Cameron Dokey beroemde citaten

Dat is wat liefde is dacht ik. Een mogelijkheid die een keuze wordt. Een keuze die je steeds opnieuw maakt. Dag na dag. Jaar na jaar. Keer op keer.

Kleine prinses, mooi als de dageraad, goed genaamd Aurore.

Ik moest ophouden te rouwen over wat nooit kon zijn en het beste maken van wat mogelijk was. En ik zou dat beginnen te doen door te proberen de pijn van het verleden te herstellen.

Vergeet niet dat het jouwe niet het enige hart is dat misschien naar liefde wenst.

Ik ben vrij om mijn eigen acties te kiezen. Inderdaad, zoals iedereen, moet ik dat zijn. Een goede daad die gedwongen wordt, is helemaal geen goedheid, maar slechts kracht.

De wil om onvriendelijk te zijn is als een ziekte. Het kan worden genezen of verdreven. Maar onaardig zijn omdat je onnadenkend bent, is de ergste vorm van blindheid: moeilijk te genezen, omdat je de fout niet kunt zien, zelfs als je het begaat.

Als je het moet vragen, ben je nooit verliefd geweest. Meer dan dat, je hebt nog nooit je gevoelens gekwetst door degene die je wilt vertrouwen en koesteren je het meest van alles.

Er is een tale...It vertelt over de dagen dat er een plaag over ons land hing. Niets bloeide. Niets bloeide. Zelfs de courgette zou niet groeien.

Ik zal niet falen, ' zwoer de dochter van de waterdrager. Maar erger dan falen is het helemaal niet proberen. Want dan kan er geen hoop op succes zijn.

Ik denk dat het ergste is dat als je weet dat je de droom van een ander droomt, je nooit echt vrede kunt voelen. Vertrouw jezelf nooit echt. Als je de nachtmerrie van iemand anders meedraagt, wie weet wat je binnenste nog meer kan verbergen of wanneer het eruit kan komen?

In de weken nadat ik de beslissing had genomen om het huis van mijn vader te verlaten, was ik volwassen geworden. En ik had geleerd dat niet elke strijd kan worden gevochten door een pijl uit een boog te schieten. Maar ik zou de nieuwe uitdagingen die op mijn pad kwamen net zo dapper moeten aangaan als ik de Hunnen had geconfronteerd. Ik kon me niet wentelen in zelfmedelijden, denkend aan wat had kunnen zijn. Ik moest mijn plicht doen. Het was de enige manier om trouw te blijven aan mezelf.

Een verhaal kan vliegen als een bij, zo recht en snel dat je alleen het gezoem van zijn voorbijgaan vangt. Of zo langzaam bewegen dat het onbeweeglijk lijkt, op zichzelf gekruld als een slang in de zon. Het kan verdwijnen als rook voor de wind. Blijven hangen als parfum in de neus. Verander met elk verhaal, maar blijf altijd hetzelfde.

Vijf is voor vijf hartslag, de tijd die nodig is om in of uit te ademen. Want zo snel kan een leven veranderen, ten goede of ten kwade. De tijd die nodig is om je gedachten te veranderen of te veranderen.

Er waren er twee nodig", zei ik. "Twee verschillende mensen om het Harthout te maken wat het is. Twee verschillende ervaringen, verdriet en vreugde, gecombineerd. Ware liefde heeft nooit maar één gezicht, toch? Het moet altijd twee hebben, of het is helemaal geen ware liefde.

Nadenken over donkere en lastige dingen, je afvragen wanneer ze je komen bezoeken, blijkt de beste manier te zijn om ze aan je zijde te roepen.

Ik heb geen gewoon leven geleid, noch een leven dat bij iedereen past. Ik nam grote risico ' s, maar omdat ik dat deed, verdiende ik ook een grote beloning. Ik vond de manier om mijn ware gezicht vrij te laten zien, zonder angst. Hierdoor heb ik de ware liefde gevonden.

..onvriendelijk zijn omdat je onnadenkend bent, is de ergste vorm van blindheid.

Soms maakt het duwen tegen verandering het slechts twee keer zo hard terug duwen. Maar zelfs de bitterste vrucht kan iets zoets in de kern bevatten. Een smaak die je nooit zou hebben ontmoet als je niet bereid was geweest om het bittere eerst te verdragen.

We tonen allemaal vele gezichten aan de wereld. Niemand toont haar ware gezicht de hele tijd. Dat zou gevaarlijk zijn, want wat gezien wordt, kan ook gekend worden.

Je mag je vijand nooit noemen met een naam die je voor hem kiest."in plaats daarvan moet je hem noemen bij de naam die hij zichzelf noemt. Wat hij kiest zal zijn trots weerspiegelen; het zal zijn verlangens onthullen. Maar hoe je hem kiest te noemen, zal je angsten onthullen, die voor jezelf moeten worden gehouden, opdat je vijand de manier vindt om ze uit te buiten.

Wat weet jij over jezelf? Wat zijn jouw verhalen? Degenen die je jezelf vertelt, en degenen die door anderen verteld worden. We beginnen allemaal ergens. Hoewel ik veronderstel dat de waarheid is dat we meer dan één keer beginnen; we beginnen vele malen. Keer op keer beginnen we onze eigen verhalen, stellen we onze eigen verhalen samen, of ons leven nu kort of lang is. Totdat eindelijk al ons begin tot één einde komt en het verhaal van wie we zijn voorbij is.

Misschien worden alle jonge mannen die van ons houden ridders in glanzend harnas als wij van hen houden.

Zelfs de meest eenvoudige paden kunnen ingewikkelder blijken te zijn dan het in eerste instantie leek.

Het spijt me dat ik nooit echt heb geloofd", zei ik. Niet zoals Jack dat deed."Het maakt geen verschil", antwoordde mijn moeder. Haar ogen concentreerden zich op de bonenstaak voor een moment, dan keerde terug naar de mijne. "Je gelooft nu. Wees daar veilig en slim, mijn generaal wees jezelf."Voordat ik kon antwoorden, draaide mijn moeder zich om en liep snel naar het huis. Ik draaide me om naar de bonenstaak. Er is nu geen weg meer terug, dacht ik. Voor beter of slechter was er alleen maar vooruitgang. Er ging alleen maar omhoog. Ik greep de stam van de bonenstaak met beide handen, duwde me van de wereld beneden af en begon te klimmen.

Liefde die zo vreugdevol en vrijwillig gegeven wordt, kan nooit worden weggenomen. Het is nooit echt weg.

Oswald:" heel je leven "Aurore:" wat? Oswald: "je hele leven, is dat niet wat je wilde weten? Hoe lang hield ik van je? Aurore: "nou, ja, ik denk dat ik dat deed, maar dat was niet wat ik net wilde vragen. Oswald: "Ik zeg je dat ik van je hou sinds de dag dat je geboren werd, en je zegt me dat je iets anders wilt weten. Er is toch niemand zoals jij, Aurore?

Duisternis kan licht bedekken, maar dat is niet hetzelfde als het doven. Terwijl, om duisternis te overwinnen, alles wat licht hoeft te doen is om te bestaan.

Mijn spel had eindelijk een ander mens opgeroepen. Ze kon niets anders zijn dan mijn ware liefde. Langzaam stond ik op. Praat met me, dacht ik. En alsof ze me had gehoord, scheurden de lippen van de jonge vrouw en ze sprak als volgt: ben je gek geworden?

Ondanks mezelf gaf ik een snuif. "Eén keer zou ik graag een eenvoudige, duidelijke profetie horen.

Hoeveel makkelijker zou mijn leven zijn als ik niet van je hield! Dacht ik. Hoeveel minder pijnlijk, maar hoeveel duidelijker. Hoeveel minder kleur zou er in de wereld zijn.

Keer op keer beginnen we onze eigen verhalen, stellen we onze eigen verhalen samen, of ons leven nu kort of lang is. Totdat eindelijk al ons begin tot één einde komt en het verhaal van wie we zijn voorbij is.

Liefde kan niet gedijen door simpelweg aangeboden te worden. Vroeg of laat moet het worden geaccepteerd en beantwoord. Het moet gezien worden voor wat het is en gevoed worden volgens zijn behoeften, anders zal het sterven.

Want een koning is eerst een mens. En dus moet het volgen dat een koning doet zoals alle mensen doen: het beste wat hij kan.

Ik geloof echt in"once upon a time". In de overtuiging dat het je zal aantrekken, neem je mee naar een plek waar je nog nooit eerder bent geweest.

Want in de afwezigheid van hope kwam er een wonder

Maar zelfs de helderste zonsopgangen moeten tot een einde komen.

Ware liefde komt wanneer het wil, niet wanneer het geroepen wordt.

Ik veronderstel dat als de dingen die je slechte dromen geven in je leven, het geen zin heeft om ze te proberen te stoppen. Ze komen naar buiten wanneer ze besluiten dat het hun tijd is. Beter gewoon om je ogen te sluiten en stevig vast te houden, hoe sneller je de dingen krijgt die je bang bent om zelf weer in slaap te vallen.

Hoe heb je iets uitgelegd dat je niet in twijfel had getrokken? Iets wat je net wist, duidelijk tot in je ziel?

Houd wat je in je hart hebt veilig en sterk.

Zolang iets onbekend is, behoort het ons toe op een manier die bekende dingen niet bezitten. Want we hebben de mogelijkheid om de lege, Onbekende ruimtes voor onszelf te vullen, en daarin is ruimte voor verbeelding en voor Hoop.