Indro Montanelli beroemde citaten

Het enige advies dat ik in de stemming ben om te geven - en dat ik regelmatig geef - aan jongeren is dit: Vecht voor waar je in gelooft. Je zult verliezen, net zoals Ik heb verloren, alle gevechten. Maar er is er maar één die je kunt winnen. Degene die je elke ochtend gebruikt, voor de spiegel.

Een echte schrijver...] kijkt niet in een andere schrijver maar in zichzelf.

Italiaanse mannen, om hun vrouwen een bont te kopen, geven meer uit dan al hun Europese collega ' s.

Politici doen niets anders dan ons vragen, tijdens elk verstrijken van een wettelijke wet, "een gebaar van vertrouwen. Maar hier is vertrouwen niet genoeg; wat nodig is, is een daad van geloof.

Ik heb er nooit van gedroomd de kerk haar recht te betwisten om trouw te blijven aan zichzelf, dat wil zeggen aan de geboden die uit de leer voortkomen... maar dat ze verwacht deze geboden op te leggen aan mij die niet het geluk heeft om een gelovige te zijn, in een poging ze in het burgerlijk recht te gieten op een manier dat ze zelfs voor ons niet-gelovigen verplicht worden, klopt dat? Dat lijkt me niet zo.

Democratie is altijd, van nature en constitutie, de triomf van middelmatigheid.

Depressie is een democratische ziekte: het treft iedereen.

[Geadresseerd aan Berlusconi die zich wilde opleggen aan de redactionele stijl van "Il Giornale"] in de kunst van het ondernemerschap, jij bent zeker een genie, en ik een klootzak. Maar in de kunst van het argumenteren ben ik het genie, en jij de klootzak.

Pertini heeft het slechtste van Italianen als hun beste geïnterpreteerd.

Wie van jullie ooit journalist wil worden, laat hem eraan denken om zijn eigen meester te kiezen: de lezer.

Zeker, voor een krantendirecteur, om binnen handbereik te hebben een Travaglio, over wie elke hoofdrolspeler, ondersteunende cast en extra van het Italiaanse politieke leven hij is klaar op koud verzoek om een onderzoek brief verfijnd in de meest minutieuze details te bieden is een mooi comfort. Maar ook een beetje verontrustend. Op de dag dat ik hem vroeg of er in dat archief, waarin niemand zijn neus mag steken, een briefje stond met mijn naam erop, veranderde Marco van onderwerp.

Ook wij Italianen hebben iets voor Elvis Presley: om een van de zeldzame gelegenheden te bieden waarop we liever Italiaans dan Amerikaans zijn.

Het is niet nodig om socialisten te zijn om van Pertini te houden. Wat hij ook zegt of doet, ruikt naar reinheid, loyaliteit en oprechtheid.

Fascisme beloonde ezels in uniform. Democratie geeft privileges aan mensen in sportkleding. In Italië komen politieke regimes tot stand. De eikels blijven. Triomfantelijk.

De liefde voor macht sluit alle anderen uit.

Het leuke aan politieke experts is dat, wanneer ze een vraag beantwoorden, men niet meer begrijpt wat hen werd gevraagd.

Mensen weten niet hoe ze geluk moeten waarderen en meten, behalve dat van anderen. Hun eigen nooit.

Cynici zijn allemaal moralisten, en ook meedogenloos.

Ik ken veel oplichters en zij prediken nooit, maar ik ken niemand die predikt dat is ook geen oplichter.

Dienstbaarheid wordt in veel gevallen niet door de meesters opgedrongen, maar een verleiding van de dienaren.