Mose Allison beroemde citaten

Alle klassieke jazzspelers zongen allemaal en veel van hen zongen blues.

Ik heb veel cd ' s die op een of ander moment uitkwamen, en volgens de verklaringen die ik heb gekregen, koopt niemand ze.Ik dacht dat het niet nodig was om een nieuwe CD te maken. Er zijn er genoeg van die van mij, en geen van hen verkoopt.

Ik ben blij als iemand mijn materiaal doet. Het kan me niet schelen wat ze ermee doen. Ik doe wat Ik wil met andermans liedjes.

Ik heb nooit de moeite genomen om het bij te houden.Af en toe neemt iemand een van mijn nummers op, en ik krijg er de eer voor.

Ik herinner me de eerste cheque die ik kreeg van de Who ' s opname van "Young Man Blues". Ik had cheques gekregen voor $10 en $ 15 enzovoort, en deze was voor een veel groter bedrag dan dat. Ik dacht dat het een vergissing was.

De Britse rockers hebben me gered. Ze brachten me naar een andere generatie in totaal [in de 60e]. The Who en The Yardbirds en Georgie Fame en Van Morrison en al die mensen. De enige persoon die ooit mijn liedjes in het Amerikaanse land heeft gedaan, was Bonnie Raitt.

[De producer vertelde me:] " We kunnen nog een plaat proberen, en we zullen zien hoe die doet."Die platen hebben nooit iets gedaan. Mijn muziek werd nooit genoemd. Mijn kleur werd genoemd.

Ik volgde chemische techniek. Maar daarna ging ik het leger in. Toen ik uit het leger kwam, was ik een ander persoon. Ik heb veel goede jazzspelers ontmoet in het leger.

Ik had nooit gedacht dat ik zwarte muziek speelde. Ik speelde gewoon muziek, de dingen die ik leuk vond. Ik zong blues op feestjes en zo toen ik een kind was.

Ik herinner me geen enkele indruk [van blues].De blues was overal in de Mississippi Delta. Het waren vooral zwarte deelboeren die daar woonden, en er was veel blues in de buurt. Soms zongen de jongens de blues in het veld, werkend.

Ik ging op 5-jarige leeftijd naar een pianoleraar, maar al snel begon ik dingen zelf uit te zoeken en stopte met muzieklessen nemen. Ik heb nooit goed Muziek kunnen lezen, maar ik doe het nog steeds.

Mijn vader was een autodidactische stride pianist. De mythe is-Ik weet niet of het waar is of niet - dat hij zichzelf leerde spelen door naar een pianospeler te kijken.

Ik vertelde [mijn dochter Amy] op jonge leeftijd dat ze een goed oor had. Maar ik had niet veel invloed op haar muziek. Ze heeft haar stijl zelf ontwikkeld en ze is een getalenteerde songwriter.

Ik improviseer de hele tijd. Alles wat ik doe is geïmproviseerd. Op de piano in ieder geval.

Ik ben helemaal niet geïnspireerd door songwriting; dat gebeurde jaren geleden. Ik ben vrij goed gevestigd, voor zover mijn invloeden gaan. Ik luister geen muziek meer. Het klinkt allemaal hetzelfde.

Ik ga niet zitten om een lied te schrijven; ze komen gewoon naar me toe van iets dat iemand zegt, of iets in het nieuws. De punchline komt naar me toe, en ik ga er overheen in mijn hoofd en krijg de liedvorm. Dat had ik niet vaak gedaan.

Ik voelde niets [frustrating]. Ik werkte 110 of 120 nachten per jaar.

Het kan me niet schelen wat iemand doet, zolang ze maar door het auteursrechtkantoor gaan.

De dingen die er echt toe doen, gaan niet samen met idle chatter.

Ik krijg veel mensen. Het duurde maar 50 jaar.

Ik geef concerten. Op dit moment word ik veel geholpen door een optreden dat ik in Londen speel, namelijk Pizza Express.

Ik heb weinig normen. Nauwelijks. De melodieën van andere mensen die ik doe zijn meestal obscure melodieën, voor het grootste deel, hoewel ik een paar Duke Ellington-melodieën doe die bekend zijn.

Ik bewaar altijd zinnen en ideeën en dingen waarvan ik denk dat ze in liedjes kunnen veranderen.

Ik speel muziek voor een bepaald type persoon. Gelukkig zijn er steeds meer van ons. Er komen tenminste meer naar me toe dan 30 jaar geleden.

Ik speel de muziek die ik leuk vind.

Ik heb het vrij goed kunnen doen. Ik werk niet zoveel opeenvolgende nachten als vroeger, maar ik werk nog steeds meer dan 100 nachten per jaar, dus dat is goed voor mij.

Mijn belangrijkste invloeden zijn altijd de klassieke jazzspelers geweest die zongen, zoals Louis Armstrong en Nat King Cole en Jack Teagarden.

Dus ik zit in mijn 51ste jaar dat ik voornamelijk in nachtclubs speel. Ik geef concerten.

Het spelen en zingen stoorde me nooit.

En Lennie Tristano vind ik erg leuk, Ik vind hem nog steeds leuk.

Wat mij betreft zijn de essentie van jazz: melodische improvisatie, melodische uitvinding, swing en instrumentale persoonlijkheid.

Sinds de wereld is geëindigd, ga ik niet meer zo veel naar buiten.

Een jonge man is niets in de wereld deze dagen

Het idee was dat ik nooit iets zou bereiken in muziek, het thema was dat ik getalenteerd was, maar ik zou niet hard genoeg werken om er iets mee te doen.

Je wilt altijd het perfecte liedje schrijven. Maar niemand zal ooit het perfecte liedje schrijven, denk ik. Ik wil alleen maar schrijven over dat heeft alle elementen van wat ik probeer te doen. En ik werk eraan. Ik ben er altijd mee bezig.

Als het de moeite waard is om het te onthouden, zal ik het onthouden. Als er iets terugkomt, als ik aan die zin blijf denken, als ik er op verschillende tijden en plaatsen manifestaties van zie, dan vind ik het de moeite waard om er een liedje van te maken.

Ik begin met woorden, met het idee, de lijn. Dan, nadat ik een regel of twee heb, probeer ik te vinden voor welke melodische lijn die regels geschikt zouden zijn. Zodra ik de vorm heb gevonden, kan ik het liedje in mijn hoofd afmaken.

Ik ga nooit zitten en schrijf. Ik laat dingen in mijn hersenen ontstaan.

De jazzboom ging toen door, dus er gebeurde veel in New York in die tijd.

Ik heb de afgelopen jaren enkele nummers gehoord die vrij dicht bij hetzelfde idee stonden. Het idee was dat je de radio aanzet en wat muziek wilt horen en dan komt er een reclame.

Ik probeer gewoon zo goed mogelijk met het materiaal te werken en ook wat jazz te spelen, wat geïmproviseerde muziek, en dat doe ik elke avond. Kijk waar het heen gaat.

Ik heb het hele nummer doorgenomen. Het swing-tijdperk, het boogie woogie-Tijdperk, het bebop-Tijdperk. Thelonious Monk is nog steeds een van mijn favorieten. Veel van deze mensen hadden hun effect op mij.

Ik zong en schreef liedjes toen ik 12 jaar oud was.

Ik heb veel verschillende invloeden.

Ik ben niet gestopt en ik ben niet van plan om binnenkort te stoppen.

Ik heb geen idee wat ik doe. Ik heb mezelf nooit gezien.

Ik besloot uiteindelijk dat als ik mijn brood wilde verdienen, ik naar New York moest komen.

Er zijn een paar nummers van mij die geen grappen bevatten, maar de meeste hebben een grap en ze hebben ergens een humoristisch standpunt.