Wynton Marsalis beroemde citaten

Ik speel altijd graag zeer hedendaagse concepten van swing naast New Orleans muziek omdat het continuum benadrukt.

Louis Armstrong is jazz. Hij vertegenwoordigt waar de muziek over gaat.

Wat is dieper dan respect en liefde? Dat is wat we voelden: verering.

En dat is het soulvolle aan spelen: Je biedt iemand iets aan. Je weet niet of ze het leuk vinden, maar je biedt het aan.

Door middel van improvisatie leert jazz je over jezelf. En door middel van swing leert het je dat andere mensen ook individuen zijn. Het leert je hoe je met hen kunt coördineren.

Swing is extreme coördinatie. Het is een evenwicht bewaren, evenwicht. Het gaat over het uitvoeren van zeer moeilijke ritmes met een panache en een gevoel in de context van zeer strikte tijd. Dus, alles aan de swing gaat over een richtlijn en een raster en de elegante manier waarop je je een weg baant door dat raster.

Zolang er democratie is, zullen er mensen zijn die jazz willen spelen omdat niets anders ooit zo perfect het democratische proces in geluid zal vastleggen. Jazz betekent muziek maken met andere mensen. Je moet naar andere muzikanten luisteren en met hen spelen, zelfs als je het niet eens bent met wat ze spelen. Het leert je het tegenovergestelde van racisme en antisemitisme. Het leert je dat de wereld groot genoeg is om ons allemaal tegemoet te komen.

Hoe geweldige muzikanten wederzijds respect en vertrouwen tonen op de podium kan je kijk op de wereld veranderen en elk aspect van je leven verrijken, begrijpen wat het betekent om een wereldburger te zijn in de meest moderne zin.

Het is moeilijker te bouwen dan te vernietigen. Bouwen is betrekken en veranderen. In de jazz noemen we progressieve harmonieën veranderingen. Veranderingen zijn als obstakels op een snelheidsbaan. Ze vragen je aandacht en eisen dat je aanwezig bent. Ze komen eraan...ze zijn hier..... en dan zijn ze weg. Zo komt het leven. Elk moment is een processie van de toekomst naar het verleden en de sweet spot is altijd het heden. Leef in die sweet spot. Wees aanwezig.

De belangrijkste drie componenten zijn de blues, improvisatie - wat een soort element is dat mensen proberen te verzinnen - en swing, wat betekent dat hoewel ze muziek verzinnen, ze het samen proberen te verzinnen. Het voelt geweldig, alsof je een goed gesprek hebt met iemand.

Jazzmuziek is de kracht van nu. Er is geen script. Het is een gesprek. De emotie wordt je gegeven door muzikanten terwijl ze in een fractie van een seconde beslissingen nemen om te vervullen wat ze voelen dat het moment vereist.

Jazz is democratie in de muziek.

Aanhoudende intensiteit staat gelijk aan extase.

De bandstand is een heilige plaats.

Jazzmuziek is Amerika ' s verleden en zijn potentieel, samengevat en geheiligd en toegankelijk voor iedereen die leert luisteren, voelen en begrijpen. De muziek kan ons verbinden met ons vroegere zelf en met ons toekomstige betere zelf. Het kan ons eraan herinneren waar we passen op de tijdlijn van menselijke prestaties, een ultieme waarde van kunst.

Alles komt uit in bluesmuziek: vreugde, pijn, strijd. Blues is affirmatie met absolute elegantie. Het gaat over een man en een vrouw. Dus de pijn en de strijd in de blues is die universele pijn die voortkomt uit het hebben van je hart gebroken. De meeste bluesliedjes gaan niet over sociale uitspraken.

Jazz is niet alleen ' nou, man, Dit is wat ik wil spelen.'Het is een heel gestructureerd iets dat voortkomt uit een traditie en veel nadenken en studie vereist.

Een beat is een moment in het leven een groove.

Alles komt uit in bluesmuziek: vreugde , pijn, strijd . Blues is affirmatie met absolute elegantie.

Ik geloof in professionaliteit, maar spelen is niet als een baan. Je moet dankbaar zijn dat je de kans hebt om te spelen.

Ik geloofde in studeren omdat ik wist dat onderwijs een voorrecht was. Het was de discipline van studie, om de gewoonte te krijgen om iets te doen dat je niet wilt doen.

De zenuwen zijn een probleem op trompet, want als je het verpest kan iedereen het horen. Vergeet niet dat de meeste mensen te beleefd zijn om er iets over te zeggen. Dat zou je zenuwen moeten kalmeren.

Wens niet dat iemand anders later doet wat je nu kunt doen.

Ik kijk bijna nooit TV, behalve '60 Minutes' en pro football. Ik hou van Drew Brees, de Manning brothers en de Steelers linebackers.

Nederigheid is de deur 2 waarheid en duidelijkheid van doelstellingen... het is de doorway 2 leren.

Neem geen genoegen met stijl. Succes in de inhoud.

New Orleans - het echte New Orleans-is de ziel van het land.

Jazz is niet het soort muziek dat je in drie of vier jaar gaat leren spelen of dat je gewoon kunt krijgen omdat je wat talent voor muziek hebt.

We horen altijd over de rechten van de democratie, maar de belangrijkste verantwoordelijkheid ervan is participatie.

Als je anders wilt zijn, doe dan iets anders.

Jazz komt voort uit onze manier van leven, en omdat het onze nationale kunstvorm is, helpt het ons te begrijpen wie we zijn.

Omdat de blues de basis is van de meeste Amerikaanse muziek in de 20e eeuw. Het is een 12-bar vorm die wordt gespeeld door jazz, bluegrass en country muzikanten. Het heeft een ritmische woordenschat die door rock n' roll wordt gebruikt. Het is gerelateerd aan spirituals, en zelfs de Amerikaanse viooltraditie.

Er is altijd het cliché van het koor dat schreeuwt en klapt. OK, je moet dat doen, maar er zijn ook introspectieve delen, delen waar je gewoon iemand volgt die predikt. Er zijn veel verschillende emoties en stemmingen die een dienst vereist.

De meeste middelbare scholen en openbare scholen in New York hebben niet eens bandprogramma ' s. Hiphop is in veel opzichten een uitvloeisel van een gebrek aan instrumenten en een verlangen om muziek te spelen, dus we kunnen de kinderen daar niet echt de schuld van geven.

De geschiedenis van de jazz laat ons weten dat deze periode in onze geschiedenis niet de enige periode is die we samen hebben doorgemaakt. Als we de geschiedenis van onze nationale Kunsten echt zouden begrijpen, zouden we weten dat we Wederzijdse aspiraties hebben, een gedeelde geschiedenis, in goede en slechte tijden.

Dit is onze bandstand. Als je niet wilt spelen, ga dan van het instrument af en ga weg.

Mijn ding is, als je eenmaal een backbeat op je muziek begint te zetten of iets dat een machine bevat, heb je populariteit, maar verlies je de flexibiliteit. Je verliest een rijkdom.

Mijn moeder nam altijd mijn broers en mij mee naar muzieklessen. Er waren zes kinderen. Onze ouders woonden onze concerten bij en moedigden ons aan om te studeren en te genieten van veel verschillende soorten muziek.

Veel van onze grootste muzikanten gaven al hun esthetische doelstellingen op om te proberen relevant te worden. En uiteindelijk werden ze nooit popsterren. Ik heb dat heel sterk tegengesproken en dat blijf ik doen.

Zij die voor applaus spelen....Dat is alles wat ze krijgen.

Dank de goede God voor een baan.

Toen ik 12 was, begon ik naar John Coltrane te luisteren en ontwikkelde ik een liefde voor jazz, die ik nog steeds elk jaar meer en meer heb.

Trompetspelers zijn gewoon oorlogszuchtig, en arrogant, en weet je, gewoon koppig.

De hertog en Swing vertegenwoordigen bevestiging in het gezicht van tegenspoed.

Toen ik auditie deed voor mijn middelbare school band was de banddirecteur opgewonden omdat mijn vader bekend stond als een groot muzikant. Toen hij me hoorde, zei hij: 'weet je zeker dat je Ellis' zoon bent?'

In plaats van je wil op te leggen aan elke situatie...focus op het opnemen van alle anderen, en alleen die kleine aanpassing van houding geeft je de ruimte om te begrijpen waar en wie je bent.

Bepaalde muziek, met name jazz, heeft het vermogen om je een betere wereldburger te maken. Het helpt je je wereldbeeld uit te breiden en geeft je meer vertrouwen in je culturele prestaties. Improvisatiejazz leert je over jezelf terwijl de swing in jazz je leert hoe je met anderen kunt werken

Geen onzin, gewoon spelen.

Er zijn echt maar een paar mensen in elke generatie geweest die naar buiten stappen, Bereid zijn zichzelf op het spel te zetten en alles op het spel zetten voor hun overtuigingen.

Mijn oudere broer en ik speelden altijd samen in bands, maar we wisten nooit dat we professionele muzikanten zouden worden.