Boris Becker beroemde citaten

Ik hou van het winnen, Ik kan het verliezen aan, maar ik hou vooral van spelen.

Een autobiografie gaat niet over foto ' s; het gaat over de verhalen; het gaat over eerlijkheid en zoveel waarheid als je kunt vertellen zonder te dicht bij de privacy van andere mensen te komen.

Ik kan de geschiedenis niet veranderen, Ik wil de geschiedenis niet veranderen. Ik kan alleen de toekomst veranderen. Daar ben ik mee bezig.

Elke keer dat je niet oefent, is iemand anders dat wel.

Het kan me niet schelen wat de man op straat denkt. Ik heb nooit iets gedaan om hem te behagen, en ik ga nu niet beginnen.

We hebben een man uit Zwitserland die het spel gewoon speelt op een manier die ik nog nooit iemand - en ik bedoel iedereen - heb zien spelen. Wat een geluk dat we dat mogen zien. Als hij gezond en gemotiveerd blijft - en het geweldige gevoel dat hij heeft blijft bij hem-is hij het soort man dat de grootste kan inhalen.

De vijfde set gaat niet over tennis, maar over zenuwen.

Tennis is een psychologische sport, je moet je hoofd helder houden. Daarom ben ik gestopt met spelen.

Ik weet niet hoeveel miljoenen foto ' s van mij zijn gemaakt.

Vraagt iemand aan zijn ouders hoe zij zijn verwekt?

Een paar jaar nadat mijn eerste zoon was geboren, wilde hij weten hoe we zijn naam kozen, dus begon ik hem het verhaal van Noachs Ark te lezen.

Alles in het leven gebeurt met een reden.

Het is dom om het over een tennisspeler te zeggen, maar ik ben een ongelooflijke held in Duitsland. En Duitsland heeft helden meer nodig dan waar dan ook.

Andre Sa speelt dicht bij zijn potentieel - misschien zelfs erboven.

Tennis moet heel voorzichtig zijn.Niet iedereen is een computer, het is heel goed dat we John McEnroe hebben. Ik hoop dat we er nog een paar hebben.

Ik Ga naar Londen, mijn favoriete stad in de wereld, en ik voel me thuis.

Ik verloor in de tweede ronde van de Franse Open en had 10 dagen vrij. Ik ging naar het Hard Rock Café. Het was spannend om weg te zijn van mijn ouders, om in een hotel te verblijven. Hotels op 17 betekende vrijheid.

Ik ben geen God, Ik maak fouten.

Waar ga je heen als je de beste van de wereld bent? Wat nu?

Als je op je 17e op zo ' n enorme manier op het podium wordt gegooid, wordt het leven op de rand omdat elke stap die je zet, elk woord dat je spreekt, elke actie die je doet, kopnieuws wordt. En het werd, voor mij, leven of dood.

Meisjes zijn een afleiding en kunnen gemakkelijk punten kosten.

De jongens zijn nu zo krachtig buiten de basislijn dat ze niet naar het net hoeven te komen om punten te behalen. Daarom gingen we naar het net. Om het punt af te maken. Tegenwoordig kunnen zelfs de grote jongens winnaars vier voet achter de basislijn raken.

Een jaar lang kwamen er allerlei rare mensen op me af.

Ik Putte mijn kracht uit angst. Angst om te verliezen. Ik weet niet meer welke wedstrijden Ik heb gewonnen, alleen de wedstrijden die ik heb verloren.

Hoe bouw je een relatie op als je nauwelijks een woord hebt gedeeld, maar plotseling een kind deelt? Hoe hou je van een dochter die je bijna twee jaar niet ziet? Wanneer wordt ze je dochter? Hoe wordt ze je dochter?

Dat is het moeilijke deel van sport: als mannen zijn we nog niet in onze bloei begonnen, maar als atleten zijn we oude mensen. Ik had steun nodig. Ik verloor mijn vertrouwen en deed domme dingen.

Als kind had ik posters van James Dean in mijn kamer. Ik was een groot bewonderaar van zijn werk en was gefascineerd door zijn leven op de rand. Terugkijkend was mijn leven ongeveer hetzelfde.

Het pak-en-stropdas werk is erg leuk, maar het is niet echt wie ik ben in mijn hart.

Winnen is een manier om jezelf uit te drukken.

Meisjes waren nooit belangrijk geweest. Ik had een vriendin of twee gehad en had ze erg leuk gevonden, maar het was geen liefde, want mijn eerste liefde was tennis.

Als ik nu naar een club ga, verlaten Alle blonde meisjes mijn hoek en komen alle Zwarte meisjes in mijn hoek. Het is alsof ik racistisch ben tegenover blanke meisjes!

Ik wil een held zijn, een kleine en goede soort held, ook al Weet ik dat helden een heel kort leven hebben.

Ik ontmoette mijn advocaten. Ze gaven me het verkeerde advies. Lange tijd weigerde ik te accepteren dat het kind van mij was. Ik had haar moeten ontmoeten, een DNA-test moeten regelen en mijn verantwoordelijkheid moeten aanvaarden.

Ik geloofde in het opvoeden van mijn kinderen zoals ik was opgevoed.

De ogen van sommige fans bij Davis Cup wedstrijden schrikken me af. Er zit geen licht in. Vaste emoties. Blinde aanbidding. Horror. Het doet me denken aan wat ons lang geleden is overkomen.

Dus dit is het. Matchpoint voor de eeuwigheid.

Ik zat in de Tennis bubble. Ik dacht niet aan het grote plaatje. Ik merkte niet wat ze op televisie zeiden, Ik las geen kranten. Ik had een coach en een manager, en ze hielden me in de bubbel.