Paddy Considine beroemde citaten

Ik kan het me niet veroorloven om van acteren af te stappen, maar het enige wat ik na al die jaren heb geleerd is dat ik er niet bij hoor. Het is heel moeilijk om overgeleverd te zijn aan de grillen en visioenen van andere mensen.

Ik zou het niet leuk vinden om in het midden van een grote film te worden geduwd en niet te leveren. Er zijn jonge acteurs en ze worden in deze centrale rollen geplaatst en ze bevelen legers - maar ze kunnen het niet helemaal volbrengen. Ik doe het liever in kleine stapjes en bouw het vanaf daar op.

Ik probeer veel dingen te begrijpen met Tyrannosaur. Ik probeer mensen te begrijpen die nu vertrokken zijn. Ze zijn hier niet, ze kunnen niet meer voor zichzelf verantwoorden, ze zijn weg. En ik probeer vrede te sluiten met die geesten.

Het is zo 'n stressvolle omgeving, vind ik, als acteur, in de stoel gezet worden en' raak dit, dat en de ander aan', het is te veel voor mij. Ik vind het moeilijk om dat soort dingen te tolereren. Als je er niet van geniet, Doe het dan niet. Je verspilt ieders tijd.

Met regisseurs hebben sommigen een soort ingebouwd vermogen om gewoon te weten hoe ze met acteurs moeten werken en het beste uit acteurs moeten halen, en sommigen hebben geen idee van acteren. Ik denk dat het een goed idee zou zijn als regisseurs zichzelf voor de camera zetten, of zelfs een zes weken durende toneelcursus volgen, gewoon om een beetje te weten hoe dat voelt.

Ik leef in een staat van overgevoeligheid, en ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets ergs gaat gebeuren met mezelf, of mijn vrouw en kinderen. Dit manifesteert zich in verschillende angsten en visies.

Wat is mijn dilemma hier? Maak ik entertainment of maak ik Kunst? Wat zeg ik nou? Uiteindelijk is cinema entertainment voor miljoenen mensen, maar voor mij is het expressie.

Wanneer je gesprekken hebt over acteurs, besef je dat dezelfde gesprekken over jou zijn gebeurd. Als je een film wilt maken voor $ 5 miljoen, dan cast je A, B en C, maar als je $20 miljoen wilt, kun je ze niet casten, je hebt X, Y en Z nodig.

Er is geen sociaal realisme in Tyrannosaur."Het gaat niet om het sociale landschap of het politieke landschap of iets dergelijks. Het gaat alleen om mensen. Ik heb 'Tyrannosaur' nooit gemaakt met betrekking tot iemand ... Ik heb het alleen gemaakt omdat ik mijn eigen films moest maken.

Het ding is, als ik probeer te praten over acteren, kom ik over als kreunend. Maar ik ben bevoorrecht. Ik denk dat het allemaal om controle gaat. Acteren is kwetsbaar omdat je nergens controle over hebt. Je moet veel van je vertrouwen opgeven; het is aan iemand anders wat ze doen met wat je ze hebt gegeven.

Ik wil niet respectloos zijn tegenover mensen die ongelooflijk zijn in hun vak, maar de waarheid is, als ik er niet voor betaald zou worden, zou ik niet handelen. De best betaalde banen zijn meestal de slechtste films. Je bent een heel klein radertje in een grote machine.

Ik ben klaar met mijn vermogen om anderen na te bootsen en mensen aan het lachen te maken. Ik zwaaide door het leven, maar in werkelijkheid leefde ik vrijwel elke dag in angst. Ik gedroeg me als een heel normaal persoon, en ik denk dat ik er goed in was. Maar binnen was het een heel ander verhaal.

Ik zou nooit kunnen gaan zitten en zeggen: Ik ga een out-and-out komedie doen, alleen maar om mensen te bewijzen dat ik dat kan. Je moet gewoon doen wat je doet. Luister gewoon naar je ziel en doe je Kunst en doe het om de juiste redenen, en dan kun je niet falen.

Het enige wat je hoeft te doen is opdagen en een paar gezichtstics hebben en een gek zijn en iemand door de kamer gooien of hun hersenen eruit schieten en mensen denken dat het goed acteren is.

Mensen kunnen heel snel een slecht zelfbeeld hebben. Er is niet veel voor nodig.

Ik vind het een schande als de Kunsten moeten lijden vanwege de hebzucht van bedrijven. Mensen zullen er altijd naar streven om film te maken, en het enige belangrijke is dat we blijven proberen om onszelf te laten horen en onze films te blijven maken, ongeacht het klimaat.

Het is anders als regisseur. Ik veronderstel, vooral als het een verhaal is dat je hebt geschreven en je voelt je gedwongen om te vertellen, in sommige opzichten is het een stuk makkelijker dan acteren omdat je het stuk orkestreert. Als acteur probeer je soms te twijfelen aan wat mensen willen.

Mijn fascinatie is niet voor cinema; het is voor de menselijke natuur en de mens, want Ik vind het soms heel moeilijk om één te zijn.

Regisseur zijn is bijna alsof je een ander soort personage bent, maar je bent uit het zicht.

Ik keek 'Rocky' en 'Raging Bull' en 'Taxi Driver' steeds weer. Ze hebben met je Gesproken, man.

Je loopt langs mensen op straat, of ze dienen je in winkels, en je weet niets van de verschrikkingen waarmee ze kunnen leven.

Uiteindelijk draait mijn leven niet om andermans werk. Ik moet stoppen met dingen weg te geven. Ik heb mijn eigen verhalen te vertellen, en een grote behoefte om ze te vertellen. Ik heb deze beelden, deze gedachten in mijn hoofd, en ik moet een manier vinden om ermee om te gaan.

Er is niets erger dan wanneer acteurs naar een set komen - en het gebeurt veel met grote sterren - en ze zijn zich te veel bewust van waar de camera is. Zij zijn de show. En dat wordt duidelijk en het beïnvloedt de productie. Ik ben als ' je moet niet weten waar de camera is - je moet handelen, en Ik zal de rest doen.'