Anne Roiphe beroemde citaten

Een vrouw wiens glimlach open is en wiens uitdrukking blij is, heeft een soort schoonheid, ongeacht wat ze draagt.

We moeten er ook voor zorgen dat onze kinderen de geschiedenis van vrouwen kennen. Vertel ze de Rotte waarheid: het was niet altijd mogelijk voor vrouwen om artsen of managers of verzekeringsmensen te worden. Laat ze gewapend zijn met een waar beeld van de manier waarop we willen dat het is.

Verdriet bestaat uit twee delen. De eerste is verlies. De tweede is het opnieuw maken van het leven.

Mensen zeggen altijd A. Je houdt van hem. B. je haat hem. Mijn gebruikelijke antwoord? C. al het bovenstaande.

Je kunt creatief zijn en niet verslavend, of verslavend en niet creatief. De meeste verslaafde mensen produceren niets opmerkelijks.

Het is moeilijk om vriendschappen vast te houden wanneer mensen naar een andere staat of naar een andere wereld verhuizen.

Vriendschap heeft zowel vertrouwen nodig als vertrouwen in de uitgestrekte hand van de ander.

Zelfmedelijden is nooit nuttig. Het heeft de neiging om te vervormen als een fun-house spiegel.

Ik ben geen perfecte vriend, en het is onmogelijk om niet af te wijzen of afgewezen te worden als je over de wereld beweegt.

Ik geloof dat het ons mensenrecht is om ouders en vrouwen te zijn. En er is geen tegenstrijdigheid tussen feminisme, wat betekent dat vrouwen alles moeten hebben waar ze recht op hebben, alles wat ze kunnen doen, alle kansen die ze kunnen benutten die ze zouden moeten hebben.

Onze mythologie vertelt ons zoveel over vaders en zonen. ... Wat weten we over moeders en dochters? ... Onze macht is zo schuin, zo Verborgen, zo etherisch, dat we zelden worstelen met onze dochters over echte koninkrijken of bedrijfsaandelen. Aan de andere kant, onze aantrekkelijkheid droogt als die van hen bloeit, onze reis verkort net als die van hen begint. Ook wij moeten bang en ontzagwekkend en verbaasd zijn dat wij niet eeuwig kunnen leven en dat onze vervangers gretig zijn op hun beurt, onverschillig voor onze wensen, klaar om ons achter te laten.

Er is wreedheid in echtscheiding. Er is wreedheid in gedwongen of ongelukkige huwelijken. We zullen blijven huilen op bruiloften omdat we weten hoe Bitterzoet, hoe kwetsbaar de waarheid is. We zullen altijd een wettelijke echtscheiding nodig hebben, net zoals een noodluik cruciaal is in elke onderzeeër. Het heeft echter geen zin te ontkennen dat na elke scheiding iemand zal rennen als een kat, blikjes vastgebonden aan zijn staart: geschrokken en vertraagd.

Ik weet dat het gezinsleven in Amerika een mijnenveld is, een economische val voor vrouwen, een studie in teleurstelling voor beide geslachten.

God is een god van goedertierenheid.

Sommige mensen die denken dat ze in ongelukkige huwelijken zijn, zijn gewoon in ongelukkige lichamen.

We flitsten onze veren toen de veren geschikt waren om te flitsen, en nu, in sombere dagen, blijven velen binnen.

We waren niet altijd 70, of liever onze 70 is een opeenhoping van alle andere manieren waarop we waren. Onze vijfjarige zelven werden onze tienjarige zelven, enzovoort, en als we ons zelf uitpakken, verschijnt het volledige album. Elk moment is een deel van het volgende moment, en we zijn allemaal een continuüm.

Soms is wat we liefde noemen gewoon een afrekening van oude rekeningen, of een zoektocht naar verboden pijn, of een omslachtig pad naar het koninkrijk van wreedheid, of ze kan gewoon gebrek aan kapitaal verward hebben met heldendom terwijl ze op zoek was naar Redding zonder te weten van wat.

Iedereen is gebonden aan sociale regels. Maar ik denk dat kunstenaars een soort vrijheid nodig hebben om hun geest te verkennen en dat sommigen van hen de neiging hebben om die vrijheid te nemen om een beetje opener of een beetje gevaarlijker te leven, soms veel meer zelfvernietigend, dan andere mensen.

Het romantiseren van het schrijven of een andere kunst is niet erg nuttig voor de kunstenaar of de kunst. Het is veel beter als je het gewoon doet.

Het verval is stil maar afschuwelijk, de explosie is dramatisch en verschrikkelijk. Er is niet veel te kiezen tussen de twee van hen in werkelijkheid, en de meeste van ons leven hebben voldoende van beide.

Ik ben altijd gefascineerd geweest door de menselijke geest, bewust en onbewust - dat is waar schrijven en lezen ook over gaat. Het waarom van je leven en het waarom van je keuzes en het wat er is gebeurd dat je weet en het wat je niet weet is echt boeiend, en psychoanalytici delen mijn verwondering over hoe het allemaal zich ontvouwt.

Ik beschouw mezelf echt als een schrijver, en een schrijver die soms een sociale criticus is. Ik ben geen ideoloog, ik ga niet naar een feestje. Ik volg en maak aantekeningen. Soms gooi ik mijn twee centen erin.

Ik denk dat het goed is om vrouwelijke vrienden te hebben in elke fase van het leven. We vertrouwen elkaar, we steunen elkaar, we begrijpen elkaar het grootste deel van de tijd. Natuurlijk zijn we soms ook competitief, boos of afstandelijk. Maar ik denk dat het belangrijk is om de belangrijkste vriendschappen niet te laten wegglippen in de veeg van de dagen.

Ik denk dat de kunstenaars van de jaren ' 40, '50 en' 60 zeker vochten tegen een zeer conformistische samenleving, die hen niet genoeg ruimte gaf om te leven of te creëren, en ze waren tegen allerlei gesproken en onuitgesproken regels.

Toen ik opgroeide, moest je steil haar hebben. Het is symbolisch dat je moet zijn zoals iedereen, moet lijken op iedereen. En wat dat betekende, leek op de dominante heersende klasse in Amerika.

Je moet een liefhebber van boeken zijn zonder er meer van te verwachten dan ze geven - een beetje plezier, een beetje inzicht, een moment van ontsnapping, een verdieping van je eigen menselijkheid. Niet veel anders.

Als ik van plan was om gestrand te worden op een onbewoond eiland, zou ik Freuds boeken niet meenemen, want Ik heb ze al allemaal gelezen.

Iemand die geen geheimen heeft, is een leugenaar. We vouwen onszelf altijd net genoeg weg van anderen om een geheim of twee te bewaren, iets dat we niet kunnen delen zonder ons innerlijke landschap te vernietigen.