Dave Van Ronk beroemde citaten

Eerlijkheid is het wreedste spel van allemaal, omdat je niet alleen iemand pijn kunt doen-en ze tot op het bot kunt kwetsen - je kunt je er tegelijkertijd zelfingenomen over voelen.

Ik sluit me af van de mainstream van de jazz. Het kwam me later goed van pas, als muzikant.

Ik denk niet dat ik een jaar of zo zonder een record ging tussen 1959 en 1979, soms twee.

Ik heb meer gemeen met een timmerman dan je zou denken. We brengen dingen samen.

Ik ben een exhibitionist, ik was een exhibitionist als kind.

Als je naar muziek kijkt, zie je thema, variatie, je ziet symmetrie, asymmetrie, je ziet structuur, en deze zijn gerelateerd aan vaardigheden in de echte wereld.

Als je voor een publiek werkt, heb je een prikkel om uit te blinken.

Als ik een stuk in mijn woonkamer maak, als ik het oefen - en ik heb de banden om dit te bewijzen - zal het niet zo goed zijn als hetzelfde stuk voor een publiek te doen.

Als er ooit enige waarheid was in de trickle-down theorie, was het enige bewijs dat ik ooit heb gezien in die periode van 1960 tot 1965. Plotseling deelden ze platencontracten uit alsof ze in Cracker Jack dozen kwamen.

Als je iemand in mijn familie zou vragen, zouden ze zich heel schrille Middenklasse hebben uitgeroepen. Mijn moeder en vader waren gescheiden, dus hij telt niet mee.

Tegen het midden van de jaren zeventig wilde ik uit de business stappen. Ik was sowieso moe.

Soms moet je je principes vergeten en doen wat goed is.

Je kunt niet bang zijn voor mislukking en je kunt niet bang zijn voor succes, omdat een van beide je werk in de weg staat.

Het grootste deel van wat ik nu luister is mainstream jazz vanaf 1935 tot en met vroege bebop en cool jazz.

Ik ben een heel, heel koppig man.

Mijn oom en mijn grootvader werkten allebei in de Brooklyn Navy Yard.

God heeft een manier om je te vertellen wanneer je je touwtjes moet veranderen.

Een van mijn vroegste herinneringen... Ik kende drie volledige verzen van de Star Spangled Banner toen ik zeven of acht jaar oud was. En een van de nonnen ontdekte dit fenomeen en ik werd eigenlijk van klas naar klas gestuurd om het hele ding te doen.

De meeste blues hebben geen begin, midden of einde. Je snijd gewoon een paar plakjes blues.

Ian en Sylvia, die, toen je er meteen aan begon, in wezen country en western zangers waren. Ik heb net zijn vier sterke winden geregistreerd. Het is een prachtig lied.

In de vroege jaren '70, 1971,' 72. De kamers gingen dicht, platenlabels tekenden geen akoestische acts meer. Hoewel ze daar al een tijdje uit waren.

Er is een leerlingstelsel in de jazz. Je leert de jongeren. Dus zelfs als de muzikanten persoonlijk niet zo aardig waren, voelden ze zich verplicht om de jongere muzikanten te helpen.