Paula Cole beroemde citaten

Ik heb Bethlehem verlaten en ik voel me vrij. Ik heb het meisje verlaten dat ik had moeten zijn, en op een dag zal ik geboren worden.

De monsters zitten in je eigen hoofd

Voor mij is muziek een middel om onze pijn naar de oppervlakte te brengen, terug te brengen naar die nederige en tedere plek waar het, met geluk, zijn woede kan verliezen en weer mededogen kan worden.

De bloem is geopend, heeft in de zon gestaan en is niet bang. Ik neem meer risico' s; Ik ben moedig en trots.

Alleen al het kijken naar mijn katten kan me gelukkig maken.

Ik denk dat het belangrijk is om de kleine dingen in het dagelijks leven te vinden die je gelukkig maken.

Ik ben het, die mijn vijand is, die mij in elkaar slaat, die van de monsters mij maakt, die mijn vertrouwen ontneemt.

Didgeridoo was iets wat ik oppakte toen ik op tournee was in Australië met Peter Gabriel in '93. Ik kwam er later achter dat het alleen bedoeld is om door mannen te worden gespeeld.

Ik hou van het doen van de kruiswoordpuzzel in de New York Times, niet kijken naar E! op TV.

Ik hou van vrouwen die een bal kunnen gooien en hard kunnen lachen en wat ruggengraat hebben, en ik hou van mannen die het niet erg vinden om te koken.

Ik wil met mijn benen wijd open zitten en zo hard lachen dat het hele verdomde restaurant zich omdraait en naar me kijkt.

Ik zie mijn albums als werkdagboeken, als levende plakboeken van mij en mijn leven.

Ik worstelde met het publieke oog, verloor mijn anonimiteit toen mijn ster snel steeg in de late jaren 90. maar ik heb de uitdaging nodig om op te komen en daar te komen om mijn lef te morsen en contact te maken met mijn loyale mensen.

Ik zie mijn shows als familiebijeenkomsten. Ik geef elke keer 100%. Dat doe ik gewoon. Het is een enorme therapeutische release. Ik hou ook van mijn touring familie. En ik hou heel veel van mijn publiek.

Ik was nieuwsgierig en hongerig op jonge leeftijd, en jazz was zo ' n mysterie voor mij, een oceaan waar je jezelf kunt uiten in het moment. Het vertegenwoordigde vrijheid, het vertegenwoordigde het dragen van vleugels en ergens naartoe gaan met muziek.

Ik zou graag acteren. Ik heb het gevoel dat het weer een naakte, mysterieuze uitdaging is, zoals jazz. Het intrigeert me op dezelfde manier.

Ik accepteer dat ik niet die jongere, gedroomde versie van mezelf in de grote stad leef.

Onze planeet is een klein atoom in Gods Koninkrijk.

Welkom in de kerk van mij.

Hitlers broers zijn in opkomst, ze dragen alledaagse vermommingen.

Door jou voel ik me een snoepappel, rood en geil.

Ver weg, naar een oneindige wereld ontsnap ik. Ik ben helder en kalm, Ik ben niet bang. Zonloze dagen, in mijn beschutte melkwegweg. In de ringen van Saturnus voel ik geen pijn.

Maar op 44-jarige leeftijd hoop ik een betere zakenvrouw te worden. Ik wil de muziek rechtstreeks naar mijn fans brengen.

Maar als ik terugkijk, was het een feit dat ik een paar grote hits te snel had en het was gewoon te veel voor een introvert als ik om te verwerken.

Ik droeg Nietzsche ' s ogen. Nu ik een stap terug doe om te zien, ben ik niet mezelf geweest.

En zij is uw heilige Maria. En ik ben zo gewoon.

Ik hoop en geloof dat we een betere toekomst creëren voor vrouwelijke kunstenaars.

Ik wilde een cheerleader zijn , zoals mijn zus was-alle meest populaire en mooie meisjes zijn cheerleaders en ik wilde dat, en het vernietigde deze visie van mezelf. Toen vond ik de piano, toen Muziek me redde; toen probeerde ik voor het eerst mijn eigen liedjes te schrijven.

De rivier was er altijd in mij, maar ik was erg verlegen. Ik kon zien dat dit mijn pad was. Ik voelde het lot in mijn eigen muziek.

Ik voed mijn dochter op met haar grootouders op de foto, en dat voelt goed.

Op de leeftijd van 15 maanden mijn dochter werd gediagnosticeerd met zeer slechte astma, en in wezen zette ik mijn carrière op de wacht voor een goede acht jaar.

Ik ben niet de persoon die zingt, Ik ben de Stille van binnen. . . . Ik ben niet mijn huis, mijn auto, mijn liedjes ze zijn slechts haltes langs mijn weg. . . .

Wandelen is magie. Kan het niet sterk genoeg aanbevelen. Ik las dat Plato en Aristoteles veel van hun briljante denken samen deden terwijl ze rondliepen. De beweging, de meditatie, de gezondheid van het bloed pompen, en het ritme van voetstappen...dit is een primaire manier om verbinding te maken met je diepere zelf.

Feministen waren gek dat ik okselhaar had

Ik ben blij dat ik een kunstwerk heb gemaakt dat zo breed kan worden geïnterpreteerd. Kunst wordt altijd subjectief geïnterpreteerd

Ik ben gewend aan tegenspoed en werk heel goed in moeilijke situaties. Het was moeilijk voor mij om het succes te accepteren

Hoe ouder Ik word, hoe meer ik zie dat er echt geen enorme zeniths van geluk of een enorme afgrond van duisternis zijn zoals er vroeger was. Ik heb de neiging om een middenweg te bewandelen

Ik hou er niet van om te zitten en te koesteren in mijn eigen prijzen. Awards vertegenwoordigen artistieke dood voor mij.

Ik ben op zoek naar de waarheid. Ergens zit het in de muziek.

Godzijdank heb ik muziek om mijn emoties te ventileren. Ik zou in de gevangenis zitten als ik dat niet deed.

Als je een plebejer bent, wil je succes, en als je succesvol bent, wil je weer een plebejer zijn

Schrijver zijn is een zeer privé, intern proces. Uiteindelijk ben ik meer De schrijver, een introvert.

Ik ben een songwriter die mijn jeugdherinneringen en tienerangst in liedjes heeft gestopt.

Zonder muziek zou ik waarschijnlijk een gefrustreerde wetenschapper zijn. Het is een manier om de vraag te beantwoorden: 'Wat is de zin van het leven? Ik vind dat muziek het beter beantwoordt.