Stan Getz beroemde citaten

Een goed kwartet is als een goed gesprek tussen vrienden die op elkaars ideeën reageren.

Mijn leven is muziek, en op een vage, mysterieuze en onbewuste manier ben ik altijd gedreven door een gespannen innerlijke lente die me ertoe heeft aangezet om bijna dwangmatig naar perfectie in muziek te streven, vaak - in feite meestal - ten koste van al het andere in mijn leven.

Je kunt alle boeken lezen en naar alle platen luisteren, maar je moet spelen met muzikanten die beter zijn dan jij.

Behalve een gesprek kan geen enkele andere kunstvorm de voldoening van spontane interactie geven zoals Jazz.

Er zijn vier kwaliteiten die essentieel zijn voor een grote jazzman. ze zijn smaak, moed, individualiteit en oneerbiedigheid.

Ik oefende acht uur per dag saxofoon gedurende de eerste twee jaar dat ik speelde.

Als je van een instrument houdt dat zingt, speel dan saxofoon. Op zijn best is het als de menselijke stem.

De waarde van jazz moet nog worden verduidelijkt. Mensen betrekken zich bij zijn oppervlakkigheden zonder te graven naar zijn ziel.

Het is als een taal. Je leert het alfabet, dat zijn de schalen. Je leert zinnen, die de akkoorden zijn. En dan praat je improvisatorisch met de hoorn. Het is een prachtig iets om improviserend te spreken, iets dat ik nooit onder de knie heb gekregen.Maar muzikaal houd ik ervan om gewoon uit mijn hoofd te praten. En dat is waar jazzmuziek over gaat.

De saxofoon is een onvolmaakt instrument, vooral de tenor en de sopraan, wat intonatie betreft. De uitdaging is om te zingen op een onvolmaakt instrument dat zich buiten je lichaam bevindt.

Toen ik deze saxofoon kreeg, werd het een religie. Er was geen TV, Er was niet veel geld, en er was gewoon een echte toewijding.... Ik heb het nooit als kunst gezien. Het was gewoon werk waar ik van hield. Niet alleen werk, maar werk waar ik van hield. Ik vond het zo leuk, dat ik het zou spelen als niemand ernaar luisterde. Elke jazzmuzikant, als er niemand is om naar te luisteren, zou spelen voor de pure vreugde van het improviseren van muziek.

Je oefent geen jazz tot de dood om de camerahoeken te krijgen.

Ik kan niet liegen. Ik moet geloven in wat ik speel of het komt er niet uit.

Platen waren vroeger documenten, maar nu willen platenmaatschappijen producten.

Mijn donkere geluid kon in een kamer duidelijker worden gehoord dan iemand met een rietvormig geluid. Er was meer projectie. Mijn geluid leek altijd een kamer te vullen.

Ik leer elke dag iets nieuws - bewerken, alle vreemde materie verwijderen en vorm, logica en inhoud benadrukken. Ik probeer mooie muziek te spelen.

Ik heb nooit moeite om iets te spelen wat ik kan bedenken. Het probleem is om te bedenken wat te spelen.

Ik heb altijd spijt gehad van het feit dat ik nooit formeel de mechanica van het schrijven van muziek heb bestudeerd en geleerd.

Ik leer elke dag iets nieuws.

We namen op om onszelf te documenteren, niet om veel platen te verkopen.

Weet je, als ik speel, denk ik aan mezelf voor de Klaagmuur met een saxofoon in mijn handen, en ik ben aan het davenen, ik vertel het echt aan de muur.

Ik heb nooit bewust geprobeerd te bedenken wat mijn geluid zou moeten zijn...

Schakel over naar piano! Geen. Als je van een instrument houdt dat zingt, speel dan saxofoon. Op zijn best is het als de menselijke stem. Natuurlijk zou het het beste zijn als je echt met je eigen stem kon zingen. De saxofoon is een onvolmaakt instrument, vooral de tenor en de sopraan, wat intonatie betreft. Daarom is de uitdaging om te zingen op een onvolmaakt instrument of 'stem' dat zich buiten je lichaam bevindt. Ik hou van die uitdaging en heb dat al meer dan vijfenveertig jaar. Wat het spelen van jazz betreft, kan geen andere kunstvorm, behalve gesprek, de voldoening geven van spontane interactie.

De saxofoon is eigenlijk een vertaling van de menselijke stem, in mijn opvatting.Het enige wat je kunt doen is melody spelen.Hoe ingewikkeld het ook wordt, het blijft een melodie.

Ik waardeer mannen als Ben Webster en Coleman Hawkins heel erg.

Ik kom uit een tijdperk waarin we geen elektronische instrumenten gebruikten. De bas was niet eens versterkt. Het geluid was het geluid dat je kreeg.

Ik ga dwangmatig naar perfectie in muziek, vaak ten koste van al het andere in mijn leven.

Ik speelde in rhumba bands, mickey mouse bands; allerlei bands.

Het leven zit tegenwoordig vol afleidingen. Toen ik een kind was hadden we een kleine Emerson radio en dat was het. We waren meer toegewijd. We hadden geen keus.