Susan Orlean beroemde citaten

Wonen in een landelijke omgeving stelt je bloot aan zoveel prachtige dingen - de natuurlijke wereld en de bijzondere textuur van het leven in een kleine stad, en de opwindende ervaring van de open ruimte.

De wereld is zo groot dat mensen er altijd in verdwalen. Er zijn te veel ideeën en dingen en mensen te veel richtingen om te gaan. Ik begon te geloven dat de reden waarom het belangrijk is om gepassioneerd om iets te geven, is dat het de wereld verkleint tot een meer beheersbare grootte. Het laat de wereld niet groot en leeg lijken, maar vol mogelijkheden.

Je moet gewoon van schrijven houden en je moet jezelf er vaak aan herinneren dat je ervan houdt.

Bibliotheken zijn wat het beste is aan ons als samenleving: open, spannend, rijk, informatief, gratis, inclusief, boeiend.

Een van de beste redenen om kinderen te krijgen is om herinnerd te worden aan de onvergelijkbare geneugten van een sneeuwdag.

De oude orchideeënjager lag achterover op zijn kussen, zijn lichaam mank... 'Je zult de insecten vervloeken, 'zei hij tenminste,' en je zult de inboorlingen vervloeken... De zon zal je overdag verbranden en de kou zal je ' s nachts verschrompelen. Je zult geteisterd worden door koorts en gekweld worden door honderd ongemakken, maar je zult doorgaan. Want als een man verliefd wordt op orchideeën, zal hij alles doen om degene te bezitten die hij wil. Het is alsof je een vrouw met groene ogen achtervolgt of cocaïne gebruikt... het is een soort waanzin...

Een gewoon leven dat nauwkeurig wordt onderzocht, blijkt voortreffelijk en ingewikkeld en uitzonderlijk te zijn, en slaagt er op de een of andere manier in om zowel heldhaftig als eenvoudig te zijn.

Er is een geweldig gevoel van meesterschap dat gepaard gaat met het schrijven van een zin die precies klinkt zoals je wilt.

Zelfs nadat ik drie boeken had gepubliceerd en twintig jaar fulltime had geschreven, bleef mijn vader me aansporen om rechten te studeren.

Alles wat rationeel en verstandig is, laat me in de steek als ik foto ' s probeer weg te gooien. Keer op keer houd ik er een boven een prullenbak, en dan vind ik het onmogelijk om mijn vingers los te laten en het beeld te laten vallen en verdwijnen.

De verkiezingen buiten de grote steden zijn anders. Ten eerste zijn er zo weinig mensen in mijn stad dat elke individuele stem er echt toe doet, en verschillende lokale races zijn beslist door zoveel stemmen als je op één hand kunt tellen.

Er is een geweldig gevoel van meesterschap dat gepaard gaat met het schrijven van een zin die precies klinkt zoals je wilt. Het is alsof je een liedje probeert te schrijven, kleine aanpassingen maakt, het hardop leest, dingen verschuift om het op een bepaalde manier te laten klinken... Soms voelt het als uit een gat graven, maar soms voelt het als vliegen. Als het werkt en het ritme is er, voelt het als magie voor mij.

Het enige wat ik heb ontdekt over sociale media is dat mensen graag vragen beantwoorden. In feite voelt het soms alsof er op een bepaald moment miljoenen mensen online zijn die hebben gewacht op precies de vraag die je afvuurt.

Als het gaat om consumentenelektronica, ben ik een grote dikke sukkel, want hoewel ik weet dat je nooit iets moet kopen totdat de tweede versie ervan wordt uitgebracht, kan ik het gewoon niet laten. Ik leef in een staat van Perpetual Beta.

'Dapper' is een van die woorden die tegenwoordig het grootste deel van zijn betekenis heeft verloren, dankzij veel te veel verschijningen in het felle licht van advertentieslogans en public relations van bedrijven. Ik dacht nooit meer aan iets dat zo dapper was; het leek gewoon een slap, glib cliché.

Ik herinner me dat ik als kind mijn moeder in haar gordel zag klemmen - een apparaat dat zo stijf was dat het vanzelf kon opstaan - en ik herinner me dat ze thuiskwam van chique feesten en naar boven rende om zich uit haar wrede ijzeren greep te bevrijden.

Onbeperkte keuze is verlammend. Het Internet heeft deze vorm van verlamming als gevolg van overbelasting van opties tot een standaard kenmerk van het comfortabele moderne leven gemaakt.

Waarom, vraag ik me af, zou de populariteit van een nieuwsverhaal belangrijk voor mij zijn? Betekent het dat het een goed verhaal is of gewoon een verleidelijk verhaal?

Oversized huizen, net als oversized auto ' s, lijken een bijzonder Amerikaanse fixatie te zijn.

Op dezelfde dag dat ik een iPad 2 bestelde, ging ik winkelen om een briefopener voor mezelf te kopen. Ik hou ervan om al mijn basissen te dekken.

Kennis is iets moois, maar er zijn een paar dingen waarvan ik wou dat ik ze niet wist.

Het ding is, Ik heb een zillion apps, en ik ben altijd op zoek naar de perfecte regeling voor hen, dus scrambling mijn startscherm is onderdeel van die eeuwige zoektocht.

We doen veel vogels kijken in het land, maar we hebben bijna nooit de kans om mensen te kijken. Er zijn hier simpelweg niet genoeg mensen: nergens kun je jezelf parkeren met een kop koffie en de soorten op parade observeren.

Alles wat er gezegd wordt over leven met de natuur - in harmonie zijn met de aarde, de cyclus van de seizoenen voelen - is toevallig waar.

Er zullen altijd ijdele, obsessieve mensen zijn die zeldzame en buitengewone dingen willen bezitten, ongeacht de prijs; er zullen altijd mensen zijn voor wie het bezitten van mooie, gevaarlijke dieren een gevoel van macht en magie brengt.

Toen ik echter hoorde over de Microsoft Kinect, voelde ik een urgentie in me opkomen. Een spel dat je speelde zonder machines aan te raken? Een kans om met je handen rond te zwaaien, Minderheidsrapportage stijl, en dingen te verplaatsen op een scherm? Dit klonk bijna te leuk, met gadget-y pizzazz die verbazingwekkend klonk.

Toen ik nog in Manhattan woonde, was mensen kijken mijn hobby, en ik bracht veel zondagmiddagen door met het opeten van de scène vanuit een stoel bij een Starbucks op Broadway.

Toen mijn zoon werd geboren, en na een dag in bed liggen werd mij verteld dat ik het ziekenhuis kon verlaten en hem naar huis kon brengen, barstte ik in tranen uit. Het was niet de emotie van het moment: het was schok en Verschrikking.

Orchideeënjacht is een dodelijke bezigheid.

Tot mijn grote verrassing is Twitter niet gehuisvest in een zilveren pod die met supersonische snelheden om de aarde draait, opzuigt en vervolgens digitale stukjes wereldwijd geklets verspreidt; het is in een groot, saai kantoorgebouw in het centrum van San Francisco, in de buurt van een bowlingbaan en een oude marine.

Universitaire atletiek is zo verankerd en wordt door zoveel mensen genoten dat ze nooit zullen worden stopgezet of substantieel zullen worden veranderd. Dat Weet ik. Ik heb gewoon medelijden met de mensen die in die tedere val zitten. En bovenal heb ik medelijden met die kinderen.

Borders had slecht management en nam slechte zakelijke beslissingen, dus het lot is minder als een verschrikkelijk ongeluk dan een slow-motion glijbaan in een greppel, maar het is moeilijk om gelukkig te zijn over de ondergang van een boekhandelaar.

Toen ik een kind was, telefoongesprekken waren een premium commodity; alleen de erg coolste kinderen hadden een eigen telefoonlijn, en lange afstand telefoongesprekken werden gemaakt na elf, toen de tarieven daalde, tenzij je flamboyant met uw uitgaven waren. Toen werden telefoongesprekken zo goedkoop als vuil en zo constant als regen, en ik was de hele tijd aan de telefoon.

Dieren houden, heb ik geleerd, draait allemaal om water. Wie wist dat kippen water dronken? Ik niet, maar zij wel, en veel.

Ik geef les in non-fictie schrijven aan de New York University, en een van mijn grote geneugten is het beslissen over de syllabus.

Ik herinner me drie en vier weken lange sneeuwdagen, en dreef zo diep dat een klein kind, namelijk ik, erin kon verdwalen. Zo ' n winter bestaat niet in het verslag, maar dat is hoe Ohio winters me leken toen ik klein was - stil, zilver, eindeloos en dromerig.

Ik weet niet meer hoe ik met iemand in contact kan komen. Iedereen, zo lijkt het, heeft een thuistelefoon, een mobiele telefoon, een gewone e-mailaccount, een Facebook-account, een Twitter-account en een website. Sommige hebben ook een Google Voice-nummer. Er zijn maar weinig sentimentele mensen die nog steeds faxapparaten hebben.

Het genie van een volksmelodie of verhaal is niet het gevoel dat het origineel is, maar juist het tegenovergestelde - het gevoel dat het al die tijd heeft bestaan.

Ik ben blij eraan herinnerd te worden dat een gewone dag vol niets dan niets je het gevoel kan geven dat je de loterij hebt gewonnen.

Ik wendt me niet tot wenskaarten voor wijsheid en advies, maar ze zijn een mooie weerspiegeling van de Algemene drift van de cultuur.