David Rudisha beroemde citaten

Soms, als je teleurgesteld bent, maakt het je sterker.

Races zijn altijd goed om te laten zien waar je in je training naartoe gaat en om je scherp te houden. Elke race, in mijn programma, zet ik het op een speciale manier als een ladder, langzaam en langzaam omhoog klimmen naar de volgende. Ik zie waar mijn training is, en dat is als een test.

Ik hou van mijn stam, de Maasai zijn zeer goede mensen en nederig.

Naar de Olympische Spelen gaan als een Maasai wil ik ze trots maken, want na het warme welkom dat ze me gaven toen ik terugging en hun leider was, wil ik ook de krijger zijn op de Olympische Spelen. Dat zal iets goeds zijn, want dat wordt de eerste Olympische gouden medaille voor de Maasai.

Mijn familie betekent alles voor mij en de geboorte van onze dochter heeft me in staat gesteld om meer aandacht te hebben voor mijn carrière en elke keer als ik concurreer, wijd ik mijn succes aan hen.

Mijn focus in 2010 lag op het rennen van snelle races. Mijn focus in 2011 was om te winnen op de Wereldkampioenschappen. Dit jaar is een combinatie van de twee geweest, dus we zullen zien wat voor tijd het brengt.

Het is iets speciaals om het wereldrecord op de Olympische Spelen te breken.

Ik was nog jong toen ik Beijing miste. Ik was de favoriet om een medaille te winnen, maar ik wist dat ik tijd had. Mijn coach adviseerde me om op school te blijven en mijn examens af te maken. Zelfs als ik de Olympische Spelen had gewonnen, had ik de druk misschien niet kunnen aan. Dus ging ik verder.

Fantastisch, ik ben erg blij dat ik de snelste 800 meter loper ter wereld ben.

Toen ik een kleine jongen was, wilde ik altijd al rennen. Ik hield van concurreren met mijn vrienden.

Zelfs als het tempo traag is in kampioenschappen, kun je nog steeds goed sprinten en nog steeds kracht in de laatste 200, wat altijd het belangrijkste deel is wanneer de race traag is.

Ik besefte dat ik kon rennen nadat ik erachter kwam dat mijn vader vroeger rende en het gaf me het moreel dat als hij het deed, ik misschien ook kon rennen.

Al in 2007 dacht ik dat ik in de nabije toekomst het wereldrecord zou kunnen breken. Toen was Sammy Tangui de pacemaker in Lausanne. Ik hield van de manier waarop hij liep. Hij is lang, hij heeft een sterk lichaam en zijn pas is vergelijkbaar met de mijne. Ik vertelde hem in een van de komende jaren dat ik hem nodig zou hebben als ik het wereldrecord zou proberen te breken.

Ik miste de finale van het WK in 2009, maar ik vertelde de coach dat ik het wereldrecord in 2010 zou breken. Wat ik deed. In 2011 won ik de Wereldkampioenschappen en nu in 2012 zijn het de Olympische Spelen. Zo heb ik gewerkt.

Het weer speelt een grote rol. Ik heb heel weinig races gereden in de regen en de kou.

De aanmoediging van mijn vader heeft me zo ver gebracht, want toen ik opgroeide wilde ik zoals hij zijn, en ik wist dat ik dat vermogen had om een atleet te worden. Olympisch kampioen zijn is een van de grootste dingen, en Olympisch gouden medaillewinnaar zijn is een van de meest prestigieuze titels ter wereld.

Ik was in 2008 klaar voor de Olympische Spelen, maar helaas miste ik de Keniaanse proeven met een dijblessure. Ik keek naar de Olympische Spelen, maar het was moeilijk om naar te kijken. Maar het was uiteindelijk goed, want een Keniaan, Wilfred Bungei, was de kampioen.

De Olympische Spelen zijn een bijzonder evenement en winnen is erg belangrijk. Voor mij als wereldrecordhouder en wereldkampioen is het enige wat ik mis de Olympische gouden medaille en dat is wat ik in mijn carrière wil bereiken.