Jeff Dunham beroemde citaten

Ik was niet een van de populaire kinderen, Ik was niet goed in sport, meisjes besteedden geen aandacht aan mij.Ik was gewoon een doorsnee kind, geen opvallende vaardigheden,niets opmerkelijks.

De kinderen die achter de schermen komen met kanker of wat dan ook, ze laten lachen en glimlachen voor een tijdje, wat is daar het probleem mee? Die is er niet.

Veel van mijn beste dingen zijn gewoon ad libs op het podium en dat is iets waar ik op terug ben gekomen tijdens de live show.

Er is geen echte formule om het te doen, het is ofwel gewoon het leven leven en het opschrijven van een grap die je denkt aan in het midden van de dag en dan stukken die later samen.

The roadwork is gewoon een repetitie voor die DVD die je een jaar later gaat filmen.

Je weet nooit hoe lang je vijftien minuten roem gaat duren.

Ik probeer altijd alles te doen wat ik kan naar mijn beste vermogen, enkel aspect moet perfect zijn.

Ik denk niet dat ik erg makkelijk ben om voor te werken omdat alles precies goed moet zijn of we zetten het niet uit. Maar tegelijkertijd hebben alle mensen die voor mij werken een "geen klootzak" regel, als je een eikel bent, ben je ontslagen, dus het is een geweldig team en veel bekwame mensen aan de top van het spel, iedereen van management tot de agenten tot de publicisten tot de dagelijkse website-dingen en het is gewoon een geweldig team.

Familietijd was erg moeilijk toen mijn meisjes klein waren, maar ik miste nooit een verjaardag, Ik was er voor elk groot evenement.

Ik ben geen filantroop of humanitair, maar het is echt leuk om die e-mails van over de hele wereld te krijgen van mensen die zeiden: Ik had niets om om te lachen of mijn zoon was echt ziek of mijn man is echt ziek en we zetten je DVD ' s op en we lachten, bedankt dat je de echte wereld een tijdje hebt laten verdwijnen.

Als mensen nog steeds kaartjes kopen, en nog steeds de dvd ' s kopen, en ze kijken nog steeds op YouTube en mijn fifteen minutes of fame is nog niet klaar, dan blijf ik het gewoon doen.

Ik hou van touren, ik hou van het doen van de live show en het is net als een muzikale artiest, je blijft gewoon met materiaal komen en zolang je met het materiaal komt en zolang het publiek het leuk vindt, je blijft het doen, het is jouw werk.

Zelfs naar de universiteit gaan, mijn diploma halen in Radio TV en Film, toen ik de tijd naderde dat je een major moest kiezen, bleef ik proberen erachter te komen wat de beste major zou zijn om te verbeteren wat ik doe als performer.

Ik begon met een zakelijke achtergrond, maar toen was het als, 'weet je, Ik kan geen wiskunde doen', dus veranderde ik het in een liberal arts-diploma en kreeg mijn Bachelor of Arts in communicatie en het was logisch.

In het weekend, als iedereen naar de voetbalwedstrijden ging, stapte ik in een vliegtuig of reed ik met mijn auto door de staat of het hele land om ergens een show te doen en ja, ik dacht er nooit aan om iets anders te doen.

De meeste mensen die autobiografieën hebben, zijn geen autobiografieën, maar biografieën geschreven door een ghostwriter.

[In mijn bio] is geen rijden onder invloed, Er is geen rijden onder invloed, Er is geen bezit van cocaïne, geen van die dingen dus Weet je, Ik weet niet of dat goed of slecht is. Iedereen houdt van vuile was.

Ik heb een antwoord op waar Osama bin Laden is en ik weet het, hij is dood en leeft in mijn koffer met mijn dummies.'

Ik richt het niet op iemand specifiek, Ik richt mijn personages niet om oude mensen te laten lachen of jonge mensen of professionals of blauwe kraag, gewoon wat ik denk dat grappig zal zijn en het gebeurt gewoon zo.

Iedereen heeft zijn favoriete personage.Dat is de enige manier waarop ik kies, wat er ook aan de hand is in de samenleving, waar ik denk dat mensen om zullen lachen, dat is wat ik bedenk.

Ik heb het vrouwelijke geprobeerd. Ik was in een film genaamd Dinner for Schmucks een paar jaar geleden met Steve Carell en ik creëerde een vrouwelijk personage voor die film. En na een paar maanden van het uitproberen van haar uit op de weg het gewoon niet werkte. Ik bedoel, ik kan denken als een terrorist, ik kan denken als een blanke vuilnisman, ik kan zelfs proberen te denken als een Afro-Amerikaan, maar ik kan niet achterhalen hoe een vrouw.

Een komiek moet zijn eigen filters hebben, moet zijn publiek kennen, hoe ver hij dingen kan duwen.

Stand-up comedy is op dit moment moeilijk. Iedereen kan naar een concert komen, je opnemen en je op Internet zetten. Je vecht er tegen of omarmt het.

Maar de mechanica van het leren 'throw your voice' is vrij eenvoudig. Iedereen met een tong, een bovenste gehemelte, tanden en een normale spreekstem kan buikspreken leren.

Ik heb altijd gezegd dat in plaats van te kijken naar een man jongleren zeven dingen verbazingwekkend ik liever een echt slechte jongleur die echt grappig.

Als mensen lachen we graag om onze angsten, fluiten we graag in het donker.

In 1980, toen ik afstudeerde van de middelbare school, was mijn doel om minstens één keer op 'The Tonight Show' te zijn met Johnny Carson voor onze tienjarige klasreünie. Onze klas reünie was in juni 1990, en ik was op 'The Tonight Show' in April 1990, dus ik maakte het door een paar maanden.

Mijn vader en moeder hebben mij altijd gesteund. Nu ze in de tachtig zijn, schreeuwen ze eigenlijk een of twee keer per jaar met mij in de tourbus om de optredens te bekijken en de menigte te horen. Reizen met tachtigjarigen in een tourbus... er moet een soort reality show in zitten.

De beste plek om materiaal te vinden is in het echte leven. Ik heb altijd volgehouden dat je pas halverwege de jaren ' 20 genoeg van een leven hebt om uit te putten. Er is niets beter voor een komiek dan door slechte dingen te gaan ... en goede dingen, zoals trouwen.

De enige manier waarop een buikspreker anders spreekt, is dat hij afstand doet van het gebruik van zijn of haar lippen en leert geluiden te reproduceren met alleen de tong, het bovenste gehemelte en de tanden. Die 'moeilijke' letters zijn B, F, M, P, V, W en Y.

Tot de universiteitsleeftijd gebruikte ik de typische jongenspop die op de knie zit en spechtgrappen maakt. Mijn eerste originele personage kwam pas later, en dat was Jose de Jalapeno op een stok.

We hebben net een tourbus. Ik wist niet dat tourbussen zo mooi konden zijn. Ik ben het alleen, Brian Haner de gitaarman, de tourmanager en schrijver. We lachen onszelf belachelijk. Blijkbaar hebben we een weghond, een miniatuur pincher. Het is de kleinste die ze ooit hebben gezien. Hoe Mannelijk moet ik eruit zien, werken met poppen en een miniatuurhond?

Ik had een gelukkige, dramatische jeugd, opgroeiend in een buurt van de hogere middenklasse in Dallas, Texas. Het enige dat enigszins ongebruikelijk was in vergelijking met de meeste van mijn vrienden was dat ik enig kind was... Ik denk niet dat dat de reden is waarom mijn ouders me een pop gaven, ze hebben er tenminste nog nooit voor betaald.

Toen ik opgroeide met Kiwanis - Clubs, met Cub Scout-banketten, met kerkshows, leerde ik die gevoeligheid te vinden waar de meeste mensen om konden lachen-waar alle leeftijden en demografische groepen om konden lachen.

Ik ben een nerd tot op het bot.

Ik probeer de meerderheid van mijn publiek aan het lachen te maken. Dat is mijn publiek. Ze zullen lachen om de dode terrorist.

Ik heb blanken, zwarten, Hispanics, christenen, joden, moslims, homo 's, hetero' s, rednecks, verslaafden, ouderen en mijn vrouw gespietst. Als stand-up komiek is het mijn taak om ervoor te zorgen dat de meerderheid van de mensen lacht, en ik geloof dat komedie de laatste echte vorm van vrijheid van meningsuiting is.

Toen ik acht jaar oud was, kreeg ik een pop voor Kerstmis en begon ik mezelf te onderwijzen. Ik nam boeken en platen en zat voor de badkamerspiegel te oefenen. Ik deed mijn eerste show in de derde klas en bleef gewoon doorgaan; er was geen reden om te stoppen.

Ik pikte Priussen uit de grill van mijn Hummer.

Als je een Smurf verstikt, welke kleur krijgt hij dan?

Toen ik in de derde klas zat, leerde ik mezelf buikspreken... Wat moeilijk is, is om te leren om een entertainer te zijn en mensen aan het lachen te maken. Ik was een paar jaar uit de universiteit voordat ik voelde dat ik genoeg materiaal had. In 1988 verhuisde ik naar L. A. en begon ik wat shows te doen in comedyclubs.