Karen Marie Moning beroemde citaten

Het is vaak alleen in de leugens die we weigeren te spreken dat enige waarheid überhaupt gehoord kan worden.

Sommige mensen brengen het slechtste in je naar boven, anderen brengen het beste naar boven, en dan zijn er die Opmerkelijk zeldzame, verslavende mensen die gewoon het meeste naar boven brengen. Van alles.

Op een dag zul je een man kussen zonder wie je niet kunt ademen, en ontdekken dat die adem van weinig belang is.

OH, in hemelsnaam, dacht ze met grappige ergernis, dit verklaart zeker veel. Het is geen wonder dat ik niet in staat ben geweest om mijn handen van de gestrande man af te houden sinds de dag dat ik hem ontmoette. Hij is een artefact! Een Keltische.

De meest verwarde die we ooit krijgen is wanneer we proberen onze hoofden te overtuigen van iets waarvan ons hart weet dat het een leugen is.

Barrons lachte weer. En daar, mijn beste Fio, maak je een van de grootste fouten van de vrouw: verliefd worden op het potentieel van een man. We delen zo zelden dezelfde kijk op het, en nog zeldzamer de zorg om het te bereiken. Stop met verlangen naar de man die je denkt dat ik zou kunnen zijn-en neem een goede, lange, harde blik op degene die ik ben.

Zorg is liefde. En liefde gevechten! Liefde zoekt niet het pad van de minste weerstand.

Woorden kunnen in elke vorm worden gedraaid. Er kunnen Beloften worden gedaan om het hart te kalmeren en de ziel te verleiden. Uiteindelijk betekenen woorden niets. Het zijn labels die we dingen geven in een poging om onze nietige kleine hersenen om hun onderliggende aard te wikkelen, terwijl negenennegentig procent van de tijd de totaliteit van de werkelijkheid een heel ander beest is. De wijste man is de Stille. Onderzoek zijn daden. Beoordeel hem door hen.

Niemand ziet er goed uit in zijn donkerste uren. Maar het zijn die uren die ons maken tot wat we zijn.

Hoe mensen het ook proberen te betwisten, perceptie is realiteit. Het is wat je kiest om te geloven dat je maakt tot de persoon die je bent.

Ik had een ding of twee geleerd. Hoop versterkt. Angst doodt.

Gisteravond zei je dat je wilde weten wat je kon verwachten zodat je beter je kleding kon kiezen. Ik zei toch dat we vanavond een vampier in een Goth-hol zouden bezoeken. Waarom, ms Lane, ziet u er dan uit als een vrolijke regenboog?

Ik was niet ... ik begon. Ik deed het niet, hij begon. Hoe charmant, " vâ € lane sneed ons af. Zijn stem kwam eerder dan hij. "Het portret van menselijke huiselijke gelukzaligheid. Ze ligt op de grond, jij torent boven haar uit. Heeft hij je geslagen, MacKayla? Zeg het en ik vermoord hem.

Het spijt me dat je mooie wereld helemaal verpest is, maar dat doet iedereen, en ga maar door. Het is hoe je verder gaat dat je definieert.

Ik was niet voorbereid op de dood. Niemand is dat. Je verliest iemand van wie je meer houdt dan van jezelf, en je krijgt een spoedcursus in sterfelijkheid. Je ligt nacht na nacht wakker, je afvragend of je echt in Hemel en hel gelooft en allerlei redenen vindt om je aan geloof vast te klampen, omdat je het niet kunt verdragen te geloven dat ze daar ergens niet zijn, een paar gefluisterde woorden van een gebed weg.

Ik zou roze dragen omdat ik wist dat mijn toekomst allesbehalve rooskleurig was. Ik droeg flirterige schoenen omdat mijn wereld meer schoonheid nodig had om alle lelijkheid erin tegen te gaan. Ik zou roze dragen omdat ik grijs haatte, ik verdiende wit niet en ik was zwart zat.

Iedereen die het waard is om te weten, breekt een keer. Eenmaal. Geen schaamte, geen overtreding als je het overleeft. Dat deed je.

Het zijn onze daden die ons definiëren. Wat we kiezen. Wat we weerstaan. Waarvoor we bereid zijn te sterven.

In het diepe zuiden leren vrouwen op jonge leeftijd dat wanneer de wereld om je heen uit elkaar valt, het tijd is om de gordijnen neer te halen en een nieuwe jurk te maken.

Mac."Hij zei mijn naam en lachte. "Wat een naam voor iets als jij. Mac.

Het is moeilijk te zeggen waardoor de geest dingen in een plotselinge bliksemflits samenbrengt. Ik ben gekomen om de menselijke geest in de hoogste achting te houden. Net als het lichaam worstelt het om zichzelf te herstellen. Omdat cellen infecties bestrijden en ziekten overwinnen, heeft ook de geest een opmerkelijke veerkracht. Het weet wanneer het wordt geschaad, en het weet dat de schade te veel is om te dragen. Als het de verwonding te groot acht, coconeert de geest de wond, op dezelfde manier dat het lichaam een cyste vormt rond infectie, totdat de tijd komt dat het ermee kan omgaan.

Ik hou trouwens veel meer van boeken dan van films. Films vertellen je wat je moet denken. Een goed boek laat je een paar gedachten voor jezelf kiezen. Films laten je het roze huis zien. Een goed boek vertelt je dat er een roze huis is en laat je een aantal van de finishing touches schilderen, misschien kies je de dakstijl,parkeer je eigen auto voor de deur. Mijn verbeelding heeft altijd alles overtroffen wat een film kon bedenken. Een goed voorbeeld hiervan zijn de Harry Potter films. Dat was zo niet hoe dat deel-Veela-kuiken, Fleur Delacour, eruit zag.

En daar heb je het...als ik wist dat ik maar een paar nachten in de armen van die man kon hebben of niets, zou ik die magische nachten nemen en ze gebruiken om me warm te houden voor de rest van mijn leven.

Ik hield het om me eraan te herinneren dat hoewel er kwaad is, er soms schoonheid en licht is. Jij, Jillian. Je was altijd mijn licht.

Ik stond op het punt om weg te kijken toen hij over de stoel reikte, mijn kaak aanraakte met zijn lange, sterke, mooie vingers en mijn gezicht streelde. Aangeraakt worden door Jericho Barrons met vriendelijkheid geeft je het gevoel dat je de meest speciale persoon ter wereld moet zijn. Het is als naar de grootste, meest wilde leeuw in de jungle lopen, liggen, je hoofd met zijn mond plaatsen en, in plaats van je leven te nemen, likt hij je en spint hij.

Ik bevochtigde mijn lippen. Zijn blik richtte zich op hen. Ik denk dat ik gestopt ben met ademen. Hij rukte zo scherp weg dat zijn lange donkere jas lucht sneed en zijn rug naar mij toekeerde. was dat een uitnodiging, ms Lane?"als het was?"vroeg ik, verbijsterend. Wat dacht ik dat ik aan het doen was? ik doe geen hypothetische dingen. Meisje.

Er zijn momenten in mijn leven dat ik het gevoel heb dat ik precies ben waar ik zou moeten zijn, precies doe wat ik zou moeten doen. Ik let op ze. Het zijn mijn kosmische oriëntatiepunten, die me laten weten dat ik op het juiste pad ben. Nu ik ouder ben en terug kan kijken en zien waar ik hier en daar een bocht heb gemist, en weet welke prijs Ik heb betaald voor die vergissingen, probeer ik scherper naar het heden te kijken.

Zeg me alsjeblieft dat we niet opgroeien en veranderen in de volwassenen die ons gek maken.

Ik heb mensen voor een kleine eeuwigheid bestudeerd. Intentie doordringt hun elke beweging. Wegenkaarten naar hun innerlijke navigatie, gepleisterd over hun hele huid. Geboren om slaven te zijn.

Ja, Ik heb liefgehad, ms Lane, en hoewel het uw zaken niet zijn, heb ik verloren. Veel dingen.

Je wist nooit waar je mee weg kon komen totdat je het probeerde.

Soms maak ik me zorgen dat er niet genoeg ruimte in mijn hersenen is voor zowel mijn dromen als de realiteit dat ik een harde schijf ben met beperkte gigabytes en op een dag zal ik niet in staat zijn om de firewall tussen hen te onderhouden. Ik vraag me af of dat is wat seniliteit is.

Gast, de bush is klaar. Waarom sla je er nog steeds omheen?ik heb lang geleefd, jongen, en ik heb nog nooit iemand de Engelse taal horen verminken zoals jij.

Ik hou van boeken, ze zitten in mijn bloed.

Ik sluit mijn ogen met mijn reflectie en kijk niet weg. De dag dat je wegkijkt begin je jezelf te verliezen. Ik zal mezelf nooit verliezen. Je bent wat je bent. Ga ermee om of verander.

Hoop versterkt. Angst doodt... Dat eenvoudige gezegde is meester van elke situatie, elke keuze. Elke ochtend dat we wakker worden, kunnen we kiezen tussen hoop en angst en een van die emoties toepassen op alles wat we doen. Begroeten we dingen die op ons pad komen met vreugde? Of verdenking?

Hij zoende niet alleen, hij claimde eigendom. Nam haar mond met urgentie, alsof zijn leven afhing van zijn kussen haar.

Ik heb het niet gevraagd. Sommige dingen kunnen beter niet gezegd worden. Hij keek me aan en ik rilde. Ik krijg nooit genoeg van hem. Dat zal nooit gebeuren. Hij leeft. Ik adem. Ik wil. Hij. Altijd. Vuur op mijn ijs. Ijs op mijn koorts. Later gingen we naar bed, en toen hij over mij opstond, donker en uitgestrekt en eeuwig, zou ik vreugde kennen.

Ik hou trouwens veel meer van boeken dan van films. Films vertellen je wat je moet denken. Een goed boek laat je een paar gedachten voor jezelf kiezen.

Gah, sommige meiden moeten neergeschoten worden. Uit de reproductiepool van iedereen.

Nog niet vieren, ms Lane. Geloof niet dat iets dood is totdat je het verbrand hebt, in zijn as hebt rondgestoken en dan een dag of twee hebt gewacht om te zien of er iets uit opstaat.

Een vrouw die haar hele leven in een kooi heeft gewoond. En haat het. Verveeld daar, ben jij niet. Wachten tot het leven gebeurt. En als het eindelijk gebeurt, steelt het van je wat je het liefste hebt. Dus neem terug. Exploderen. Haal uit. Blazen

Valhalla rechts. Het paradijs is teruggewonnen aan de linkerkant. Geplakt tussen een Godiva truffel en een chocolade eclair. Tussen een rots en een harde plek. Twee moeilijke plekken, zo te zien.

Je verlaat me, Regenboogmeisje.

De kracht van het denken is veel groter dan de meeste mensen ooit beseffen.

Als Barrons zo naar me kijkt, schrikt het me. Lust, in die oude, obsidiaan Ogen, biedt geen spoor van menselijkheid. Doet niet eens de moeite om het te proberen. Savage Mac wil het uitnodigen om te komen spelen. Ik denk dat ze gek is. Gek, zeg ik je.

We vertalen de Kama Sutra, " zei Barrons, met interactieve hulpmiddelen.

Kon hij goed zoenen, ms Lane?"Barrons vroeg, me aandachtig in de gaten houdend. Ik veegde mijn mond met de achterkant van mijn hand bij de herinnering. het was alsof het eigendom was.sommige vrouwen vinden dat leuk.ik niet.misschien hangt het af van de man die het bezit doet.ik betwijfel het. Ik kon niet ademen als hij me kuste.op een dag kun je een man kussen zonder wie je niet kunt ademen, en vinden dat adem weinig gevolgen heeft."juist, en op een dag zou mijn prins kunnen komen.ik betwijfel of hij een prins zal zijn, ms Lane. Mannen zijn dat zelden.

De tijd geneest. Nee, dat is het niet. in het beste geval is tijd de grote leveler, die ons allemaal in doodskisten veegt. We vinden manieren om onszelf af te leiden van de pijn. Tijd is geen scalpel of verband. Het is onverschillig. Littekenweefsel is geen goede zaak. Het is slechts het andere gezicht van de wond.

Je wilt geloven in zwart en Wit, goed en kwaad, helden die echt heldhaftig zijn, schurken die gewoon slecht zijn, maar ik heb het afgelopen jaar geleerd dat dingen zelden zo eenvoudig zijn. De goeden kunnen echt vreselijke dingen doen, en de slechteriken kunnen je soms verrassen.