Everett Ruess beroemde citaten

Geluk ligt in een grote mate van zelfvergetelheid, hetzij in het werk . . . of in de liefde van anderen. een™¥

Ik geef de voorkeur aan het zadel boven de tram en de met sterren besprenkelde hemel tot een dak, het duistere en moeilijke pad, dat naar het onbekende leidt, naar elke verharde snelweg, en de diepe vrede van het wild tot de ontevredenheid die door steden wordt voortgebracht. Neem je mij dan kwalijk dat ik hier blijf, waar ik voel dat ik thuishoor en één ben met de wereld om me heen? Het is waar dat ik intelligent gezelschap mis, maar er zijn er zo weinig met wie ik de dingen kan delen die zoveel voor mij betekenen dat ik heb geleerd mezelf te beheersen. Het is genoeg dat ik omringd ben door schoonheid

Ik ben de wildernis niet moe; ik geniet liever van haar schoonheid en het zwervende leven dat ik leid, steeds scherper. Ik geef de voorkeur aan het zadel boven de straatwagen en de met sterren besprenkelde hemel op een dak, het duistere en moeilijke pad, dat naar het onbekende leidt, naar elke verharde snelweg, en de diepe vrede van het wild tot de ontevredenheid die door steden wordt voortgebracht.

Ik dacht dat er twee regels in het leven waren - Tel nooit de kosten en doe nooit iets tenzij je het van ganser harte kunt doen. Nu is het tijd om te leven.

Ik zal nooit stoppen met dwalen. En als de tijd komt om te sterven, zal ik de wildste, eenzaamste, meest verlaten plek vinden die er is.

Maar ik word altijd overweldigd. Ik heb het nodig om het leven te ondersteunen.

Ik wil altijd intenser en rijker leven.

Zolang ik leef, ben ik van plan te leven.

Zeg dat ik verhongerde; dat ik verloren en moe was; dat ik verbrand en verblind was door de woestijnzon; door de voeten, dorstig, ziek van vreemde ziekten; eenzaam en nat en koud, maar dat ik mijn droom bewaarde!

Ik ben altijd ontevreden geweest met het leven zoals de meeste mensen het leven. Ik wil altijd intenser en rijker leven. waarom zou men zijn ware verlangens en liefdes vervuilen en verbergen, als men door erover te spreken iemand zou kunnen vinden die ze begrijpt, en door ernaar te handelen men zichzelf zou kunnen ontdekken?

Ik zal op een laatste reis door de wildernis gaan, naar een plaats die ik heb gekend en liefgehad. Ik kom niet terug.

Altijd zal ik iemand zijn die de wildernis liefheeft: Swaggers en zachtjes kruipt tussen de bergtoppen; Ik zal lang luisteren naar de dappere muziek van de zee; Ik zal mijn lied zingen boven het geschreeuw van woestijnwinden.

Ik heb steeds meer gedacht dat ik altijd een eenzame zwerver van de wildernis zal zijn. God, hoe het spoor me lokt. Je begrijpt zijn weerstandloze fascinatie voor mij niet. Immers, het eenzame pad is bestI ' ll never stop dwalen. En als de tijd komt om te sterven, zal ik de wildste, eenzaamste, meest verlaten plek vinden die er is.

Ik denk niet dat ik me ooit kan settelen. Ik heb al te veel van de diepten van het leven geweten, en ik zou alles liever hebben dan een anticlimax.

Ik heb bijna meer schoonheid gezien dan ik kan verdragen.

Ik moet mijn korte leven vol met interessante gebeurtenissen en creatieve activiteit inpakken. Filosofie en esthetische contemplatie zijn niet genoeg. Ik ben van plan al het mogelijke te doen om mijn ervaringen te verbreden en mezelf toe te staan om de volle ontwikkeling te bereiken. Dan, en voordat fysieke achteruitgang opdringt, zal ik op een laatste woestijnreis gaan naar een plaats die ik heb gekend en liefgehad. Ik kom niet terug.

Ik ben de wildernis niet moe; ik geniet liever van haar schoonheid en het zwervende leven dat ik leid, steeds scherper.