Trenton Lee Stewart beroemde citaten

Ik denk dat toen ik begon met het schrijven van The Mysterious Benedict Society dat soort dingen in gedachten had - het idee om puzzels en raadsels op te lossen omdat er enorme inzet was op je vermogen om dat te doen.

Luister, we moeten stil zijn als muizen. Nee, stiller dan dat. Zo stil as...as dode muizen? Reynie suggereerde. "Perfect," zei Kate met een goedkeurend knikje. "Zo stil als dode muizen.

Je moet onthouden, familie wordt vaak geboren uit bloed, maar het is niet afhankelijk van bloed. Het is ook niet exclusief vriendschap. Familieleden kunnen je beste vrienden zijn, weet je. En beste vrienden, of ze nu familie van je zijn of niet, kunnen je familie zijn.

Moge je avonturen je dichter bij elkaar brengen, zelfs als ze je ver van huis brengen.

Een probleem met een leider zijn, is dat je zelfs onder je vrienden alleen bent, want jij bent het-en jij alleen-tot wie de anderen zoeken naar uiteindelijke leiding.

Ze kondigde meteen haar leeftijd aan, want kinderen vinden hun leeftijd net zo belangrijk als hun namen.

Was het erger voor hem, vroeg Reynie zich af, dat hij zich geliefd voelde en vervolgens afgewezen? Of was het erger om je altijd alleen te voelen?

Reynie ' s fce viel. 'Het is niet grappig, Kate. Voor een moment - een vluchtig moment - keek Kate wanhopig verdrietig. 'Natuurlijk is het niet grappig, Reynie Muldoon. Maar wat wil je dat ik doe? Huilen?

Ze staarden ' s nachts genoeg uit hun raam om te weten waar de donkerste schaduwen lagen, en het waren de donkerste schaduwen die ze hielden.

Daarop ging Constance op een rots zitten en bedekte haar gezicht. Ze leek nu kleiner dan ooit - zo klein dat de havenbries haar zou kunnen inhalen als een stukje papier en haar wegdragen, haar nergens heen dragen.

De gym is altijd open, behalve als het gesloten is.

Hoe heet je team?"vroeg Kate, met haar benen in een pretzel-achtige configuratie, "We worden de Winmates genoemd omdat we gevangenen zijn die winnen. Kate keek heen en weer naar Reynie en Constance, op zoek naar hun uitdrukking naar tekenen van vreugde. "Hebben jullie jezelf een naam gegeven?"vroeg Constance. Nu was het Kate ' s beurt om verbijsterd te zijn. "Heb je dat niet gedaan? Hoe kun je een team hebben zonder naam?

Heb je de helft van de boeken in dit huis gelezen? Dit hele huis?"Nou, ongeveer de helft."Sticky zei. "Om nauwkeuriger te zijn, Ik denk dat ik meer heb gelezen als" - zijn ogen gingen omhoog toen hij berekende - " drie zevenden? Ja, drie zevenden."Slechts drie zevende?"zei Kate, en deed alsof ze teleurgesteld leek. "En hier was ik bereid onder de indruk te zijn.

Ik heb de neiging om personages die kwetsbaarheid missen saai te vinden.

Jullie zijn de slimste kinderen die ik ken. Je gelooft het gewoon niet.

Oh jee, " riep Rhonda op dat moment, want de Heer Benedict, overspoeld door sterke emotie, is in slaap gevallen.met een plotseling luid snurken viel hij naar voren in de aandachtige armen van Rhonda en nummer twee, die hem op de grond lieten zakken. "Wat is er mis met hem?"Vroeg Constance. "Hij heeft narcolepsie", zegt Kate. "Hij steelt veel?"Dat is kleptomanie", zei Sticky. "Meneer Benedict slaapt veel.

Met andere woorden, u bent onze laatste mogelijke hoop. Jij bent onze enige hoop.

Kate leek te zijn verdubbeld in grootte. Ze had haar brede schouders teruggetrokken en haar kaak gezet, en iets in de houding deed denken aan de ingeperkte wreedheid van een leeuwin. Maar het was de felheid in Kate ' s heldere blauwe ogen die het meest opvallende effect had. Het soort blik dat je dankbaar maakte dat ze niet je vijand was. "Het zal niet voorbij zijn", zei Kate vastberaden, " totdat we het zeggen.

Het ondersteunt mijn persoonlijke mening dat hij een gek is.

Dit maakte Reynie ongemakkelijk. Had hij het zo slecht gedaan? Was dit bedoeld om zijn moed te testen? Hij deed wat hem gezegd werd, sloot zijn ogen en zette zich zo goed mogelijk op. "Waarom huiver je?"vroeg de potloodvrouw. "Ik weet het niet. Ik dacht dat je me misschien een klap zou geven."Doe niet zo belachelijk. Ik kan je heel goed slaan met je ogen open. Ik ga je alleen blinddoeken.

Ik was altijd geïnteresseerd in de mogelijkheid om misschien mijn weg te vinden naar een groot avontuur.

Alles is zoals het zou moeten zijn.

Goeie genade! Ze bellen ons binnen en Sticky heeft Madge nog niet ontmoet."Wie is Madge?"Sticky vroeg. "Hare Majesteit de Koningin!

Arme Kate, "zei Constance," ze is haar knikkers kwijt.

Waarom denk je dan dat de witte speler het gedaan heeft?"Reynie overwogen. Hij stelde zich voor dat hij zijn ridder naar buiten zou brengen om hem terug te brengen naar waar hij begon. Waarom zou hij zoiets doen? Uiteindelijk zei hij: "misschien omdat hij aan zichzelf twijfelde.

Oh, hier is een slimme. Herinner je je deze vraag nog van de eerste test?Er staat: 'Wat is er mis met deze verklaring? En weet je wat Constance als antwoord schreef? Ze schreef: 'Wat is er mis met je?

Laat het gazon groeien en maai het gazon houd altijd de TV aan, poets je tanden en dood de ziektekiemen, giftige appels, giftige wormen.

De vermisten zijn niet vermist, ze zijn alleen vertrokken, alle geesten houden alle gedachten - zo als goud-nauw bewaakt,

Is dit hoe familie is: het gevoel dat iedereen verbonden is, dat met een stuk ontbreekt, het hele ding gebroken is?

Elke grote denker houdt een dagboek bij.

Kinderen zijn in staat tot zo ' n openhartigheid.

En noem me alsjeblieft niet zo."Ik noemde je niet' zo', Ik noemde je George Washington.

Regels en school zijn hulpmiddelen voor dwazen! Ik geef geen twee muilezels om regels.

Ze was een dunne vrouw in een mosterdgeel pak, met een geelachtige huidskleur, kort geknipt roestig rood haar en een stijve houding. Ze deed Reynie denken aan een gigantisch wandelend potlood.

'Is dat echt het beste wat je kunt zeggen? Een gemiddelde jongen? Veel jongens zien er gemiddeld uit, S. Q.! En arme S. Q., Hij bleef maar beweren dat deze jongen er bijzonder gemiddeld uitzag. Kate Wetherall, De Mysterieuze Benedict Society

Onthoud, kinderen. Voor elke uitgang is er ook een ingang. Milligan, De Mysterieuze Benedict Society

Papa, wil je me weer naar de molen brengen?

Au contraire..."Wat?"Vroeg Constance. Gordijn knipperde. De Gevaarlijke Reis

Ik ben een wees! Constance huilde Vrolijk. "Ik ben een wees!"Het dilemma van de gevangene

Milligan! Kom en vertel ons waarom je zo vreselijk somber bent! Constance, De Mysterieuze Benedictus Society

Luister, doe gewoon wat je denkt dat goed is, en we zullen het steunen."Sticky Washington, het dilemma van de gevangene

Als we gewoon proberen om accuraat te zijn, hoe zit het dan met 'the Doomed to Fail Bunch'?"zei Constance. "Eerlijk! We kunnen onszelf niet eens een naam geven.

In het flikkerende licht van de kaars kwamen de duizenden boeken van de bibliotheek uit de schaduw, en voor een moment kon Nicholas niet anders dan ze weer bewonderen. In zijn vrije tijd had hij bijna nooit opgekeken van de bladzijden die hij las, maar nu zag hij de boeken opnieuw, van buitenaf in plaats van van binnenuit, en werd eraan herinnerd hoe mooi ze gewoon als voorwerpen waren. Het geometrische wonder van hen allemaal, elk boek op zichzelf en alle boeken samen, rij na rij, de oneindige patronen en mogelijkheden die ze presenteerden. Ze waren echt prachtig.

Als je graag verhalen vertelt en zinnen componeert, en als je hard werkt om goed te zijn in deze dingen, Dan ben je een schrijver, zelfs als je niets hebt gepubliceerd.

Niemand lijkt te beseffen hoezeer we worden gedreven door angst, het essentiële onderdeel van de menselijke persoonlijkheid. Al het andere - van ambitie tot liefde tot wanhoop - komt op de een of andere manier voort uit deze enkele krachtige emotie.

Wat is het leven zonder lachen?

Mr Harinton was echt. Er waren volwassenen in de wereld die offers zouden brengen voor anderen - niet alleen voor hun eigen familie, maar voor iedereen die hulp nodig had. Nicholas had altijd de indruk gehad dat families voor elkaar zorgden, en hij was gaan begrijpen dat kinderen bij zeldzame ocassies hetzelfde zouden doen... Maar dit was anders. Wat Mr Harinton deed, hielp Nicolas zeker ... maar het voelde ook gewoon goed voor Nicholas. Het maakte dat hij precies wilde zijn zoals Mr Harinton zelf.

Soms ontdekten die tien mannen-toen ze natuurlijk Recruiters werden genoemd-dat Constance in de bibliotheek was geweest. Waarschijnlijk zag een van hun informanten haar naar buiten komen, want het was op die dag dat de bruten verschenen en de bibliothecarissen bedreigden. Die hen niets vertelde, overigens.'Hetzelfde gebeurde in Nederland,' dacht Kate na. Je zou denken dat deze jongens hun les zouden leren -- bibliothecarissen weten hoe ze stil moeten blijven.'Het helpt om beleefd te vragen,' zei De Heer Benedict

Nog maar net had hij dit gedacht of besefte hij wat zijn geluk verankerde. Het was een doel. Hij wist wat hij wilde doen. Hij wist hoe hij dacht dat de dingen zouden moeten zijn, en Mr.Harinton bewees dat andere mensen-zelfs volwassenen-hetzelfde konden voelen. Nicholas had nu iets om op te richten. Hij wist misschien niet wat hij wilde worden toen hij opgroeide, maar hij wist met absolute zekerheid hoe hij wilde worden.

Nicolaas Benedictus had een uitzonderlijke gave om dingen te weten (meer uitzonderlijk, in feite, dan de meeste volwassenen voor mogelijk hadden gehouden), en toch kon zelfs hij niet weten dat dit volgende hoofdstuk het meest ongewone-en belangrijkste-van zijn hele jeugd zou zijn. Inderdaad, de vreemde dagen die voor hem lagen, zouden hem voor altijd veranderen, hoewel ze voor nu minder substantie hadden dan de mist waar hij doorheen liep.