Jackie Joyner-Kersee beroemde citaten

Pas toen ik 14 was en de Olympische Spelen van 1976 op televisie zag, begon ik echt te dromen over de grote tijd. Ik herinner me dat ik Evelyn Ashford zag op de 100 meter, en ze ging naar UCLA.

Voor mij is het de uitdaging-de uitdaging om te proberen mezelf te verslaan of beter te doen dan ik in het verleden deed. Ik probeer niet te onthouden wat ik heb bereikt, maar wat ik in de toekomst moet proberen te bereiken.

Het is beter om vooruit te kijken en je voor te bereiden dan om terug te kijken en spijt te hebben.

Mensen denken dat omdat ik een geweldige atleet ben, ik kan dansen. Maar nee. Mijn ritme is een beetje uit.

Leeftijd is geen barrière. Het is een beperking die je in je hoofd legt.

Alles wat ik ooit echt wilde, en nog steeds wil uit het leven, is om 100 procent te geven aan wat ik doe en om toegewijd te zijn aan wat ik doe en dan de resultaten voor zichzelf te laten spreken. Ook om mezelf of mensen nooit voor lief te nemen en altijd dankbaar en dankbaar te zijn voor de mensen die me hebben geholpen.

Volg geen voetafdrukken, maak je eigen afdrukken. Want jij bent de toekomst van morgen.

De glorie van sport komt voort uit toewijding, vastberadenheid en verlangen. Het bereiken van succes en persoonlijke glorie in de atletiek heeft minder te maken met overwinningen en verliezen dan met het leren hoe je jezelf moet voorbereiden, zodat je aan het eind van de dag, of je nu op de baan of op kantoor bent, weet dat je niets meer had kunnen doen om je uiteindelijke doel te bereiken.

De beloningen zullen komen, maar mijn geluk is gewoon van de sport houden en plezier hebben met presteren.

Zodra ik deze aarde verlaat, Weet ik dat ik iets heb gedaan dat anderen zal blijven helpen.

Meisjes die sporten gaat niet over het winnen van gouden medailles. Het gaat over zelfrespect, leren concurreren en leren hoe hard je moet werken om je doelen te bereiken.

Ik blijf altijd in de positie om student te zijn.

Geef terug op de een of andere manier. Wees altijd attent op anderen.

Kinderen leren over gezondheid en fitness is belangrijk voor mij. Het gaat erom fit te zijn voor het leven.

Ik denk niet dat een atleet onvrouwelijk is. Ik zie het als een soort genade.

Kwaliteitstraining is wat ik nu doe; vroeger was het een combinatie van kwaliteit en kwantiteit. Nu probeer ik geen atleet van wereldklasse te zijn, Ik hoef niet op dat niveau te trainen. Het gaat om fit zijn, fit voor het leven.

Ik hou van atletiek, maar ik weet ook dat de dag komt dat ik iets anders moet doen.

Ik ben niet verlegen. Ik ben bescheiden, maar ik ben erg extravert.

Zelfs toen ik 10 of 12 was, was ik een hete, snelle kleine cheerleader.

De Olympische Spelen van 2012 in Londen hebben een generatie van hoop bevorderd. Ik zag voor het eerst vrouwen deelnemen, die elk land vertegenwoordigen.

Ik heb geleerd te luisteren en heel goed te luisteren. Het hielp me sportief en ook in de klas.

Ik heb mijn hele leven astma gehad.

Ik word altijd uitgedaagd door iemand.

Ik ben een realist en dat ben ik altijd geweest.

Ik mis echt basketbal. Ik speel niet veel pick-up games. Maar ik gebruik basketbal graag als een vorm van cross training.

Ik wil graag' Ik droom van Genie ' krachten.

Ik wilde een Olympisch team maken, zonder te beseffen hoe moeilijk het zou zijn.

Ik hoef geen vijanden te zijn om concurrenten te zijn.

Naarmate je ouder wordt en jonge mensen naar je toe komen met hun geschiedenisboeken, besef je dat sommige dingen die ik heb kunnen doen impact hebben gehad. Maar voor mij probeer ik alles in perspectief te houden en nederig te blijven.

De enige persoon die je kan tegenhouden om je doelen te bereiken, ben jij.

De Spelen in Londen markeren de 24ste verjaardag van mijn twee gouden medailles en het instellen van het wereldrecord in de heptathlon. Iemand zal het willen; records zijn gemaakt om gebroken te worden-het is slechts een kwestie van tijd. Ik hoop dat de mijne me zal overleven.

"Ik heb veel mooie herinneringen om uit te kiezen. Maar mijn all-time favoriete moment in collegiale sport moet zijn in 1982 toen we wonnen UCLA ' s eerste NCAA titel in de baan."

De persoon die veel praat of praat over mensen mist omdat ze niet luisterden.

Wat mensen moeten weten is dat astma geen kleine 'wheeze-ziekte' is. Het doodt elk jaar meer dan vijfduizend mensen in Amerika, en ik had er een van kunnen zijn.

Als ik stop om elke blaffende hond te schoppen, kom ik niet waar ik heen ga.

Er is iets aan het zien van mezelf verbeteren dat me motiveert en opwindt.

Ik heb mijn voorsprong behouden door altijd een student te zijn; je zult altijd iets nieuws te leren hebben.

Ik gebruik geen steroïden. Dat heb ik nooit gedaan. Het is jammer dat mensen met hun vingers willen wijzen. Dat doe ik niet. Dat ben ik niet. Ik zou me geen mens voelen.

Ik ga Zumba proberen. Dat heb ik nog niet gedaan, maar ik dacht dat het heel leuk en anders zou zijn.

Er zijn weinig beperkingen in je leven met astma, zolang je maar voor jezelf zorgt.

Ik werd gediagnosticeerd met astma toen ik 18 was tijdens mijn eerste jaar aan UCLA. Ik weigerde het te accepteren - en ik verborg het voor mijn coaches en teamgenoten. Maar het negeren van mijn probleem zorgde er niet voor dat het wegging.

Ik ben meer een hands-on persoon. Ik werk graag met jongeren vanuit het standpunt van het ondersteunen van de grassroots-programma ' s. Nationale, nationale en Olympische kampioenen beginnen op basisniveau.

Mijn passie voor geven is niet anders dan de jouwe. Ik geef omdat het in mijn hart ligt om te geven. Ik geef omdat ik op zeer jonge leeftijd geleerd heb te geven. Zo heb ik mijn passie voor geven ontwikkeld.

Er zijn veel vrouwen die voor mij kwamen die niet echt dezelfde kansen hadden als ik. Daarom wilde ik altijd al een geweldige ambassadeur zijn - niet alleen voor de huidige generatie - maar voor de vrouwen die echt geen stem hadden, maar die de weg voor mij vrijmaakten.

We leven in een wereld waar sport het potentieel heeft om de kloof tussen racisme, seksisme en discriminatie te overbruggen. De Olympische Spelen van 2012 waren een geweldige start, maar hopelijk hebben deze Spelen ons geleerd dat als vrouwen een kans krijgen op een gelijk speelveld, de mogelijkheden voor vrouwen eindeloos zijn.

Toen ik begon te concurreren, moest je je coach daar hebben. Nu kunt u vanuit een thuiskantoor worden gecoacht via Skype of video. Dat is niet hetzelfde als met hen op het veld.

Toen ik op de basisschool zat, mochten we geen andere sporten doen dan cheerleading. Op de middelbare school lieten ze ons spelen, maar we moesten na 18.30 uur terugkomen om te oefenen omdat er maar één gymzaal was en de jongens het eerst gebruikten.

Winnen is geweldig, maar het was heel belangrijk om mijn laatste Olympische spelen op Amerikaanse bodem af te ronden. Hoewel ik gewond was, liet ik mijn psyche niet het beste van me krijgen en zorgde ervoor dat ik aan mezelf twijfelde, dus ik was bereid om elke spier in mijn lichaam te trekken in '96 om de klus te klaren en ik kwam weg met de bronzen medaille.

Vraag elke atleet: we hebben allemaal wel eens pijn. Ik vraag mijn lichaam om zeven verschillende taken te doen. Om het niet te vragen om pijn te doen zou te veel zijn.