Eve Ensler beroemde citaten

Dansen dringt erop aan dat we ruimte innemen, en hoewel het geen vaste richting heeft, gaan we er samen naartoe. Dans is gevaarlijk, vreugdevol, seksueel, heilig, storend en besmettelijk en het breekt de regels. Het kan overal gebeuren, op elk moment, met iedereen en iedereen, en het is gratis. Dans voegt zich bij ons en duwt ons om verder te gaan en dat is waarom het in het centrum van ONE BILLION RISING staat.

Toen ik jonger was, was ik veel meer polemisch en didactisch, veel minder vertrouwend. Mijn eigen visie op de wereld zou zich een weg banen door de personages. Ook zijn mijn zorgen aan het veranderen. Wat er gebeurt is dat je een paar toneelstukken schrijft en een idee krijgt van wat je zorgen zijn en waar je over zou moeten schrijven.

Goed is de lijn trekken, je gedragen, stil zijn, passief zijn, je aanpassen, geliefd zijn, en geweldig is rommelig zijn, een buik hebben, je gedachten uitspreken, opkomen voor waar je in gelooft, vechten voor een ander paradigma, mensen je niet laten praten van wat je weet dat waar is.

Kanker was het meest angstaanjagende, zware, pijnlijke ding, maar het was ook een diepgaand geschenk in de zin dat ik zoveel jaren in mijn lichaam hield dat donker en angstaanjagend was en dat mijn terugkeer in mezelf verhinderde.

Een activist is iemand die niet anders kan dan vechten voor iets. Die persoon wordt meestal niet gemotiveerd door een behoefte aan macht of geld of roem, maar wordt in feite een beetje gek gemaakt door een onrechtvaardigheid, een wreedheid, een oneerlijkheid, zozeer dat hij of zij door een interne morele motor wordt gedwongen om te handelen om het beter te maken.

Ik denk dat wat over de hele linie waar is, het universele patriarchaat is, de angst dat vrouwen ooit weer geboren worden in volledige seksualiteit en levenskracht. Dit manifesteert zich in verschillende culturele variaties, maar dat is echt wat er overal gebeurt.

Het werkwoord dat meisjes wordt opgelegd is behagen. Meisjes worden getraind om te behagen...Ik wil dat we allemaal het werkwoord veranderen. Ik wil dat het werkwoord opvoeden, of activeren, of betrekken, of confronteren, of trotseren, of creëren.

Voor mij is zo ' n groot deel van mijn leven een poging geweest om mijn weg terug in mijn lichaam te vinden. Ik probeerde verschillende vormen, van promiscuïteit, tot eetstoornissen, tot performance kunst. En ik denk dat het PAS was toen ik kanker kreeg, waar ik plotseling werd geprikt en geporteerd en chemoed en geopereerd, dat ik plotseling gewoon lichaam werd. Ik was maar een lichaam. En het was in dat, in dat eindelijk landen in mezelf dat ik echt de wereld in mijn lichaam ontdekte.

Koester je eenzaamheid. Neem zelf de trein naar plaatsen waar je nog nooit bent geweest. Slaap alleen onder de sterren. Leer hoe je een stick shift rijdt. Ga zo ver weg dat je niet meer bang bent om niet meer terug te komen. Zeg nee als je niets wilt doen. Zeg ja als je instincten sterk zijn, zelfs als iedereen om je heen het er niet mee eens is. Bepaal of je geliefd of bewonderd wilt worden. Beslis of aanpassen belangrijker is dan erachter te komen wat je hier doet. Geloof in zoenen.

Ik heb eerlijk gezegd nooit begrepen hoe geweld tegen vrouwen een vrouwenkwestie werd. 95 procent van het geweld dat mannen vrouwen aandoen.

Ik denk dat velen van ons buiten ons lichaam leven. Mijn droom is dat mensen een weg terug naar huis zullen vinden, in hun lichaam, om verbinding te maken met de aarde, om verbinding te maken met elkaar, om verbinding te maken met de armen, om verbinding te maken met de gebroken, om verbinding te maken met de behoeftigen, om verbinding te maken met mensen die overal om ons heen roepen, om verbinding te maken met de schoonheid, poëzie, de wildheid.

Wat ik heb ontdekt is dat zelfs wanneer je bestaande structuren probeert te transformeren, ze zo krachtig zijn dat ze je vaak overweldigen, verleiden en beheersen.

Dingen benoemen, taboes doorbreken en ontkennen is het meest gevaarlijke, angstaanjagende en cruciale werk. Dit moet gebeuren ondanks politieke klimaten of dwang, ondanks carrières die worden gewonnen of verloren, ondanks de angst om bekritiseerd, uitgestoten of niet geliefd te worden. Vrijheid begint bij het benoemen van dingen. De mensheid wordt erdoor bewaard.

Terence McKenna: "de cultuur is niet je vriend."Ik weet niet of we deze cultuur kunnen veranderen. Maar ik denk dat we er boven kunnen uitstijgen en een nieuwe wereld kunnen creëren. Daarom geloof ik zo diep in alternatieve ruimtes. Daarom geloof ik in de kracht van kunst en activisme.

Toen ik ernaar keek, begon ik te huilen. Misschien was het wetende dat ik de fantasie moest opgeven, de enorme levensverslindende fantasie , dat iemand of iets dit voor mij zou gaan doen-de fantasie dat iemand mijn leven zou leiden, richting zou kiezen, Me Orgasmes zou geven.

Ik denk dat het ding dat me altijd gelukkig heeft gemaakt, is in de strijd zijn, in een gemeenschap van strijd met andere mensen.

Er is gewoon zo veel overmaat in termen van de markt voor zelfremodellering. Ik denk dat de meeste vrouwen zijn perfect prachtig en mooi de manier waarop ze zijn,

Schrijven en een stem geven aan wat ik voel, maakt me gelukkig. En mensen ondersteunen bij het vinden van hun stem, Passie, verontwaardiging en verzet. Er is niets beters dan dat.

vind vrijheid, levendigheid en macht niet van wat ons bevat, lokaliseert of beschermt, maar van wat ons oplost, onthult en uitbreidt.

Ik denk dat een van de problemen met de kapitalistische mainstream dit is: wat je ook creëert om te reageren of te weerstaan, ze zullen het kopen.

Dans is heilig, seksueel, en het is een manier om heel krachtig en een beetje gevaarlijk te zijn zonder gewelddadig te zijn.

Ik denk dat er zoveel kinderen worden opgevoed in een of andere vorm van geweld, of het nu gaat om geweld van armoede of seksisme of racisme of homofobie of transfobie. Dat geweld kost een leven om te transformeren of te overwinnen. Ik denk niet dat mensen daar hun leven mee moeten doorbrengen. Ik denk dat mensen moeten floreren, spelen, creëren, evolueren.

Tenzij mannen actieve bondgenoten zijn, zullen we nooit een einde maken aan geweld tegen vrouwen en meisjes.

Dans heeft een transformerend effect op lichamelijk trauma.

Ga zo ver weg dat je niet meer bang bent om niet meer terug te komen.

Wanneer we in de wereld geven wat we het meest willen, genezen we het gebroken deel in ieder van ons.

Is er een wereldwijde epidemie waarbij één op de drie vrouwen in hun leven zal worden geslagen of seksueel misbruikt? Hoe bouwen we aan een toekomst van liefde en verbondenheid? En waarom zou dit niet van het grootste belang zijn voor mannen?

Het lijkt me dat we een buitensporige hoeveelheid tijd en aandacht besteden aan het vaststellen van onszelf, terwijl we dat echt zouden kunnen richten op het dienen van anderen.,

Ik denk dat we plezier moeten leren. Wat een mooie aanraking betekent. Wat wederkerigheid betekent. Wat verbonden zijn en wat intimiteit betekent. Jongens komen er op jonge leeftijd en de performance houding is zo geweldig en eindigt hard en agressief.

De * * * * * is puur in doel. Het is het enige orgaan in het lichaam dat puur voor plezier is ontworpen.

Waarom leren we seks niet zoals we wiskunde of geschiedenis leren? Het is zo ' n diep cruciaal en helend deel van het leven en we bieden geen routekaart. Ik denk dat het de kern is van het beëindigen van geweld.

Je moet de wereld het ding geven dat je het meest wilt, om de gebroken delen in je te repareren.

We leven in een racistische wereld. Overal heerst racisme. We zeggen tegen blanken: "je moet echt onderzoeken hoe je je gedraagt in de wereld. Je bent verantwoordelijk voor het deconstrueren van geïnternaliseerd racisme en maakt deel uit van een doorlopend proces van dekolonisatie van jezelf."

Wanneer je vrouwen verkracht, slaat, verminkt, verminkt, verbrandt, begraaft en terroriseert, vernietig je de essentiële levensenergie op de planeet.

Waarom brengen we iedereen niet op om zorgzaam en medelevend te zijn, om te geloven dat we verbonden zijn met iedereen en alles om ons heen?

stop met het repareren van je lichamen en begin met het repareren van de wereld!

Ik geloof in felle liefde, de rand verleggen, de rovers, de bedrijven, de elites, de plunderaars en waanzinnig rijken ter verantwoording roepen, Elke afstand afleggen die we nu moeten afleggen om onze aarde en elkaar te beschermen.

Een van de meest radicale dingen die vrouwen kunnen doen, is van hun lichaam houden.

Ik denk zo veel van mijn jonge leven, hoewel ik opgroeide wit en middenklasse, ik was volledig verbrijzeld door de gruwelijk gewelddadige sfeer waarin ik opgroeide. Ik ben een gevolg van geweld. Dat opende een deur naar vele werkelijkheden die ik niet zou hebben ervaren als ik niet had overleefd wat ik deed.

Wanneer je naar de verhalen van andere vrouwen luistert, begin je je eigen verhalen beter te begrijpen en begin je manieren terug te vinden door en met elkaar.

Het [de memoires "In het lichaam van de wereld"] schreef me. Ik maak er grapjes over, maar dit boek was zo ongewoon. Het begon net uit te komen. Ik heb echt het gevoel dat het rechtstreeks uit mijn lichaam kwam. Ik denk dat het zowel een uitdrukking was van wat ik had meegemaakt, maar het voelde ook alsof alles in mijn lichaam was samengekomen en het dat verhaal moest vertellen.

Geef een stem aan wat je weet dat waar is, en wees niet bang om niet geliefd of verbannen te worden. Ik denk dat dat het harde werk is om op te komen voor wat je ziet.

Wat ik geloof is dat we deze buitengewone geest in onszelf hebben, die voor mij onze Boeddha-natuur is. Ik geloof dat we in het proces zijn om ons te openen en dichter en dichter bij onze Boeddha-natuur te komen en alles weg te halen wat het bedekt. Ik denk niet dat ik deze Ga ontmoeten daarboven of daarbuiten.

Wanneer je bewustzijn naar iets brengt, beginnen de dingen te verschuiven.

Wat ik zou willen beargumenteren is dat echte spiritualiteit het vermogen is om tegelijkertijd twee tegengestelde gedachten tegen te komen en toch een soort moraliteit en perspectief in de wereld te behouden. Het is niet de eliminatie van één kant van de vergelijking of de eliminatie van wat je niet leuk vindt; het is het onderzoeken van alles.

In de Verenigde Staten werd de laatste geregistreerde clitoridectomie voor het genezen van masturbatie uitgevoerd in 1948-op een vijfjarig meisje.

Een van de dingen waar ik aan denk als we het hebben over geweld en relatie tot spiritualiteit,is dat het me lijkt dat als je iets van iemand neemt dat niet van jou is of als je iemand anders pijn doet, dat je jezelf fundamenteel aandoet. Je maakt jezelf feitelijk ongedaan, je werkt tegen je eigen wezen en je eigen zaak in.

De verwoesting van het neoliberalisme is zo veelzijdig, of het nu geweld tegen vrouwen is of wanhopige economische ongelijkheid of de vernietiging van de planeet.

Om eerlijk te zijn, dat wezen zit van binnen. Ik ontmoet dat wezen in zoveel mensen die ik overal ter wereld ontmoet en als ik dat wezen ontmoet, in andere mensen, wat ik wil vragen is: "hoe blijven we onszelf openstellen zodat we zo kwetsbaar kunnen worden en zo bereid om te leven in de diepste complexiteit en dubbelzinnigheid en waarheid die we kunnen?"

Ik denk dat zoveel van neoliberalisme en kapitalisme ervoor heeft gezorgd dat mensen in een staat van hebzucht, angst en consumptie leven die zoveel verbergt van wat we echt willen.