als een honkbalknuppel.

Met relaties had ik altijd een reden waarom een tijd in de toekomst beter voor me zou zijn dan die dag. Toen ik dik was, dacht ik dat ik me mooi zou voelen als ik dun was, en toen ik dun was, dacht ik dat ik gelukkiger zou zijn als ik meer afgezwakt en gespierd was en meer geld had om er beter gecoördineerd uit te zien. Ik voelde me niet op mijn gemak in mijn eigen huid, tenzij er een man was die me vertelde hoe stralend die huid eruit zag. Ik was een slachtoffer van een laag zelfbeeld en had het Soon syndroom slecht. Ik rende naar een betere toekomst, onbewust van de luchtspiegelingen die ik in de verte had gecreëerd.

Mijn therapeut zei dat ik van mezelf moest leren houden. Het klinkt gemakkelijk genoeg, maar echt, hoe word je op een dag wakker en leer je dat? Het voelt als iets wat je gewoon onvrijwillig moet doen, zoals slikken of knipperen, maar nu moet ik eraan werken. Het voelt zo geforceerd. Ik bedoel, ik weet dat ik naar een goede school ging, en mensen zeggen me dat ik slim en creatief ben, maar dat Weet ik niet. Ik weet niet hoe ik mezelf dat moet laten voelen.

Hoeveel slams in een oude scherm deur?Hangt ervan af hoe hard je het sluit.Hoeveel sneetjes in een brood?Hangt ervan af hoe dun je het snijdt.Hoeveel goed binnen een dag?Hangt ervan af hoe goed je ze leeft.Hoeveel liefde in een vriend?Hangt ervan af hoeveel je ze geeft."hoeveel, Hoe Veel" van Shel Silverstein " vertel de waarheid, of iemand zal het voor je vertellen.

Als we sterven, herinnert niemand zich ons voor wat we gewogen hebben. Ons gewicht is niet gegraveerd in onze grafstenen.