Jonathan Evison beroemde citaten

Luister naar me: alles wat je denkt te weten, elke relatie die je ooit als vanzelfsprekend hebt beschouwd, elk plan of elke mogelijkheid die je ooit hebt uitgebroed, elke verwaandheid of inspanning die je ooit hebt bedacht, kan in een oogwenk van je worden ontdaan. Vroeg of laat zal het gebeuren. Dus bereid je voor. Wees klaar om niet klaar te zijn. Wees klaar om op je knieën te worden gebracht en tot stof te worden geslagen. Want geen stabiel fundament, geen wilsdaad, geen kracht van voorzichtige gewoonte zal je redden van dit feit: niets is onverwoestbaar.

Ik schrijf meestal in mijn ondergoed, met een kachel die op volle toeren draait, en drie honden die aan mijn voeten slapen.

Ik ontdekte John Fante toen ik 17 jaar oud was - vreemd genoeg, niet door Charles Bukowski, maar door William Saroyan, die zijn drinkmaatje was.

Ik geloof echt in mezelf uitdagen, mezelf naar nieuwe plaatsen duwen.

Je moet hoop vinden. Hope is zo ' n shape shifter. Je hebt de neiging om in de achteruitkijkspiegel te kijken naar hoop, maar als het weg is, moet je vooruit kijken. Je moet in het busje stappen en verder rijden.

Ik hou ervan om een worstelende kunstenaar te zijn; het geeft me het gevoel dat ik leef.

De atleten die me in een kluisje stopten toen ik een punkrocker was, zijn nu mijn beste vrienden.

Beperkte standpunten laten de schrijver informatie uit verschillende hoeken van het verhaal afgeven en de lezer verzamelen. Het wordt allemaal een soort dans, waarbij de schrijver de lezer door de verschillende wendingen leidt. De uitdaging is om de lezers in de pas te houden, terwijl ze toch kunnen verrassen.

Als gevolg van manifest destiny, hebben we onze middelen ontdaan.

Fobbit is snel, vlijmscherp en zeven soorten hilarisch. Dank u, Mr Abrams, voor de broodnodige zalf ... het voelt goed om eindelijk te lachen over Irak. Fobbit verdient een plaats naast Slaughterhouse Five en Catch-22 als een van onze grote stripverhalen over de absurditeit van oorlog.

The Mathematician ' s Shiva is een briljante en meeslepende familiesaga vol warmte, pathos, geschiedenis en humor, om nog maar te zwijgen van een cast van heerlijk eigenzinnige personages, en een wiskundeles of twee; allemaal samen, een winnende vergelijking! Als Rojstaczer over wiskunde schrijft, zou je denken dat hij over poëzie schreef.

Mijn behoeftigheid is geen gat dat gevuld moet worden, maar iets onder de huid dat krabt om eruit te komen.

Kunnen we echt zijn wie we willen zijn, nu we alles hebben verzameld wat we zijn?

Mensen veranderen echt. Laat niemand je anders vertellen. Dat de toekomst niet overeenkomt met het verleden is niet de uitzondering, maar de regel.

Ik weet dat ik gek ben geworden. Maar ik maak me geen zorgen, want het is het eerste wat ik in lange tijd ben kwijtgeraakt dat echt goed voelt.

Ik zal nooit stoppen met geven. Maar het ding over zorg is, het is ongemakkelijk. Soms moet je geven als het helemaal geen zin heeft. Soms moet je geven tot het pijn doet.

Lezen is op zijn best geen ontsnapping; het is echte ervaring. Een roman is geen monoloog, maar een gesprek, een samenwerking tussen schrijver en lezer, een onschatbare uitwisseling van menselijke omstandigheden.

Maar zodra je een boek publiceert, wordt het dan niet per definitie het domein van het publieke discours? Anders zouden we niet gewoon boeken schrijven en ze zelf afdrukken, en ze aan specifieke mensen geven waar we ons op ons gemak bij voelden om ze te geven-als geschenken? Is publiceren niet een soort sociaal contract?

Het is niet makkelijk om oud te worden. Dingen worden een stuk minder duidelijk.

Als ik een plaats binnenloop, een feest, zeg, en er is een boekenplank, dan trek ik er onmiddellijk naar toe. Tenzij er een bar is. Maar zelfs dan, het is slechts een kwestie van een paar rondes voordat ik mijn weg naar de boekenplank. Als er goede boeken over zijn, ga ik misschien nooit de hele nacht weg. Iedereen met wie ik echt wil praten, gaat vroeg of laat toch naar die boekenplank, toch? Boeken zijn een nexus. Ze beginnen gesprekken en ze zetten gesprekken voort, en ze maken mensen betere gesprekspartners. Ik heb niet gevonden dat dit het geval is met Iron Chef, of zelfs alcohol.

We zijn geboren spookt, zei hij, zijn stem zwak, maar nog steeds helder. Achtervolgd door onze vaders en moeders en dochters, en door mensen die we ons niet herinneren. We worden achtervolgd door andersheid, door het pad dat niet is genomen, door het leven dat niet is geleefd. We worden achtervolgd door de veranderende winden en de afnemende getijden van de geschiedenis. En zelfs als onze eigen vlam het helderst brandt, worden we achtervolgd door de sintels van het eerste stervende vuur. Maar vooral, zei Lord Jim, worden we achtervolgd door onszelf.