Alan Bennett beroemde citaten

De beste momenten in het lezen zijn wanneer je iets tegenkomt - een gedachte, een gevoel, een manier om naar dingen te kijken - dat je speciaal en specifiek voor je had gedacht. En nu, hier is het, neergezet door iemand anders, iemand die je nog nooit hebt ontmoet, iemand die zelfs al lang dood is. En het is alsof er een hand naar buiten is gekomen en de jouwe heeft genomen.

Boeken gaan niet over het verstrijken van de tijd. Ze gaan over andere levens. Andere werelden. Verre van te willen dat de tijd voorbijgaat, zou men willen dat men er meer van had. Als men de tijd wilde doorbrengen, kon men naar Nieuw-Zeeland gaan.

Het leven is als een blik sardines-we zijn allemaal op zoek naar de sleutel.

Een boekenplank is net zo bijzonder voor de eigenaar als zijn of haar kleren; een persoonlijkheid wordt op een bibliotheek gestempeld, net zoals een schoen door de voet wordt gevormd.

Een boek is een middel om de verbeelding te prikkelen.

De aantrekkingskracht van het lezen, dacht ze, lag in de onverschilligheid ervan: er was iets onbestendigs aan literatuur. Het maakte boeken niet uit wie ze Las of of iemand ze Las of niet. Alle lezers waren gelijk, ook zijzelf. Literatuur, dacht ze, is een gemenebest; letters een Republiek.

Lezen is slordig, discursief en voortdurend uitnodigend.

Soms is er geen volgende keer, geen time-outs, geen tweede kansen. Soms is het nu of nooit.

Ik was enig kind. Ik verloor mijn beide ouders. Tegen de tijd dat ik twintig was, was ik kaal. Ik ben homoseksueel. In de manier van omstandigheden en achtergrond om te transcenderen ik had alles wat een kunstenaar zich maar kon wensen. Het was praktisch een blauwdruk.

De dagen waren niet lang genoeg voor het lezen dat ze wilde doen.

Boven literatuur?'zei de Koningin. Wie staat er boven literatuur? Je zou net zo goed kunnen zeggen dat men boven de mensheid stond.

Je stopt je leven niet in je boeken, je vindt het daar.

Als je denkt dat squash een competitieve activiteit is, probeer dan bloemschikken.

We begonnen met het opzetten van een kleine anarchistische gemeenschap, maar mensen wilden de regels niet gehoorzamen.

Definitie van een klassieker: een boek dat iedereen heeft gelezen en vaak denkt te hebben gelezen.

De geschiedenis is een commentaar op de verschillende en voortdurende onbekwaamheid van de mens. Wat is geschiedenis? De geschiedenis is vrouwen die met de emmer volgen.

Kinderen nemen altijd aan dat het seksuele leven van hun ouders tot stilstand komt bij hun conceptie.

Wat ze ook ontdekte was hoe het ene boek naar het andere leidde, deuren bleven opengaan waar ze zich ook wendde en de dagen waren niet lang genoeg voor het lezen dat ze wilde doen.

Dat is een beetje als een man die door de Sahara kruipt vragen of hij liever Perrier of Malvern water heeft.

Clichés kunnen best leuk zijn. Zo zijn ze clichés geworden.

Mijn films gaan over schaamte.

Het dichtst bij alcohol kwamen mijn ouders bij de Heilige Communie en ze overschatten de effecten ervan. Hoe slecht het weer ook was, Papa Reed nooit naar de kerk omdat Mam dacht dat het sacrament hem misschien niet in staat zou maken op de terugreis.

Waarom zijn het altijd de" intelligente " mensen die socialisten zijn?

Misleid liberaal dat ik ben, blijf ik denken dat degenen met een streep van seksuele onorthodoxie toleranter moeten zijn ten opzichte van hun medemensen dan degenen die een volledig godvruchtig, rechtvaardig en nuchter leven leiden. Onlogisch, ik heb de neiging om aan te nemen dat als je ( Philip Larkin) droomt van het slaan van schoolmeisjes bodems, het je diskwalificeert van het afwijzen van de helft van de natie als werkschuw.

Let op mijn woorden, wanneer een samenleving haar toevlucht moet nemen tot het toilet voor haar humor, hangt het schrift aan de muur.

Er is heel weinig in de inhoud van [de dame in het busje] wat geen feit is, hoewel er enkele aanpassingen moesten worden aangebracht. In de loop der jaren werd Miss Shepherd bezocht door een opeenvolging van maatschappelijk werkers dus het personage in het stuk is een samengesteld figuur. . . . Ook de buren Pauline en Rufus zijn samengesteld, hoewel ik Rufus tot uitgever heb gemaakt ter nagedachtenis van mijn buurman, wijlen Colin Haycraft, de eigenaar van Duckworth ' s.

Je weet altijd wanneer je aankomt. Als je met de auto gaat, doe je dat niet. afgezien van alles, ik liever fietsen. Het brengt je in een goed humeur, vind ik.

Normen zijn altijd verouderd. Dat is wat hen tot normen maakt.

Kanker is, net als elke andere ziekte, een verveling.

Het leven is als een doos sardines en we zijn allemaal op zoek naar de sleutel.

Hoe langer ik geneeskunde beoefen, hoe meer ik overtuigd ben er zijn maar twee soorten gevallen: die waarbij de broek wordt uitgetrokken en die niet.

Ik heb een ridderschap afgewezen. Het zou zijn alsof je elke dag van je leven een pak moet dragen.

Ik probeerde haar de Betekenis van de grote dichter uit te leggen, maar zonder veel succes, het woeste Land dat niet veel voorkomt in Mam ' s schema van dingen. "Het punt is," zei ik uiteindelijk, " hij won de Nobelprijs."Nou," zei ze, met dat onfeilbare begrip van onbelangrijke dingen dat het voorrecht is van moeders, "Ik ben niet verbaasd. Het was een prachtige overjas.

Polly: onderwijs met socialisten is het net als seks, zolang je er maar niet voor hoeft te betalen.

Ik ben niet goed in precieze, coherente argumenten. Maar toneelstukken zijn geschikt voor onsamenhangende argumenten, in de mond van feilbare mensen.

Er bestaat niet zoiets als een goed script, alleeneen goede film, en ik ben me ervan bewust dat mijn scripts vaak beter lezen dan ze spelen.

Het is de enige soort die ik niet erg vind om van de aardbodem te zien verdwijnen. Ik wou dat ze waren als De Witte Rhinosix van hen achtergelaten in het Serengeti National Park, en alle mannetjes.

Herinneringen zijn geen boeien, Franklin, het zijn slingers.

Als je merkt dat je geboren bent in Barnsley en dan je zinnen zet op Virginia Woolf, zal het niet helemaal rozen zijn.

Schweitzer in Congo kreeg niet meer morele eer dan Larkin voor het leven in Hull.

Onze vader de schrijver, mijn man de dichter. Hij behoort tot de eeuwen-pak hem gewoon niet bij het ontbijt. Kunstenaars, gevierd om hun menselijkheid, blijken nauwelijks menselijk te zijn.

Kafka had nooit kunnen schrijven als hij in een huis had gewoond. Zijn schrijven is dat van iemand wiens hele leven werd doorgebracht in appartementen, met liften, trappenhuizen, gedempte stemmen achter gesloten deuren en geluiden door muren. Zet hem in een mooie vrijstaande villa en hij zou nooit een woord hebben geschreven.

Op de saaie momenten van mijn leven (bijvoorbeeld wat uitwerpselen van de trap, of met een gebogen kleerhanger in een geblokkeerde gootsteen wortelen) komen gedachten voor als 'ik wed dat Tom Stoppard dit niet hoeft te doen' of er is geen twijfel dat David Hare dit aan een ondergeschikte zou hebben toegewezen'.

Waar ik me vooral mee bezig houd is de essentie van het leven, de kern van de werkelijkheid. Als ik mijn werk moet samenvatten, denk ik dat dat het echt is: Ik haal de kern uit de realiteit.

Herinneren. Je bent Arts. U bent geen politieman en geen minister van godsdienst. Je moet mensen nemen zoals ze komen. Onthoud ook dat hoewel je over het algemeen meer over de aandoening weet dan de patiënt, het de patiënt is die de aandoening heeft en dit als niets anders hem of haar een soort wijsheid schenkt. Je hebt de kennis, maar dat geeft je niet het recht om superieur te zijn. Kennis maakt van jou de dienaar, niet de meester.

Philip Larkin vrolijkte zichzelf op door in de spiegel te kijken en de zin van Rebecca te zeggen: 'Ik ben nu Mevrouw De Winter!

Een artikel over toneelschrijvers in de Daily Mail , vermeld volgens Hard Left, Soft Left, Hard Right, Soft Right en Centre. Ik sta niet op de lijst. Ik moet Onder het zachte centrum komen.

Hier zit ik, alleen op 60, kaal en dik en vol zonde koud de stoel, en luid de cisterne als ik lees de (Harpic) (Lysol) tin

Men leest voor pleasure...it het is geen publieke plicht.

[over de Holocaust] maar iets in context plaatsen is een stap in de richting van zeggen dat het begrepen kan worden en dat het verklaard kan worden. En als het verklaard kan worden, kan het weg verklaard worden. Maar dit is geschiedenis. Afstand nemen. Ons perspectief op het verleden verandert. Terugkijkend, direct voor ons is dode grond. We zien het niet, en omdat we het niet zien, betekent dit dat er geen periode zo ver weg is als het recente verleden. En een van de taken van de historicus is om te anticiperen op wat ons perspectief van die periode zal zijn... zelfs over de Holocaust.