Helen Dunmore beroemde citaten

Herlezen, herschrijven, herlezen, herschrijven. Als het nog steeds niet werkt, gooi het dan weg.

Een probleem met een stuk schrijven verheldert zichzelf vaak als je een lange wandeling maakt.

Maak het schrijven van de dag af als je nog steeds wilt doorgaan.

Herlezen, herschrijven, herlezen, herschrijven. Als het nog steeds niet werkt, gooi het dan weg. Het is een fijn gevoel, en je wilt niet vol zitten met de lijken van gedichten en verhalen die alles in zich hebben, behalve het leven dat ze nodig hebben.

Het menselijke verlangen naar verhaal is zo krachtig, zo primitief, dat het lijkt alsof het niet geleerd is, maar opgesloten zit in onze genen.

Ik heb zoveel geleerd van het werken met andere dichters, reizen en lezen met hen, dagen doorbrengen met het bespreken van gedichten in uitvoering. Er is het gevoel dat we allemaal, als schrijvers, deel uitmaken van iets dat krachtiger is dan wie dan ook.

Ik koos niet voor Rusland, maar Rusland koos voor mij. Ik was al van jongs af aan gefascineerd door de cultuur, de taal, de literatuur en de geschiedenis van de plaats.

Ik hou van onderzoek; in feite is onderzoek zo boeiend dat het gemakkelijk zou zijn om jarenlang door te gaan en de roman helemaal niet te schrijven.

Zodra de ene gewoonte wegpelt, volgen de anderen het. Je moet volhouden, of het volgende wat je zult merken dat je door de straat paradeert in je nachtjapon. Gewoonte is alles.

Ik ben altijd beïnvloed door taal.

Ik concentreer me op het leven van individuen die de lezer intiem leert kennen en voelen.

Ik kan me herinneren dat ik in mijn kinderwagen zat: kinderen bleven toen veel langer in hun kinderwagen dan nu. Een grote springwagen met zwarte covers en een capuchon met metalen clips die je vingers kunnen vangen. Ik keek naar mijn zus die op de kinderwagen zat, met haar rug naar me toe.

Ik begon echter gedichten in te dienen bij Britse tijdschriften, en sommige werden geaccepteerd. Het was een geweldig moment om mijn eerste gedichten te zien verschijnen. Het voelde als het betreden van een traditie.

De moeilijkheden en genoegens van het schrijven zelf zijn echter vergelijkbaar voor een roman met een historische setting en een roman met een hedendaagse setting, wat mij betreft.

Als individuen worden we gevormd door verhalen vanaf het moment van geboorte; we worden gevormd door wat ons wordt verteld door onze ouders, onze leraren, onze intieme vrienden.

Een roman is uiteindelijk een container, een vorm waarin je je verhaal probeert te gieten.

Dichters gaan door een zeer moeilijke leerling in het gebruik van woorden.

De taal moet volledig levend zijn - Ik kan zelf geen saai, slap schrijven verdragen en ik zie niet in waarom een lezer het zou moeten verdragen.

De dichters die ik toen kende waren allemaal mensen en leken allemaal ontmoedigend zeker van zichzelf - hoewel ik er zeker van Ben dat ze echt net zo onzeker waren als ik.

Om te proberen de geschiedenis van een individu te wissen is een vreselijke overtreding.

Graaf Dracula had me opgedragen naar het Golden Krone Hotel te gaan, dat ik tot mijn grote vreugde volkomen ouderwets vond, want natuurlijk wilde ik alles zien wat ik kon van de wegen van het land.

Als je jong bent besef je niet altijd hoe vol twijfels iedereen is.

Het schrijven van poëzie maakt je intens bewust van hoe woorden klinken, zowel hardop als in het hoofd van de lezer. Je leert het gewicht van woorden en hoe ze klinken voor het oor.

Het schrijven van kinderboeken geeft een schrijver een zeer sterk gevoel voor narratieve drive.

Mijn eerste gedichtenbundel werd uitgegeven door Bloodaxe Books, wat toen een heel nieuwe imprint was.

Rouwende robijn is geen vlak landschap: het lijkt meer op een doos met op elk gezicht geschilderde afbeeldingen. En elk gezicht is ook een deur die opent, hoop ik, om de lezer diep in het boek te brengen.

Als we het verleden begrijpen, zullen we eerder herkennen wat er om ons heen gebeurt.

ik wou dat ik was weg in Ingo ver over de zilte zee zeilen over diepste wateren waar noch zorg nore zorgen moeite me

In een wereld zonder lucht is alles wat je inademt avontuur!

Wij zijn wezens van het verhaal.

Als de Hof van Eden echt bestaat, doet hij dat van moment tot moment, gefragmenteerd en stoer, opduiken als een fan van buddleia hoog in de goot van een verlaten magazijn, of in een hoop bevroren kool die lichtgevend wordt in het gereflecteerde licht van sneeuw langs de weg.

Het is een schending die de tirannen van de twintigste eeuw heeft geobsedeerd. Ze willen niet simpelweg hun tegenstanders doden, maar ze liquideren, ontkennen dat ze ooit bestaan hebben.

Degenen die het verleden proberen uit te wissen, verwonden het heden.

Ik hoop dat lezers door mijn boeken zullen scheuren omdat ze zichzelf niet kunnen stoppen - en dan, misschien, ze opnieuw lezen en daar nieuwe dingen vinden.

Ik wil graag dat mensen in mijn droomwereld komen en dan kiezen om te blijven.

Voor jou waar nooit mijn bloed zuster zo niet meer zal ik je noemen kleine zus