Keith Jarrett beroemde citaten

Als je al een muziekstuk in je lichaam hebt, waarom zou je het dan niet spelen?

Ik kan niet zeggen wat ik goed vind aan muziek. Ik weet alleen de juistheid ervan.

Muziek wordt altijd muziek. Zodra ik een toets speel, een toets naar beneden duw, is er geen theorie meer. Als ik ga en ik hoor een geluid op het toetsenbord, alle theorieën gaan uit het raam.

Creativiteit is wat de mensheid in beweging brengt. Wij zijn geschapen om deel te nemen.

Jazz is een van de minst leerbare kunstvormen.

Muzikanten zijn altijd aan het optreden en hebben nooit de kans om een minuut te stoppen.

Ik heb nog nooit iets gehoord dat Wynton [Marsalis] speelde alsof het iets betekende. Wynton heeft geen stem en geen aanwezigheid. Zijn muziek klinkt als een getalenteerde trompetspeler van de middelbare school... hij is jazzy op dezelfde manier als iemand die een BMW rijdt sportief is.

Ik ben mijn eigen meest meedogenloze criticus op het podium.

Ik hou niet van opnamestudio ' s, behalve de mijne, die een kleine kamer boven de garage is.

Als geluid muziek is en uit stilte komt, dan is stilte potentieel groter dan geluid. Als het geluid effectief is, moet het eigenlijk een chemisch - een soort fysiologisch - effect hebben op de luisteraar, zodat hij dat geluid niet meer hoeft te horen.

Toen ik bij de band kwam, kende ik geen enkele melodie, en toen ik de band verliet, kende ik geen enkele melodie!

... Het' slimheid ' syndroom heeft de plaats van melodie ingenomen. Het is alsof iedereen een vreselijke ziekte heeft in de jazz....er wordt altijd van je verwacht dat je je eigen materiaal maakt, wat vreemd is als je een slechte componist bent maar een geweldige speler.

Ik heb het niet over ideeën, of zelfs over presentaties. Het is net als in de politiek: je moet iets verkopen om een elektrische speler te worden-zoals je huid of je hart.

Als je tegen zo ' n elektrische band staat, is het alsof je op twee verschillende planeten bent.

Weet je, als mensen naar een boom kijken, Kijken ze naar de bladeren; ze kijken niet naar de ruimtes tussen de bladeren. Ze richten zich op de boom. Ik denk dat er een bewustzijn van ruimtes is of het zou er niet uitzien als een boom voor hen.

Als muziek geluid is en uit stilte komt, dan is stilte potentieel groter dan geluid.

We accepteren zoveel dingen die via de media komen; we wennen eraan, hoe waakzaam we ook zijn. Maar voor elke creatieve kunst moet je 110% bewust blijven, en in een wereld die bewustzijn verliest, wordt dat moeilijker.

Als iemand lang genoeg dissonantie speelt, zal het klinken als consonantie. Het is een taal die vreemd was en dan is het steeds minder vreemd als het blijft leven.

Ik realiseerde me dat improvisatoren waarschijnlijk altijd vrij moeten hebben. Maar muzikanten geven altijd optredens en hebben nooit de kans om een minuut te stoppen - tenzij er iets drastisch gebeurt.

Ik kan niet eens mijn eigen spel op elektrische keyboards tolereren. Het gaat niet om de muzikale ideeën - het geluid zelf is giftig. Het is als het eten van plastic broccoli.

Je eigen muziek komt uit je hoofd en emoties, maar het is niet geëtst in je systeem.

Als je op het podium staat, heb je een heel vreemde kennis van wat het publiek is. Het is niet echt een geluid-het is een gezoem, zoals de straten.

De manier waarop ik denk over het oefenen, het is mijn undercover werk.

Eén ding leer je: als je jezelf wilt onthullen, moet je ook weten waar je moet stoppen.

Als ik niet de hele tijd een jazzspeler ben, ben ik tenminste door jazz ingelicht over wat ik doe.

Ik ben opgegroeid met de piano. Ik leerde zijn taal zoals ik leerde spreken.

Ik ben een romanticus, dat geef ik toe.

Als we eenmaal in een melodie zitten, kunnen we er alles mee doen.

Idealiter zou ik de eeuwige novice willen zijn, want dan zouden alleen de verrassingen eindeloos zijn.

Ik krijg eigenlijk een metaalachtige smaak in mijn mond als ik aan elektrische muziek denk.