Rick Yancey beroemde citaten

Maar hoop is niet minder realistisch dan wanhoop. Het is nog steeds onze keuze om in het licht te leven of in het donker te gaan liggen.

Weet je hoe je soms tegen jezelf zegt dat je een keuze hebt, maar dat je echt geen keuze hebt? Alleen omdat er alternatieven zijn, betekent niet dat ze op jou van toepassing zijn.

Zo vaak zijn de monsters die onze geest verdringen niets meer dan het vreemde en volkomen vreemde nageslacht van onze eigen angstige fantasieën.

Hoe bevrijd je de aarde van mensen? Bevrijd de mensen van hun menselijkheid.

Als ik het toen onder ogen had gezien, zou ik het nu niet onder ogen zien, maar vroeg of laat moet je kiezen tussen rennen en het onder ogen zien waarvan je dacht dat je het niet onder ogen kon zien.

Het is moeilijk om te plannen voor wat er komt als wat er komt niet iets is waar je voor gepland hebt.

Ja, mijn lieve kind, monsters zijn echt. Ik heb er toevallig een hangen in mijn kelder.

Ze haatte hem en hield van Hem, verlangde naar hem en verafschuwde hem, en vervloekte zichzelf omdat ze iets voelde.

Miss Marks verdient haar brood...jonge, en niet zo jonge, zeilers vermaken...of andere leden van de gewapende strijdkrachten, of burgers, die ervan genieten...vermaakt worden door dames die...vermaken.

Dat is een domme vraag, ' zei Malachi. Omdat hij hem niet waarschuwde. Hij waarschuwde niemand.'Nee, Het is een filosofische vraag,' corrigeerde Kearns hem. Wat het nutteloos maakt, niet stom.

Ik wil het werk van je leven niet bespotten of belachelijk maken, want op één manier bootst het tenminste het mijne na: We hebben ons leven gewijd aan het nastreven van fantomen. Het verschil is de aard van die fantomen. De mijne bestaat tussen de oren van anderen; de jouwe leeft alleen tussen de jouwe.

Ben je verliefd geworden, Will Henry?"Dat is stom."Wat is? Liefde of mijn vraag?"Ik weet het niet."Weet je het niet? Je hebt die truc al eens geprobeerd. Wat denk je dat het de tweede keer beter zal werken?"Ik hou niet van haar. Ze stoort me."Je hebt net gedefinieerd wat je ontkende.

Er zijn er die in de duisternis arbeiden, opdat de rest van ons in het licht zou leven.

Is het een wonder de macht die deze man over mij had - deze man die niet wegliep van zijn demonen zoals de meesten van ons doen, maar ze omarmde als zijn eigen, ze vasthield aan zijn hart in een wurggreep. Hij probeerde hen niet te ontlopen door hen te ontkennen of te verdoven of met hen te onderhandelen. Hij ontmoette hen waar ze woonden, op de geheime plaats die de meesten van ons verborgen houden. Warthrop was Warthrop tot in het merg van zijn botten, want zijn demonen bepaalden Hem; zij bliezen de adem des levens in hem; en zonder hen zou hij, zoals de meesten van ons doen, in de vagevuurmist van een leven dat niet werd gerealiseerd.

Zelfmedelijden is onverdund egoïsme, tenslotte-egocentrisme in zijn zuiverste vorm.

Dat een man een moordzuchtige maniak is, maakt hem nog niet verkeerd.

Er komt een moment in de oorlog dat de laatste lijn moet worden overschreden. De lijn die scheidt wat je dierbaar is van wat totale oorlog vereist. Als hij die lijn niet kon oversteken, was de strijd voorbij en was hij verloren. Zijn hart, de oorlog. Haar gezicht, het slagveld. Met een schreeuw die alleen hij kon horen, draaide de jager zich om. En rende weg.

Er was een zwart gat waar de wereld vroeger was, en we vielen er allebei naar toe. Waar kunnen we ons aan vasthouden?

Gebeden en beloften. Degene die zijn zus voor hem maakte. De onuitgesproken die ik aan mijn zus maakte. Gebeden zijn ook beloften, en dit zijn de dagen van gebroken beloften.

Misschien is dat onze ondergang, onze menselijke vloek, om elkaar nooit echt te kennen.

Wij zijn de klei en Jij bent Michelangelo. En wij zullen je meesterwerk zijn.

Als ik de volgende ochtend wakker word, zit er een Hershey ' s Kiss op de tafel naast me.

Kan er ironie wreed zijn dan dit? Hoe, na zijn redding, de waarheid hem hier had gebracht, naar een huis voor de gek, want alleen een gek gelooft wat elk kind weet dat waar is: er zijn monsters die op de loer liggen onder onze bedden.

Ik verzeker u, Constable Morgan, ik ben heel gezond, zoals ik het woord begrijp, misschien de verstandigste persoon in deze kamer, want ik lijd niet aan illusies. Ik heb mezelf bevrijd, zie je, van de pretentie die de meeste mensen belast. Net als onze prooi, leg ik geen orde op waar er geen is; Ik doe niet alsof er meer is dan wat er is, of dat jij en ik iets meer zijn dan wat we zijn. Dat is de essentie van hun schoonheid, Morgan, de aboriginal zuiverheid van hun wezen, en waarom ik ze bewonder.

Laat me alsjeblieft niet alleen, Will Henry. Ik zou het niet overleven. Je had bijna gelijk. Wat Mr Kendall was, sta ik altijd op het punt te worden. En jij-ik pretendeer niet te weten hoe of zelfs waarom-maar jij trekt me terug van de afgrond. Jij bent de ware... Jij bent het enige dat me menselijk houdt.

Onze vijand is angst. Verblindende, reden-dodende angst. Angst verteert de waarheid en vergiftigt al het bewijs, wat ons leidt tot valse aannames en irrationele conclusies.

Sci-Fi is het genre dat beide mogelijkheden onderzocht: het einde van onze existentiële crisis en het einde van ons bestaan. Mijn roman, The 5th Wave, onderzoekt het laatste scenario, omdat ik eerlijk gezegd geloof dat het de meest waarschijnlijke uitkomst is van een buitenaardse ontmoeting. Kortom, als ze daar zijn, kunnen we maar beter hopen dat ze ons nooit vinden.