Michael Thomas Ford beroemde citaten

Ik geloof dat God-als hij überhaupt bestaat-is wat we willen dat hij is. De ware God is onkenbaar, en daarom kleden we hem in kostuums die hem zichtbaar maken voor ons. Dan bedenken we een heleboel domme regels die we aan hem toeschrijven en iedereen vertellen dat als ze die regels niet volgen, ze geen deel kunnen uitmaken van de bende.

Waarom moet je mensen waarschuwen voor wie je bent?

Wanneer mensen ons pijn doen, is het beste om niet te vragen waarom ze het deden, maar om onszelf eraan te herinneren dat het niet onze schuld was.

Zoals ik al zei, sommige mensen vinden het raar dat mijn beste vriendin een meisje is. Soms vind ik het ook raar. Meestal gaan mensen ervan uit dat we vriend en vriendin zijn, wat ik denk dat we dat kunnen zijn. Maar dat lijkt gewoon te tienerfilm, als je begrijpt wat ik bedoel. Een jongen en een meisje zijn beste vrienden, geen van beiden gaat met iemand anders uit, en dan op een avond kijken ze elkaar aan en-bang-beseffen ze dat ze de hele tijd verliefd op elkaar zijn geweest. Iedereen is blij en ze gaan samen naar het grote bal.

Nu heb ik alleen die roodachtige littekens daar. Ik denk dat ik dat altijd zal doen, hoewel Goody zegt dat ze na verloop van tijd zullen vervagen. Ik weet niet of Ik wil dat ze vervagen. Dat klinkt waarschijnlijk helemaal freaky, maar een deel van mij wil niet vergeten hoe het voelde, ook al deed het pijn. Als ik de pijn vergeet, vergeet ik misschien ook dat het een heel dom idee was om het in de eerste plaats te doen.

En het is niet alsof ik nooit ben afgetrokken. Ik ben vijftien jaar oud. Natuurlijk doe ik het. Iedereen die zegt dat hij niet liegt. Dat zou zijn als het hebben van de coolste Videogame ooit en het nooit spelen. Niemand is zo dom.

Soms denk ik dat er iemand daarboven zit te denken aan manieren om me eruit te laten zien als een complete idioot. Serieus, ik wed dat er een engel is of, waarschijnlijker, een demon die alleen aan mij is toegewezen. En elke dag staat hij op en vraagt zich af wat hij kan doen om mijn leven te ruïneren. Vandaag kreeg het een A plus.

Op een keer gingen Allie en ik van school en gingen naar een buitenlandse film genaamd Los Diablos, waar deze dorpelingen een gloeiende blauwe bal vonden en stukjes ervan schilden om te zien wat erin zat. Alleen de bal was echt radioactief, en ze stierven allemaal aan het GIF. Ik denk dat dat is wat er gebeurt als je te diep naar binnen kijkt voor de waarheid. Het gif komt eruit en je sterft, ook al heb je mooie gloeiende stukjes blauwe waarheid in je vingers.

Ik heb het gevoel dat iedereen wil dat ik me ergens voor verontschuldig.

Ik ben het zat dat mensen denken dat ze me een plezier doen.

Ik weet alles over dromen die je laten schreeuwen.

Als je eenmaal beseft dat er niets is om bang voor te zijn als je sterft, is er niets anders om je zorgen over te maken.

Als het je ooit lukt om perfect te worden, moet je onmiddellijk sterven voordat je dingen verpest voor iedereen.

Dat klinkt zo raar: "dood jezelf."Het klinkt alsof je iemand probeerde te vermoorden, alleen dat iemand jij bent. Maar iemand doden is verkeerd, en ik denk niet dat zelfmoord dat is. Het is mijn leven, toch? Ik zou het moeten kunnen beëindigen als ik dat wil. Ik denk niet dat het een zonde is.

Hoe komt het dat iemand altijd de mensen redt die zichzelf proberen te doden en ze dan iedereen laat vertellen hoeveel spijt ze hebben dat ze hun avond hebben verpest? Ik heb het gevoel dat iedereen wil dat ik me ergens voor verontschuldig. maar dat ga ik niet doen. Ik hoef me nergens voor te verontschuldigen. Zij hebben alles verpest. Ik niet. Ik heb niet gevraagd om gered te worden.

Het is alsof degene die daar in de hemel zit een grote zak met echt waardeloze dingen had, en een of twee keer per dag reikt hij of zij naar binnen en strooit er een beetje van over de wereld en het maakt alles gek, als feeënstof dat voorbij zijn vervaldatum is.

Dat klinkt raar: "dood jezelf."Het klinkt alsof je iemand probeerde te vermoorden, alleen dat iemand jij bent.

Dus nu denk ik erover na. Ik stel me voor dat ik met mijn ouders ga zitten en eigenlijk zeg: "Ik ben homo."En weet je wat? Ik word er een beetje boos van. Hetero ' s hoeven hun ouders niet te vertellen dat ze meisjes leuk vinden.

Dat is wat mensen doen. Dood de dingen waar ze bang voor zijn.

Niemand in Frankrijk maakt het uit of je zelfmoord probeert te plegen. Sterker nog, ik denk dat ze je leuker vinden omdat je allemaal tragisch bent.

Laat me iets zeggen, je naam en psychiatrische afdeling op hetzelfde stuk papier zien is niet de beste manier om je dag te beginnen.

Het is echt een waardeloos gevoel om te beseffen dat je hele kijk op je leven kan worden gecontroleerd door een kleine pil die eruit ziet als een Pez, en dat een vreemde combinatie van drugs je hersenen kan laten denken dat het op vakantie is ergens heel lief als je naakt in het midden van de schoolcafetaria staat terwijl iedereen foto ' s van je maakt. Figuurlijk. Of wat dan ook.

Persoonlijk denk ik dat ze de beer doodden omdat ze er bang voor waren. Dat is wat mensen doen, de dingen doden waar ze bang voor zijn.

Ik ben nog steeds een puinhoop. Maar ik denk dat we dat allemaal zijn. Niemand heeft het allemaal voor elkaar. Ik denk niet dat je het ooit helemaal voor elkaar krijgt. Waarschijnlijk als het je lukt om het te doen zou je spontaan verbranden. Ik denk dat dat een natuurwet is. Als het je ooit lukt om perfect te worden, moet je onmiddellijk sterven voordat je dingen verpest voor iedereen.

Het zal verdwijnen... Het spul in je hoofd. Langzamerhand.

Daar heb ik sindsdien over nagedacht. Heb ik geluk? Heb ik geluk dat ik niet dood ben? Heb ik geluk dat, vergeleken met de andere kinderen hier, mijn leven niet zo slecht lijkt? Misschien wel, maar ik moet zeggen, Ik voel me niet gelukkig. Ten eerste zit ik vast in deze put. En alleen omdat je leven niet zo verschrikkelijk is als dat van iemand anders, betekent dat niet dat het niet zuigt. Je kunt niet vergelijken hoe jij je voelt met de manier waarop andere mensen zich voelen. Het werkt gewoon niet. Wat er misschien uitziet als het perfecte leven-of zelfs een goed leven-voor jou is misschien niet zo goed voor de persoon die het leeft.

Ik zweer het, soms voelt het alsof er een aap in mijn hoofd rondloopt die de wijzerplaten draait en van kanaal verandert. Het ene moment zit ik chocoladekoekjes te eten en dan denk ik ineens aan beren.

En hoe dan ook, de waarheid is niet zo geweldig. Ik bedoel, wat is de waarheid? Vliegtuigen die uit de lucht vallen. Bussen blazen kleine kinderen op en scheuren ze in miljoenen stukken. Twaalfjarigen verkrachten mensen en schieten ze in het hoofd zodat ze het niet kunnen zien. Ik kan het nieuws niet meer bekijken of de kranten bekijken. Het is alsof degene die daar in de hemel zit een grote zak met echt waardeloze dingen heeft, en een of twee keer per dag reikt hij of zij naar binnen en strooit er een beetje van over de wereld en maakt alles gek, zoals feeënstof dat voorbij zijn vervaldatum is.

Ik wist dat mensen praatten, maar ik luisterde niet. Ik was niet geïnteresseerd in wat iemand te zeggen had.

Iedereen kan gek zijn. Dat is meestal omdat er iets verpest is in je bedrading, Weet je? Maar zelfmoord is iets heel anders. Ik bedoel, hoeveel moet je jezelf haten om jezelf te willen uitroeien?

Dit is wat ik denk. Ten eerste moeten mensen erachter komen dat als ze beren lastigvallen, de kans groot is dat ze uiteindelijk beersnacks zullen krijgen. Ten tweede, mensen zuigen.