Edie Sedgwick beroemde citaten

Heb je ooit dingen geanalyseerd in de mate waarin je je het verschil niet echt kunt herinneren tussen wat echt is en wat je in je hoofd hebt gecreëerd?

Het is een soort van spot, in een manier van realiteit omdat ze denken dat alles glimlachen en zoetheid en bloemen zijn waar iets bitter is om te proeven. En doen alsof dat niet zo is, is dom. Ik bedoel degenen die ronddwalen en tegelijkertijd weten, en toch bloemen dragen, en ze verdienen het om bloemen te dragen. En ze hebben hun glimlach verdiend. Dat zie je aan de ogen van mensen.

Ik ben verliefd op iedereen die ik ooit op de een of andere manier heb ontmoet. Ik ben gewoon een gekke, gestoorde ramp van een mens.

Ik wil mensen bereiken en mezelf uiten. Je moet het risico verdragen om verkeerd begrepen te worden als je gaat proberen te communiceren. Je moet het verdragen met mensen die hun eigen ideeën projecteren, houdingen, je verkeerd begrijpen. Maar het is de moeite waard om een publieke dwaas te zijn als dat alles is wat je kunt zijn om jezelf te communiceren.

Het is niet dat ik in opstand kom. Het is dat ik gewoon een andere manier probeer te vinden.

Ik zal meer oorbellen moeten aantrekken. Ik wed dat iemand me zou kunnen analyseren en mijn toestand aan mijn oorbellen zou kunnen vertellen.

Ik had plezier, maar ik had niet echt iemand van wie ik hield, behalve liefdevolle vrienden. Maar ik heb een zekere mate van vertrouwen dat het zal komen.

Als ik alleen maar om mezelf geef, Kan ik een miljoen verdienen. En dat is wat ze nooit zullen begrijpen.

Ik denk dat drugs zijn als aardbeien en perziken..Er is geen manier om iemand te vertellen die het niet heeft meegemaakt, er is geen manier om het uit te leggen aan iemand die het niet heeft geproefd . Om dat superlatief hoog te houden, net op de rand van elke dag, zodat ik zonneschijn uitstraal

Ik ben bang voor gewoontepatronen het zou te veel routine zijn als je bepaalde manieren zou moeten vaststellen om door de dingen heen te komen. Je zou je erg vervelen.

Je moet het risico verdragen om verkeerd begrepen te worden als je gaat proberen te communiceren.

Waarom stoppen mensen met ontwikkelen, of, zoals ze stoppen met de manier waarop je hun, psychologisch, hun ontwikkeling kunt beoordelen? Waar ze stoppen, en gewoon van kind zijn tot misschien stoppen op een zeer adolescente leeftijd, en ze blijven daar tot ze sterven. Fysiek doodgaan. Ze reageren adolescent. Ze veranderen niet. Ze ontwikkelen zich niet. Dat doen ze niet-het is dat voortdurende lezen, dat proces dat de totale bedreiging is voor het ego.

Ik denk dat er nu iets heel vreemds aan de hand is, want de macht die aan jongeren is toegestaan, is heel buitengewoon. En ze worden geleid door dat soort macht.

Ik denk dat drugs zijn als aardbeien en perziken.

Ik wil de hele wereld voor een moment opwinden. Heel even maar.

Ik ben hebzuchtig. Ik wil het meeste houden voor mezelf en een paar anderen, een paar van mijn vrienden. Houd dat superlatief hoog op de vooravond van elke dag, zodat ik zonneschijn uitstraal.

Ik maakte een masker van mijn gezicht omdat ik me niet realiseerde dat ik heel mooi was. God zegende me zo. Ik heb het bijna vernietigd. Ik moest zware zwarte wimpers dragen als vleermuisvleugels, en donkere lijnen onder mijn ogen, en al mijn haar afknippen, mijn lange donkere haar. Snij het eraf en ontdaan van zilver en blond. Al die kleine manoeuvres die ik deed met dingen die in mijn leven gebeurden die me van streek maakten.

Mode als geheel is een farce, volledig. De mensen erachter zijn pervers, de stijlen zijn gemaakt door gekke mensen, gewoon natuurlijke weirdos. Ik weet dit omdat ik met al die mensen werkte toen ik model was.

Ik leefde een zeer geïsoleerd leven. Als je op je 20e begint, heb je een hoop onzin om uit je systeem te werken.

Ik kwam naar New York om te zien wat ik kon zien-dat komt uit een kinderboek, nietwaar? en om het levende deel te vinden.

Ik heb ongeveer elke twee jaar een ongeluk, en op een dag zal het geen ongeluk zijn.

Je geeft er genoeg om, dat je wilt dat je leven op een levende manier wordt vervuld, niet op een schilderende manier, niet op een schrijvende manier...je wilt echt dat het betrokken is bij het leven, correspondeert met andere levende objecten, beweegt, verandert, dat soort dingen.

Ik kan de situaties van anderen in hun eigen termen begrijpen, maar ik kan de mijne nog steeds niet begrijpen.