Karen White beroemde citaten

Een geheim genootschap bestaat en leeft onder ons allemaal. Het zijn geen mensen of dieren, maar iets daartussenin.

De antwoorden die we zoeken zijn niet altijd de antwoorden die we willen, toch? Maar het kennen van de waarheid is wat ons helpt om ' s nachts te slapen.

Het leven is niet perfect. Dat hoort niet zo te zijn. We maken allemaal fouten. Je slaat je hoofd tegen de muur en je raakt gewond, maar je loopt weg en maakt er het beste van. En dat is wat het leven maakt, Brenna, niet perfectie. Je zult nooit geluk vinden als je alleen maar verwacht een perfect leven te vinden. Geluk is iets waar we naar streven terwijl we proberen te leren van onze teleurstellingen.

Het woord dat nu tot mij kwam was " defiant."Omdat een persoon uitdagend moest zijn om te kunnen staan te midden van het wrak van haar leven en in plaats van een vuist te schudden, een hamer op te pakken.

Maar er is nu ruimte in mijn hart voor meer herinneringen, gesneden door een loslaten dat ik alleen kon vinden door thuis te komen op een plek waar ik nog nooit was geweest.

Een leven zonder regen is als de zon zonder schaduw.

De snelweg van het leven was bezaaid met de wegdoden van degenen die niet wisten wanneer ze van rijstrook moesten veranderen.

Je moet door de regen heen als je ooit een regenboog wilt zien.

Tegenspoed in het leven berooft je hart niet van schoonheid. Het leert het gewoon een nieuw lied om te zingen.

We leven, we houden van. Dit zijn de keuzes die we krijgen, om deuren te openen of om ze te sluiten. Het is alles wat we hebben, en het is genoeg

Er is hoe we vroeger waren, en hoe we nu zijn, en de tijd daartussen wordt besteed aan het kiezen welke deuren te openen en welke te sluiten.

Er zijn geen goede of slechte mensen. Iedereen maakt fouten of slechte keuzes. Het is de manier waarop we met hen leven die ons maken tot de mensen die we zijn.

Te gemakkelijk opgeven leidt tot spijt, maar proberen en dan falen kan ons naar tweede kansen leiden als we het niet als een mislukking accepteren, maar als een kans om te leren.

Soms is hoop alles wat we hebben, en om dat te verliezen is om alles te verliezen.

Don ' t see the notes. Zie de muziek. Zie het verhaal dat het je vertelt. Laat de muziek je veranderen. Laat het je de moed geven om te doen wat je nodig hebt

Soms nemen we beslissingen omdat het de enige weg lijkt te zijn die op dit moment zichtbaar is. Pas later zien we dat er meer dan één pad was, maar de anderen waren geblokkeerd voor ons zicht op dat moment. Dat is het ding met achteraf gezien, zie je. Zelfs als je het duidelijk kunt zien, is er geen weg terug. Op dat moment moeten we ons omdraaien en vooruit staren en een nieuw leven beginnen.

Soms denk ik dat je alles moet verliezen voordat je beseft wat echt belangrijk is.

Mijlen en jaren worden plotseling onzichtbaar als je merkt dat je terug bent waar je begon, alsof je niets hebt geleerd en je weer de persoon bent die je ooit was.

Ze zeggen dat het niet uitmaakt hoe oud je wordt, wanneer je met je broers en zussen bent, je terugkeert naar de kindertijd.

Elke vrouw heeft een dochter nodig om haar verhaal te vertellen.

Elke vrouw zou een dochter moeten hebben om haar verhalen aan te vertellen. Anders zijn de geleerde lessen net zo nutteloos als reserveknopen van een weggegooid shirt. En alles wat overblijft is een vervagende naam en de vorm van een neus of de kleur van haar. De mannen die de geschiedenisboeken schrijven zullen u de verhalen van veldslagen en veroveringen vertellen. Maar de vrouwen zullen je de verhalen van de harten van de mensen vertellen.

Ik weet wat het is om zo hard te hopen en te bidden dat u er zeker van bent dat God uw gebed zal beantwoorden, zodat u zult stoppen met vragen.

Dood en verlies, ze plagen je. Herinneringen ook. Net als de onophoudelijke klap van de Mississippi tegen de dijken, kruipen ze op met bedrieglijke zoetheid voordat ze je hart grijpen en het onder water trekken.

als je je zeilen verliest, roei dan.

Je bent nog niet dood, dus je bent nog niet klaar.

Grote tragedie geeft ons kansen voor grote vriendelijkheid.

Mama?"Ja, Emmy."Ze volgde een beekje regen met haar vinger terwijl het zijn reis door het glas maakte. "Hoe weet je wanneer het lang genoeg is geweest? Emmy kon haar moeder voelen glimlachen in de telefoon. "Als je die liefde opnieuw opstart, heeft die geen tijdspanne. Alleen pijn doet dat. Ik denk dat het soms moeilijk is om onderscheid te maken tussen de twee, dus we houden ze allebei vast alsof ze onafscheidelijk zijn.

Maar ik denk dat iemand soms onder water moet worden gedwongen om te zien of hij gaat verdrinken of zwemmen.

Een groot man schreef ooit: "afwezigheid vermindert kleine liefdes en vergroot Grote, zoals de wind de kaars uitblaast en het vreugdevuur opblaast."Was ik maar zo welsprekend als de Heer De La Rochefoucauld...Ik mis je, Ik mis je, Ik mis je. En Ik wil jou. En ik heb je kus nodig. En jouw aanraking op mijn huid zoals een man water nodig heeft. Altijd.

Verder gaan betekent niet vergeten.

Sterke winden bufferen de zeehaver en hoge duingrassen, gooien zand en zeevogels waar het wil, wikkelen het gouden haar van mijn zus in Zonovergoten spiralen van zijde totdat het de enige goede herinnering wordt die ik van haar heb-de enige herinnering die ik mezelf heb toegestaan te behouden.