Archie Shepp beroemde citaten

Muziek is een taal, en het is als een woordenboek met veel woorden, maar als je jezelf beperkt tot een paar definities zou je analfabeet zijn. Als men zich beperkt tot een eigenaardige definitie zoals 'nieuwe muziek', 'avant-garde' of iets dergelijks, denk ik dat het is alsof je de helft van het woordenboek weghaalt.

Je krijgt een show waar mensen opspringen en dansen, maar het is geen kritieke gebeurtenis in de zin van diepe catharsis. In wezen is het feestelijk.

Ik vind dat hier in de Verenigde Staten het publiek over het algemeen minder goed geïnformeerd is, vanuit cognitief oogpunt, hoewel ze emotioneel meer ontvankelijk zijn.

Muziek en cultuur zijn intrinsiek improviserend, existentieel.

Een hele generatie jonge blanken heeft zich beziggehouden met traditionele Negermuziek.

Zwarte muziek is een commercieel product geworden. Live optredens zijn niet zo toegankelijk als voorheen. Vroeger was het mogelijk om naar de bar op de hoek te gaan en muziek te horen. Het was verkrijgbaar voor een biertje van vijftien cent.

In rapmuziek, hoewel het element van poëzie erg sterk is, is het element van de trommel, de implicatie van de dans, dat ook. Zonder de beat zou de commerciële waarde zeker zwakker zijn.

Het was een bijzonder interessante en opwindende tijd, en het Europese politieke en artistieke establishment werd aangewakkerd door de burgerrechtenbeweging en de artistieke revolutie die een deel van de jazz werd.

Rap heeft wortel geschoten in de zwarte gemeenschap, en vervolgens in de Spaanse gemeenschap, lang voordat het invloed had op de grotere Amerikaanse gemeenschap als geheel.

Tot op zekere hoogte, ja, omdat ik een bepaald aantal originelen moet spelen die als avant-garde materiaal kunnen worden beschouwd. Ik realiseer me echter dat slechts een paar mensen in het publiek echt weten wat die muziek is, of het begrijpen.

Alle principes waarmee ik was opgegroeid, werden uit het raam gegooid.

Ja, het publiek is zo belangrijk voor Negermuziek, vooral het element van oproep en antwoord.

Dus, rap heeft die kwaliteit, voor de jeugd in ieder geval; het is een soort blues element. Het is fysiek, bijna gymnastiek. Het spreekt je organisch aan. Rap groeit uit wat jonge mensen vandaag de dag echt zijn, niet alleen zwarte jongeren, maar blanken - iedereen.

En toen ik Cecil Taylor ontmoette was het een complete transformatie van muzikale identiteiten. Alle principes waarmee ik was opgegroeid, werden uit het raam gegooid.

Dus, ik was gewoon een jonge man, misschien met een idee, en Cecil Taylor, zelf een rebel, zou een risico nemen op een man als ik. Het bleek een zeer symbiotische samenwerking te zijn. Ik heb veel van hem geleerd.

In Amerika werden mensen die John Coltrane volgden voor een korte tijd bestudeerd en als belangrijk beschouwd, maar het duurde niet lang. Het resultaat is dat het soort muziek dat ik in de jaren '60 speelde, in dit land volledig wordt afgedaan als een verkeerde wending, een zelfmoordpoging.

Ik zie geen scheiding tussen mijn muziek en mijn leven. Ik speel zo ' n beetje racemuziek: het gaat over wat er met mijn vader is gebeurd, met mij en wat er met mijn kinderen kan gebeuren.

Negermuziek en cultuur zijn intrinsiek improviserend, existentieel. Niets is heilig. Na een decennium wordt een muzikaal idee, hoe innovatief ook, bedreigd.