Robert Wyatt beroemde citaten

Groot en beroemd zijn geeft je niet meer vrijheid, het geeft je minder.

Mensen hebben gewoontes over hoe ze denken dat liedjes moeten zijn. Er is het folky ding van: "arme ik, Ik ben een gevoelig persoon in een wrede wereld. Of het pop ding van: "Hé, kijk me aan, Ik ben sexy."

Ik geef de voorkeur aan de mystieke wolken van nostalgie boven het echte, Om eerlijk te zijn.

Ik denk dat er diepe structurele dingen zijn die verkeerd zijn in de wereld.

Ik weet niet hoeveel gedachten we per seconde hebben, maar het is nogal een verbazingwekkend aantal, en om de juiste volgorde van die te bepalen, alles wat je echt nodig hebt is een potlood en een stuk papier.

Ik ben ook nergens soldaat voor. Ik ben maar een zanger en ik denk niet dat het een verschil maakt wat we zingen.

Iedereen die denkt dat popmuziek makkelijk is, moet proberen een popsingle te maken en ontdekken dat het dat niet is.

Ik ben van nature behoorlijk conformistisch. Als ik naar een land ga en ze zeggen: "Je moet rechts rijden", ga ik niet links rijden om te laten zien dat ik anders ben. Ik kan me aan de wet houden.

Ik keek naar wat volwassenen deden en hoe ze geld wilden verdienen, en dat wilde ik echt niet doen. Ik wilde weg.

Ik beschouw mezelf als een sit-down comedian, net als al het andere. Ik hou van komedie. Het leven is een kosmische grap.

Clint Eastwood zei: "de enige dingen die Amerika heeft bijgedragen aan de beschaving zijn de westerse en jazz. En ik denk niet dat westerns slecht zijn, maar veel mensen maken geweldige cinema. Jazz is daar.

We moeten allemaal de kost verdienen. Liedjes schrijven is wat ik doe. Maar als ik een plaat heb gemaakt, is het niet dat ik denk dat het beter of slechter is dan die van iemand anders, maar als ik denk dat niemand anders het zou hebben gedaan als ik het niet had gedaan, dan is dat oké.

Drinken was een grote hulp bij het maken van muziek, want drinken geeft je moed. Maar het maakt je ook roekeloos, en dat is het probleem.

Mensen die rijken hadden, willen ze helaas uiteindelijk terug, op de een of andere manier.

In potentie is Amerika echt de grootste, maar dat is het nog niet, denk ik niet. Het is te veel als een ouderwets rijk, zwaaien met de stok en te veel bommen op te veel mensen laten vallen.

De culturele mix die in de Verenigde Staten is gebeurd, is geweldig! Grappig genoeg, een van de mooiste dingen is dat er geen Amerikaans ras is.

De Verenigde Staten is een land waar iedereen opnieuw kan beginnen.

Door mijn politiek denken mensen dat ik anti-Amerikaans ben. Maar ik was het tegenovergestelde. Wat ik niet leuk vind aan de Verenigde Staten is wanneer de regering zich gedraagt als een oude, keizerlijke 18e - of 19e-eeuwse Europese macht.

Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder de buitengewone bebop jazz revolutie in New York in de late jaren '40 en '50.

De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Dit idee om de krachten op te bouwen van mensen die al machtig zijn en iedereen terug te houden is een recept voor eindeloze ellende en conflict.

Omdat ik geassocieerd ben met een avant-garde gevoeligheid, denken mensen dat ik neerkijk op populaire cultuur, maar Ik wil geen deel uitmaken van een nieuw elitisme.

Wat ik leuk vind aan populaire cultuur is de toegankelijkheid ervan, en ik heb populaire liedjes gecoverd omdat het geweldige dingen zijn.

Er zijn veel componisten die fantastisch waren, maar ik daag ze uit om een plaat te schrijven die je vijf keer per dag twee maanden lang op de radio zou kunnen spelen, nummers waarop mensen op een zaterdagavond zullen willen dansen.

Ik word een beetje geïrriteerd door mensen die zeggen dat ze natuurlijke rebellen zijn, omdat het gewoon betekent dat ze tegen alles zijn wat iemand doet, wat bijna hetzelfde is als zeggen dat je het net zo goed kunt laten zoals het is.

Ik was een laatkomer in de politiek. Misschien ben ik gewoon heel traag. Ik kreeg alles toen iedereen weg was.

Wat mensen veel pijn doet,is Vernedering.

Ik wil geen professionele kreupele zijn. En ik zie het zelfmoord gedoe niet als tragisch.

Ik vind de business niet makkelijk. Op het moment dat je begint te praten over de business, begin je te klinken als iemand in Spinal Tap.

Ik vind het moeilijk om rockgroepen heel serieus te nemen of met respect te behandelen. Er is iets absurds aan deze sombere jonge mannen die samenkomen en wegballen.

Liefde is blind. Mijn politiek was dat ook. Ik denk dat je verliefd kunt worden op ideeën, en je kunt verliefd worden op mensen. Het is een zeer subjectieve ervaring. En ik ben loyaal aan die ervaring.

Het was fysiek moeilijk om me aan te passen aan het leven in een rolstoel, maar ik herinner me een grote opluchting en geluk dat ik eindelijk ergens kwam, muzikanten vond om mee te werken die sympathiek waren.

Mijn helden zijn mensen als Picasso en Miro en mensen die eindelijk echt iets bereiken op hun oude dag, wat ze absoluut nooit in hun jeugd hadden kunnen doen.

Mensen zeggen, Oh het is jammer, je bent niet nostalgisch over de jaren ' 60. eigenlijk is het best goed, als je erover nadenkt. Zou het niet triest zijn als ik hier zou zitten en het terug zou wensen?

De ontbrekende schakels in mijn levenswerk, niet minder!

Ik kies alleen muzikanten waarvan ik denk dat ze zullen opkomen, kunnen opkomen, met hun eigen karakter, terwijl ze nog steeds meegaan met de melodie in kwestie.

Als je nog nooit het gevoel hebt gehad dat je het helemaal in je greep hebt, voel je gewoon dat je, voordat je sterft, moet proberen het één keer goed te krijgen. En hoop dat de ervaring die je hebt goedmaakt voor een deel van de afnemende energie.

Over het algemeen heb ik de neiging niet naar mijn collega ' s te luisteren.

Ik ben gewoon een primitieve, kinderlijke folkzanger.

Ik doe geen levende dingen.

Ik heb me nooit in harmonie gevoeld met de hele rockindustrie.

Ik zou mensen willen aanmoedigen om te beseffen dat je niet in paniek hoeft te raken als je geen deel uitmaakt van een mainstream, of als je jezelf buiten de flow bevindt. Als het niet bij je past, ga er dan niet mee akkoord. Ga gewoon zitten en doe je werk. Zit niet alleen maar te kreunen of dronken te worden-dat heb ik een paar jaar gedaan. Maar als je gewoon iets van jezelf kunt verzinnen, hoe klein het ook is, dat zal gemakkelijker zijn om mee te leven als je aan het einde van je leven bent.

De dingen waar ik op teken, en de wereld waar ik deel van Voel, zijn niet bijzonder jeugdcultuur.

In theorie zou ik graag in een groep willen werken. Maar de groep waarin ik zou willen werken, alle muzikanten in hen zijn allang dood.

Ik heb altijd van popmuziek gehouden. Er was een misverstand met de avant-garde rock scene, omdat ik denk dat ik de verkeerde kant op zwom.

Als ik zing, probeer ik geen zanger te zijn met een hoofdletter S. Ik probeer het er gewoon uit te krijgen zodat ik me er comfortabel bij voel.

Die naties van kunstenaars, die hun eigen individualisme vinden, en zich tegen de wereld verzetten: voor mij is dat de ultieme nachtmerrie. Ik wil verdwalen en me verspreiden in de wereld.

Ik vind het schrijven van liedjes moeilijk, omdat het niet vanzelfsprekend is voor mij. Ik heb nooit de intentie gehad om songwriter of zanger te worden.

Ik vond ze echt leuk, niet alleen Syd, maar allemaal. Roger was erg belangrijk, dacht ik, zijn bijdrage. En Rick ' s orgelspel ook. Het was een goede band. Het werd iets heel anders, natuurlijk.

Er zijn zangers waar ik van heb genoten, van Nina Simone en Ray Charles en verder. Maar de muziek die muziek het nummer één maakte voor mij als jeugd was jazz.

De constante druk van platenmaatschappijen om met een hit single of iets dergelijks te komen, vind ik volkomen vermoeiend.