C. V. Wedgwood beroemde citaten

Een goed opgeleide man moet alles over iets weten, en iets over alles.

Geschiedenis wordt vooruit geleefd, maar wordt achteraf geschreven. We kennen het einde voordat we het begin overwegen en we kunnen nooit volledig herwinnen wat het was om alleen het begin te kennen.

Het individu-ontzagwekkende en mooie paradox-is tegelijkertijd oneindig klein stof en de oorzaak van alle dingen.

De democratie draagt, net als het menselijk organisme, het zaad van haar eigen vernietiging in zich.

Internationale politiek is over het algemeen een deprimerende studie.

Een natie creëert niet de historici die het verdient; de historici zijn veel waarschijnlijker om de natie te creëren.

historisch onderzoek van de echt scholastieke soort is helemaal niet verbonden met mensen. Het is een zuivere studie, zoals hogere wiskunde.

ergens rond de achttiende eeuw verving de geschiedenis stilzwijgend de religie als de school van de openbare moraal.

De geschiedenis zal, ondanks het incidentele protest van historici, altijd op een algemene manier worden gebruikt als een verzameling politieke en morele precedenten.

Alle normale mensen zijn geïnteresseerd in hun verleden. Alleen wanneer het belang een obsessie wordt en het huidige en toekomstige gedrag overschaduwt, is het een gevaar. Op ongeveer dezelfde manier zijn gezonde Naties geïnteresseerd in hun geschiedenis, maar een morbide bezorgdheid over vroegere glorie is een teken dat er iets mis is met de grondwet van de staat.

De selectieve winning van de tijd laat slechts enkele herkenbare individuen achter voor de historicus om aan het licht te komen. De historicus die de mens interessanter vindt dan wat de mens heeft gedaan, moet dus onvermijdelijk de betrekkelijk weinige individuen die hij kan identificeren, een te grote betekenis geven in relatie tot hun tijd. Toch verkies ik deze overschatting boven de tegenovergestelde methode die de ontwikkelingen behandelt alsof het de enorme anonieme golven van een onmenselijke zee zijn of de feilbare bewaard gebleven verslagen van het menselijk leven in het grijze stof van de statistiek verpulvert.

Mijn eigen verschillende schattingen van de feiten zelf, naarmate de jaren verstreken, lieten me te duidelijk zien hoeveel van de geschiedenis altijd in het oog van de toeschouwer moet rusten; onze afleidingen zijn zo vaak verschillend dat het onmogelijk is dat ze altijd gelijk zouden moeten hebben.

de onafhankelijkheid van de kunstenaar is een van de grote waarborgen van de Vrijheid van de menselijke geest.

Want de waarheid is dat mensen net zo min de gewone Man willen zijn als zij de gewone Man zijn. Ze hebben grootheid in anderen nodig en de gelegenheid om de grootheid in zichzelf te ontdekken.

Zonder passie zouden er geen fouten zijn, maar zonder passie zou er zeker geen geschiedenis zijn.

Zonder het fantasierijke inzicht dat gepaard gaat met creatieve literatuur, kan geschiedenis niet begrijpelijk worden geschreven.

Ontevredenheid en wanorde waren tekenen van energie en hoop, niet van wanhoop.

Geschiedenis is het verslag van menselijk handelen is een rijk gevarieerd materiaal, en het is niet gemakkelijk om een echte indruk van het spul te geven door een centimeter of twee af te knippen voor een patroon.

Want het gezelschap van de grote is goed gezelschap zoals Shakespeare het begreep, zoals Plutarchus het begreep. Het verleden blijft de bron waaruit nog steeds voorbeeld en voorschrift kunnen worden getrokken.

We hebben vandaag meer te leren van het spektakel van een groot man op een groot moment dan van een aantal monografieën over oude loonniveaus.

Het zou de taak van de historicus moeten zijn om de grootheid van de geest van de mens niet te kleineren, maar te verlichten.

Goed schrijven is bijna het samengaan van goede geschiedenis. Literatuur en geschiedenis zijn al lang verbonden door de krachten die het menselijk brein hebben gevormd; we kunnen ze niet uit elkaar halen.

Algemene kennis moet misschien lichte of zelfs amateuristische kennis zijn, maar het is niettemin nuttig en we ontmoedigen het op ons eigen risico.

De historicus zou de nederigste van alle mensen moeten zijn; hij wordt een dozijn keer per dag geconfronteerd met het bewijs van zijn eigen onwetendheid; hij wordt voortdurend geconfronteerd met zijn eigen vernederende onvermogen om zijn materiaal correct te interpreteren; hij is, in een zin die geen andere schrijver is, gebonden aan dat materiaal.