Branford Marsalis beroemde citaten

Als je naar veel van de liedjes luistert die nu populair zijn, zit er heel weinig melodie in. Mensen houden van de beat. Maar voor muzikanten is het melodie, omdat we begrijpen hoe ongrijpbaar het is en hoe moeilijk het is om vast te houden.

Het hele punt is, geef me een breuk met de normen. Je gaat naar het gemiddelde jazzlabel en stelt een plaat voor en ze willen weten welke standaarden je gaat spelen. Laten we de formule breken.

Zo is jazz soms ook. Je voorspelt de toekomst en niemand gelooft je.

Het maakt me niet uit wie het leuk vindt of koopt. Want als je dat criterium gebruikt, zou Mozart nooit Don Giovanni hebben geschreven, Charlie Parker zou nooit iets anders hebben gespeeld dan swingmuziek. Er komt een punt waarop je moet opstaan en zeggen: Dit is wat ik moet doen.

Mensen zijn onvolmaakt. Dat is een van de redenen dat klassiek en jazz in de problemen komen. We zijn op zoek naar de perfecte uitvoering en elke noot moet goed zijn. Man, elke noot is niet goed in het leven.

Pop kijkt niet echt terug. Dat kan niet. wat pop doet werken is eenvoud.

Je weet niet wat je leuk vindt, je vindt het leuk wat je weet. Om te weten wat je leuk vindt, moet je alles weten.

Het is mijn taak om liedjes te schrijven die voor mij een emotionele betekenis hebben.

Veel van de Jazz heeft geen ander publiek dan muziekstudenten of muzikanten.

Jazz is zo incestueus dat het zichzelf begint te doden.

Veel muzikanten hebben het moeilijk om te horen wat we doen in een trio-formaat.

Als je normen gaat gebruiken als criteria voor het ondertekenen van muzikanten, kun je duizenden ondertekenen. Als je een soort conceptuele interpretatie gaat gebruiken die gebaseerd is op de traditie van die normen, maar probeert er afstand van te nemen, ben je gedaald tot ongeveer 10 mensen of zo.

Ik ga geen funk licks spelen op een jazz album. Dat slaat nergens op.

De piano is de X-factor. Mensen hebben het moeilijk om de structuren te volgen als er geen piano is, het uit te spellen. Het maakt het gemakkelijker te begrijpen, vooral voor mensen die niet zoveel over muziek weten.

We speelden allemaal slecht voordat we goed speelden.

Iedereen heeft het over het vinden van je stem. Doe je huiswerk en je stem zal je vinden.

Mijn vader was een muzikant, het was gewoon wat hij deed, zoals de vader van een ander een vleesvrachtwagen rijdt. Ons huis was normaal. We waren niet onder de indruk van het feit dat onze vader muzikant was.

We speelden het zolang we het op die CD konden Spelen en ik denk dat het misschien 50 minuten duurt. Wat je moet doen is een paar nummers Spelen en dan van het podium af komen omdat alles wat het achterlaat stom klinkt.

Het is iets waar jazz van weg is gekomen, en het is jammer. Spelers zijn niet meer fysiek.

Het leeuwendeel van wat ik nu hoor zijn mensen die, opzettelijk of toevallig, alle jazz vóór 1960 hebben vermeden. En alle muzikanten die succesvol waren in de jaren ' 60 brachten hun hele leven, voor 1960, door met luisteren naar alle muzikanten die deze mensen vermijden.

Er staat geen Tin Pan Alley nummer op mijn plaat.

Een van de dingen die me duidelijk is uit interviews die ik heb gelezen, is dat de meer populaire succesvolle jazzmuzikanten een publiek hadden dat verder ging dan de muziekgemeenschap.

Ik gaf mijn basis in de populaire cultuur op toen ik The Tonight Show verliet.

Ik vind het leuk om platen goed te laten klinken. Ik ben meer een reducer dan een producent. Als een kunstenaar zichzelf niet kan produceren, wat heeft het dan voor zin?

Ik denk dat als je op de deur blijft kloppen, alles wat je nodig hebt een beetje voet aan de grond is, een beetje kleine voet aan de grond, en dan zal de rest voor zichzelf zorgen.

Als ik net als veel andere mensen was, dan zou het niet leuk zijn; maar omdat ik net als ik ben, is het oké.

Als het niet klinkt als Terrapin Station, wat heeft het dan voor zin om Terrapin Station te spelen?

We hebben iets dat uniek is. We hebben ons schip. We hebben onze kunst. We hebben ons verlangen.

Walter Beasley is een anomalie: een succesvolle uitvoerende muzikant die de zeldzame vaardigheid bezit om het muzikale proces te begrijpen dat verder gaat dan het intuïtieve. Deze speciale vaardigheid stelt Walter in staat om met aspirant-muzikanten te communiceren op een manier die het gevoel van mysterie wegneemt dat soms ons beroep omhult.

Coltrane kwam op een dag naar New Orleans en hij had het over de jazzscene. En Coltrane zegt dat het probleem met jazz was dat er te weinig groepen waren.

Wat is jazz? Het is bijna alsof je vraagt: Wat is Frans? Jazz is een muzikale taal. Het is een muzikaal dialect dat de geest van Amerika belichaamt.

Als je te maken hebt met muziek zonder woorden, zijn titels meer een identificatiemiddel dan iets anders. Wat heeft het voor zin om verheven te worden?