Sidney Poitier beroemde citaten

Om gewoon elke ochtend een beter persoon wakker te worden dan toen ik naar bed ging.

Ik denk zoals Ik wil denken. Ik leef zoals Ik wil leven.

Vergeving werkt in de meeste gevallen op twee manieren. Mensen moeten zichzelf ook vergeven. De machtigen moeten zichzelf vergeven voor hun gedrag. Dat zou een heilig proces moeten zijn.

Een mens hoeft niet te veranderen wie hij is om beter te worden.

Als het beeld dat men van zichzelf heeft elementen bevat die niet in overeenstemming zijn met de werkelijkheid, is het het beste om ze los te laten, hoe moeilijk dat ook is.

Ik ben de ik die ik verkies te zijn.

Er is geen raciale of etnische overheersing van hopeloosheid. Het is overal.

Denk je dat ik zo onbelangrijk ben? Probeer dit dan op maat. Al diegenen die onwaardigheid zien als ze naar mij kijken en daardoor gegeven zijn om mij waarde te ontzeggen - tegen jou zeg ik, Ik heb het niet over zo goed zijn als jij. Hierbij verklaar ik mezelf beter dan jij.

Ik had mijn vader gezien. Hij was een arme man en ik zag hem verbazingwekkende dingen doen.

Ik had ervoor gekozen om mijn werk te gebruiken als een weerspiegeling van mijn waarden.

Ik heb geleerd dat ik positieve uitlaatklep moet vinden voor woede of het zal me vernietigen. Er is een zekere woede: het bereikt zo ' n intensiteit dat om het volledig uit te drukken moorddadige woede nodig zou zijn-zelfdestructief, de woede van de wereld vernietigen-en zijn vlam brandt omdat de wereld zo onrechtvaardig is. Ik moet proberen een manier te vinden om die woede naar het positieve te kanaliseren, en het hoogste positieve is vergeving.

Ik wilde altijd iemand zijn die de volgende dag beter was dan de dag ervoor.

We lijden allemaal onder de preoccupatie die er is... in de geliefde, perfectie.

Ik was de enige Zwarte op de set. Het was ongebruikelijk voor mij om in een omstandigheid te zijn waarin elke beweging die ik maakte gelijk stond aan vertegenwoordiging van 18 miljoen mensen.

Zoveel van het leven, zo lijkt het mij, wordt bepaald door pure willekeur.

Een goede daad hier, een goede daad daar, een goede gedachte hier, een goede opmerking daar, alles heeft op de een of andere manier bijgedragen aan mijn carrière.

Ik heb nooit de gelegenheid gehad om kleur in twijfel te trekken, daarom zag ik mezelf alleen als wat ik was... mens.

Je hoeft niet iets te worden dat je niet bent om beter te zijn dan je was.

Maar ik had altijd de mogelijkheid om nee te zeggen. Zo noemde ik mijn eigen beslissingen.

Kinderpsychologen hebben aangetoond dat onze geest eigenlijk is opgebouwd door deze duizenden kleine interacties tijdens de eerste paar jaar van het leven. We zijn niet alleen wat ons geleerd is. Het is wat we ervaren tijdens die vroege jaren-een glimlach hier, een schokkend geluid daar-dat de paden en verbindingen van de hersenen creëert. We zetten onze kinderen vijftien jaar aan snelle reclame, passief televisie kijken en sadistische videogames, en we verwachten een nieuwe generatie van kalme, medelevende en betrokken mensen te zien ontstaan?

Ik zou niets veranderen, want één verandering verandert elk moment dat erop volgt.

Elke nieuwe mode is een vorm van rebellie.

We zijn allemaal onvolmaakt, en het leven is gewoon een eeuwige, eindeloze strijd tegen die onvolkomenheden.

Voor zover ik kan zien, heb ik nog steeds het grootste deel van mijn haar, mijn darmen hangen niet over mijn riem en ik heb nog steeds al mijn tanden.

Bewust leven houdt in dat je oprecht bent; het houdt in dat je eerlijk en openlijk naar anderen luistert en reageert; het houdt in dat je in het moment bent.

Maar mijn vader was ook een opmerkelijk man, een goed persoon, een principieel individu, een man van integriteit.

Racisme is pijnlijk. Dat is het leven. Het eindigt nooit.

Mijn autobiografie was gewoon het verhaal van mijn leven.

Ik vind mezelf, op dit moment in mijn leven, niet minder uitgedaagd, niet minder geplaagd, niet minder geïntrigeerd door wat ik nog steeds niet weet.

De reis was ongelooflijk vanaf het begin.

Je hoeft niet iets te worden dat je niet bent om beter te worden dan je bent.

Als je je verontschuldigt omdat je bang bent, Dan ben je een kind en geen man.

Toen ik deze wereld binnentrad, zou ik de verzorging van mijn familie en mijn huis achter me laten, maar in een andere zin zou ik hun bescherming met me meenemen. De lessen die ik had geleerd, de gevoelens van geaardheid en verbondenheid die daar in mijn karakter zijn geweven, zouden mijn metgezellen op de reis zijn.

Hoe ouder we worden, hoe minder bang we zijn.

Als ik herinnerd word dat ik een paar goede dingen heb gedaan en als mijn aanwezigheid hier goede energieën heeft aangewakkerd, is dat genoeg.

Ik wil minder bang worden om dood te gaan. Ik ben vandaag oneindig veel minder bang dan 15 of 25 jaar geleden. Ik was het meest bang om te sterven toen ik 33 was, omdat ik uit een katholiek gezin kom.

Ik moest de actie fans tevreden stellen, de romantische fans, de intellectuele fans. Het was een vreselijke Last.

Omdat ik de dingen die ik wilde doen niet kon activeren, was het enige wapen dat ik had om nee te zeggen.

Acteren is geen spel van 'doen alsof'."Het is een oefening om echt te zijn.

Mijn vader was een arme man, zeer arm in een Brits koloniaal bezit waar klasse en ras erg belangrijk waren.

Ik zette mijn ster zo hoog dat ik er voortdurend naartoe zou bewegen.

Als je bezorgd bent over de dood, dan heb je geen gevoel van de eenheid van de dingen-je voelt dat je na de dood er niet meer zult zijn.

Het huwelijk is geen manier van leven voor de zwakken, de egoïsten of de onzekerheden.

Maar misschien nog belangrijker, als iemand die een of twee opmerkingen wil maken over het hedendaagse leven en waarden, hoef ik niet door bibliotheken te graven of naar exotische landen te reizen om een beeld te krijgen van onze moderne situatie, gebroken door de lens van de pre-industriële wereld, of het niet-gecommercialiseerde, niet-gerealiseerde, misschien niet-gesanitiseerde-en daarom zogenaamd meer "authentieke" - perspectief van de Derde Wereld. Heel eenvoudig, Dit is omdat die" andere " wereld, zo vreemd alsof gescheiden door eeuwen in de tijd, is degene waaruit ik kwam

De impact van het zwarte publiek drukt zich uit. Ze kijken naar films om meer uitdrukking te geven aan hun behoeften, hun leven. Hollywood heeft die boodschap gekregen - eindelijk.

Dus ik moest voorzichtig zijn. Ik erkende de verantwoordelijkheid dat ik, of ik het nu leuk vond of niet, moest accepteren wat de verplichting ook was. Dat was om me op een manier te gedragen, om mezelf op zo ' n professionele manier te gedragen, alsof er ooit een reflectie is, het is een positieve.

Over het algemeen heb ik de neiging om menselijk gedrag te verachten in plaats van menselijke wezens.

Een aanzienlijk aantal regisseurs is overgestapt naar goedkopere films, waardoor ze tevreden zijn met een bescheidener rendement.

Ik wilde de waarden verkennen die aan het werk zijn en die mijn leven ondersteunen.

Ik kom uit een geweldige familie. Ik heb het gezinsleven gezien en ik weet hoe geweldig, hoe zorgzaam en hoe geweldig het kan zijn.