Billy Corgan beroemde citaten

Ik denk dat een spirituele reis niet zozeer een ontdekkingsreis is. Het is een reis van herstel. Het is een reis van het ontdekken van je eigen innerlijke natuur. Het is er al.

Geweldige muziek vernietigt alle opvattingen over genre.

Ik Val de pompositeit aan die zegt dat dit waardevoller is dan dat. Ik ben dat beu.

Waar is die grote liefde voor rock and roll die al 50 of 60 jaar bestaat?

We hadden een geweldige tijd met dit soort grunge bewustzijn, waar plotseling rock weer cool was. Mensen wilden luide gitaren. Het was een geweldige tijd en ik ben blij dat we er waren. Maar het gimmick gedeelte is versleten.

Voor mij ging muziek over geaccepteerd worden en ontsnappen aan dit Smerige bestaan.

Zoals elke goede boom die men hoopt te laten groeien, moeten we onze wortels diep in de grond leggen, zodat wat echt is, zal gedijen in het licht van de liefde.

Nadenken over de toekomst en nadenken over het verleden is eigenlijk slechts een manier om het heden te negeren.

De meeste grote platen beginnen echt met de drums.

Ik maakte deel uit van een generatie die de wereld veranderde, en die werd overgenomen door posers.

Ik ben altijd spiritueel geweest, maar ik heb nooit een juiste context gehad, en het kostte me een tijdje om de juiste context te vinden. Het is moeilijk te beseffen dat je elke relatie met God kunt hebben die je wilt... en dus heb ik nu een punkrock relatie met God.

We moeten terug naar een niveau van sociale verantwoordelijkheid dat we al lang niet meer hebben gezien.

Soms vinden mensen het gewoon leuk om bij elkaar te zijn, en daar komen goede dingen uit voort.

Indie world zal me niet hebben, en mainstream world behandelt me als een buitenaards wezen, maar hier zwef ik nog steeds tussen deze twee werelden.

Als ik ergens weerstand tegen heb, betekent dat dat er iets mis is. De weerstand tegen mij is een teken van angst.

Ik bedoel mijn punt als kunstenaar is dat ik op mijn eigen kleine rare reis door de lucht ben hier en of iemand luistert of niet, of luistert naar de mate die ik zou willen dat ze, aan het eind van de dag moet een onbelangrijk ding zijn omdat ik deze cultuur niet kan achtervolgen.

Rock And Roll vraagt nog steeds mensen zoals ik om te voldoen aan het concept van de oude garde over wat succes is, maar het betekent niets.

Jezus leert ons te vergeven en daar moet ik op vertrouwen.

Beoordeel jezelf niet naar de normen van iemand anders. Je zult altijd verliezen

Hoe dieper ik in mijn leven als muzikant Kom, ontdek ik dat het steeds minder over andere mensen gaat, en meer over wat ik wil doen. En dat is een goede plek om te zijn.

Ik ging naar een sjamaan. Hij legde zijn handen op me en ik huilde een uur lang als een baby.

Ik ben opgegroeid in de buitenwijken en associeer de buitenwijken met culturele dood.

We zijn een zeurende samenleving geworden.

Ik hoef me niet aan deze regels te houden of deze dingen te doen... Ik kan eigenlijk mijn eigen versie hebben.

Ik kijk naar andere leden van mijn generatie die in principe één ding hebben gedaan, en één ding goed, en daarvoor rijkelijk zijn beloond.

Ik denk dat rock & roll me heeft voorbereid op veel flexibiliteit.

Wat de meeste mensen doen, is proberen een comfortabele persoonlijkheid te vinden waarmee ze in overeenstemming zijn en het publiek ze leuk vindt en waardeert.

Ik ging niet meer naar de kerk toen ik acht was. Ik heb pas voet gezet in een andere kerk toen ik 28 was.

Ik ben bereid om de rest van mijn leven in clubs te spelen, als dat betekent dat ik muziek speel waarin ik geloof.

Ik ben niet geïnteresseerd in pop art.

Als je niet past in dit soort roddel, trendy, web-hit ding, je bent gedegradeerd tot een soort van tweederangs Beroemdheid status.

Ik ben Rooms-Katholiek opgevoed. Ik ben niet eens gedoopt.

Ik probeerde deze persoon te zijn die cool is, eeuwig rocken.

Scheer je hoofd, draag een 'ZERO' shirt. Neem je identiteit weg. Wat heb je? Je hebt jezelf nog.

Alles in het leven maakt me eenzaam.

Eens een pompoen, altijd een pompoen.

Er zijn veel UFO-waarnemingen in New Orleans, wat niet echt verrassend is. Er zijn veel gekke mensen daar. De mensen daar hebben niet de intelligentie om te weten wat ze zien, dus daarom gaan de UFO ' s daarheen.

Daar geweest, dat gedaan, het gezien, gehoord, erop gepist.

Ik ben niet opgegroeid met mijn moeder, dus haar echt verliezen was als een soort latente jeugd, een soort onopgeloste kwestie. Toen ze echt wegging, was het alsof ik klaar was.

Ik had hersenschuddingen als kind Toen ik voetbal en basketbal speelde, en weet hoe het voelt en om iemand te laten zeggen: 'wrijf er gewoon wat vuil op en ga terug naar binnen.'

Om je armen te kunnen leggen rond 24 jaar muziek, het is echt leuk.

Je moet je blijven aanpassen aan de tijd. Als je ermee gaat, kan het leuk zijn.

Ik leg veel schuld aan de voeten van Dusty Baker omdat hij niet strenger was over de fundamenten, wat volgens mij het team een sterkere dagelijkse identiteit zou geven.

Uiteindelijk gaat het runnen van een band over de relaties die je met mensen hebt.

Als burger van de grote stad Chicago, vind ik het onmogelijk om tegen de White Sox te vechten. De White Sox organisatie is veel consistenter geweest, in mijn leven tenminste, in het zetten van een winnende balclub op het veld.

Mijn versie, natuurlijk, is niet deze vlag zwaaien, laten we allemaal op de Jezus trein stappen en uit de hel rijden. Zo ben ik niet. Het is een omhelzing dat het leven goed is, de moeite waard om te leven en ja, het is niet gemakkelijk, maar er zijn meer plussen dan minnen.

Ik kom binnen met een reeks riffs en regisseer de muzikale ideeën. Maar je hebt nog steeds een band en hun input nodig om de ideeën tot leven te brengen. Je mag de bandchemie niet onderschatten.

Ik ben als christen opgevoed, maar ik zou mezelf nu geen christen noemen. Ik denk dat toen ik jonger was het makkelijker was om me te concentreren op de negatieve, nihilistische visie... dit is een soort oppikken op de andere helft van het lichaam, die God en wit licht is.

Vandaag is de mooiste dag die ik ooit heb gekend kan niet leven voor morgen, morgen is veel te lang...

In 1992, met het gewicht van een waargenomen wereld op onze schouders, verdwenen we in een parkeergarage om de liedjes te schrijven die de loop van ons leven voor altijd zouden veranderen. 'Siamese Dream' vertegenwoordigt al onze dromen die uitkomen, terwijl de dromen van een gelukkige band uit elkaar vielen.