Bill Dixon beroemde citaten

Angst is de grootste motivator.

Ik denk dat mensen die monsters nemen vals spelen. Het is als mensen die collages maken. Gebruik al je eigen spullen.

Wat ik ook doe, ik probeer het volledig te doen. Ik probeer, en lukt niet altijd, om grondig te zijn. Er zijn muzikanten die hun waarde niet kennen, en als ze het op een gegeven moment wisten, is het hen ontgaan. Ik weet wat ik waard ben. Je probeert niet in het verleden te blijven.

De magie van spelen heeft te maken met hoeveel iedereen wil dat het slaagt. Als je vijf spelers hebt in een situatie waarin de muziek wordt geïmproviseerd en één is vastbesloten dat het niet zal slagen, zal het niet slagen, zelfs als een van de muzikanten de controle overneemt.

Mijn carrière is anders geweest dan de meeste mensen, maar ik wist wat ik niet ging doen. Ik wist dat ik niet gecontroleerd zou worden. Ik wist dat er een prijs voor was, maar ik wist niet dat er zo ' n hoge prijs was als het bleek te zijn.

Het meeste van mijn opgenomen materiaal is in kleine groepsconfiguraties. Ik heb geen grote orkestwerken als opnames uitgebracht omdat het niet binnen het rijk van de mogelijkheid is geweest.

Geïnteresseerde luisteraars hoeven alleen de opname te horen om te weten te komen of die jongens, die zoveel moeite doen om mijn werk te onderschatten, gelijk hebben. Het enige wat mensen moeten doen is luisteren om te beseffen dat het een prachtige plaat is.

Als je jezelf bent, 24 uur per dag, dan hoef je je niet te herinneren wie je zou moeten zijn in verschillende situaties - iets dat ik me kan voorstellen dat het lastig zou kunnen zijn.

Als ik het produceer, zal ik het als een voorstelling opvoeren. Een klein publiek zal worden uitgenodigd; de repetities van de secties zullen 's ochtends worden gedaan en die secties zullen' s middags worden opgenomen.

Als ik geld had, zou ik graag een oud gebouw krijgen, muziekvoorstellingen hebben, litho ' s doen, schilderijen laten zien en dingen doen waar ik in geïnteresseerd ben.

Ik gebruik delay en reverberatie sinds het midden van de jaren zestig. Ik gebruik ze om wat bijna onhoorbaar is voor het oor, hoorbaar te maken. Ik gebruik ze niet om luid te spelen, maar om de hogere harmonischen te laten horen.

Terwijl iedereen recht heeft op zijn of haar mening, hebben de mensen die geïnformeerd zijn meer recht.

Ik doe in de regel geen encores. Als ik klaar ben met spelen, ben ik echt klaar met spelen. Ik heb niets meer, er is geen reserve.

Rockmuzikanten en een groot aantal populaire muziekmuzikanten kunnen door hun rijkdom, verworven door de massa van hun bekendheid, worden beluisterd en gehoord en kunnen dus verandering op internationaal niveau bewerkstelligen.

Ik ga sinds 1980 naar Italië, maar ik ging altijd werken. Ik woonde niet in het buitenland, omdat ik niet graag rondrennen met alles wat ik bezit in een papieren zak.

In het midden van de jaren veertig... Ik hoorde iedereen leven. Schilderen, het theater, alles gebeurde. Het was een spannende tijd toen New York de place to be was.

Ik heb geen distributeur... het is een indicatie voor mij dat er overal zakken van spelers en verzamelaars zijn. Je zou de correspondentie moeten zien die ik van over de hele wereld krijg om me te laten weten hoe belangrijk ze denken dat ik ben. Waar ik ook ga, ik word goed ontvangen.

Of ik nu voldoende aandacht krijg of niet, de mensen hier kennen het werk dat ik al meer dan 40 jaar systematisch en compromisloos doe. Ik word moe van mensen die excuses maken voor jongens die de kunst niet voortzetten omdat ze geen brood kunnen verdienen.