James Levine beroemde citaten

Veel mensen worden ongeduldig met het tempo van verandering.

Ik ben opgegroeid in een tijdperk waarin een orkest als een schatkist was.

Maar het belangrijkste is om te gaan liggen en in slaap te vallen. Dat dutje betekent dat je weer fris wakker wordt en verder kunt.

Iedereen geeft de cultuur de schuld zonder verantwoordelijkheid te nemen.

Aangezien grote orkesten over de hele wereld in verschillende soorten crises en omwentelingen worden gegrepen, moeten we er zeker van zijn dat we deze nieuwe generatie opvoeden.

Op mijn leeftijd ben je van nature geneigd om les te geven.

Werkende moeders doen een uur meer per dag dan werkende vaders en werkende moeders doen gemiddeld een uur meer per dag met de kinderen dan werkende vaders.

Het is alleen dat, als het orkest naar mij kijkt, Ik wil dat ze een volledig betrokken persoon zien die weerspiegelt wat we hebben geoefend, en wiens functie is om het voor hen mogelijk te maken om het te doen.

Ik kan me voorstellen dat ik altijd met dit ensemble en dit gezelschap wil werken.

We zitten midden in een evolutie, niet in een revolutie.

Ik denk dat de sterke punten van dit orkest drama en stem zijn.

Het was niet dat ik ooit wist dat ik 20 jaar in de Met zou zijn, of 30 jaar, of 40 jaar, of iets dergelijks.

Ik had het geluk dat ik de juiste mentoren en leraren op het juiste moment ontmoette.

Het was gewoon dat we een fenomenale huwelijksreis relatie hadden die gewoon doorging.

We ontdekten dat wanneer mensen dit probleem op tafel leggen, blijkt dat mannen het probleem erkennen en dat werkgevers en werknemers net als werkende moeders oplossingen kunnen bedenken.

Meer en meer paren hebben deze onderhandeling of discussie, maar ik ben nog steeds verbaasd over het aantal dat dat niet is en waar de culturele norm een beetje inslaat en ze gaan er gewoon van uit dat mama degene moet zijn die thuis blijft, niet Papa.

Ten tweede, als je de baas bent, betekent het niet dat je werknemers geen behoeften hebben omdat ze het niet vragen.

De meeste mensen behandelen de kantoorhandleiding zoals ze een softwarehandleiding behandelen. Ze kijken er nooit naar.

Mijn voorgevoel is dat mannen waarschijnlijk meer doen, zowel buiten het huis als binnen het huis.

Ik dacht dat ik één boek zou schrijven en de wereld zou van de ene op de andere dag veranderen.

Er is geen verband tussen de gebaren en wat een orkest zal doen.

Ik heb een groot probleem met dirigenten die veel gebaren maken.

Grote cataclysmische dingen kunnen voorbijgaan en noch het orkest noch de dirigent hebben de illusie dat of ze dit of dat gebaar maken, de beslissende factor zal zijn in hoe het eruit komt.

Vaders van werknemers moeten op het bord stappen en hun gezinsbehoeften op tafel leggen.

En in de afgelopen dertig jaar hebben we gezien dat de deelname van mannen aan zowel huishoudelijk werk als kinderopvang is toegenomen en dat die van vrouwen ongeveer hetzelfde is gebleven.

En dus, beetje bij beetje, ontsloeg ik mezelf geleidelijk van vrijwel alle gastdirigenten die ik vroeger deed, omdat ik tegelijkertijd werkte op plaatsen zoals de Met, waar ik in dit soort diepte kon werken.

Kunst is nooit een populariteitswedstrijd geweest.

Het lot is een misplaatste retraite. Veel mensen rationaliseren een onverklaarbare gebeurtenis als lot en halen hun schouders op wanneer het zich voordoet. Maar dat is niet wat het lot is. De wereld werkt als een reeks cirkels die onzichtbaar zijn, want ze strekken zich uit tot in de bovenste lucht. Het lot is waar deze cirkels naar de aarde snijden. Omdat we ze niet kunnen zien, hun inhoud niet kennen en geen idee hebben van hun breedte, is het onmogelijk om te voorspellen wanneer deze bezuinigingen in onze realiteit zullen snijden. Als dit gebeurt, noemen we het lot. Het lot is geen toevallige gebeurtenis, maar een die onvermijdelijk is, we zijn gewoon blind voor zijn aard en tijd.