Richard Dreyfuss beroemde citaten

Door mijn eigen verhaal te vertellen, hoop ik te helpen het stigma weg te nemen. Het zou nooit iets moeten zijn om te verbergen.

Geluk heeft een slechte rap. Mensen zeggen dat het niet je doel in het leven moet zijn. Oh, ja dat zou moeten.

Ik begreep 3D niet in de jaren vijftig en ik kan niet zeggen dat ik het nu ook snap. Ik zie gewoon niet in wat het probleem is.

Ik ben niets anders dan eerlijk.

In zekere zin was J. F. K. Het hoogtepunt van de Amerikaanse droom. Om naar de maan en terug te gaan, zeiden we alleen maar dat we konden - en dat deden we.

In mijn ervaring is het meestal aan de acteur hoe een personage wordt afgebeeld.

Het is een voor de hand liggende en flagrante domheid die mijn vermogen te boven gaat om te verwoorden hoe dom het is voor ons om onze kinderen niet te leren hoe ze de regering moeten leiden.

Jaws, ' de eerste keer dat ik het zag, vergat ik dat ik erin zat. Ware. Helemaal vergeten, en werd net zo bang als iedereen, en het is een geweldige film.

Laten we wat inhoud geven aan patriottisme. Het kan een generatie duren.

Nou, ik kan niet (zingen of dansen). Ik zing als een zeehond en dans als je oom Leo op die bruiloft waar hij opstond en zei 'ya, ya, ya'.

John Kennedy breidde echt het bereik van het Amerikaanse volk uit en zei, zoals Lincoln op een bepaalde manier zei, dat ons bereik verder is dan ons bereik - en we moeten hoog mikken.

Als je me googelt, zie je dat veel mensen Richard Dreyfuss niet leuk vinden. Omdat ik verwaand ben en een verwaande houding toon. Maar niemand is het ooit oneens geweest met het idee dat ik vertegenwoordig, dat we meer burgereducatie nodig hebben. Tot nu toe is daar 100 procent steun voor.

Beleefdheid is niet het niet zeggen van negatieve of harde dingen. Het is niet de afwezigheid van kritische analyse. Het is de manier waarop we deze territoriale Vrijheid van politieke discussie delen. Als onze toespraak wordt geschreeuwd en geschreeuwd en onderbroken en betutteld, is dat onbeschaafd.

Mijn ergste angst is dat ik uiteindelijk in een vervallen duplex in Wilshire zal wonen ... met een broek die naar mijn tepels loopt en onder mijn adem mompelt.

Wakker worden en leven. Het is een snelle wereld daarbuiten.

Een deel van mij wacht nog steeds om volwassen te worden, en het andere deel weet dat zoiets niet bestaat.

Ik besloot op 9-jarige leeftijd, maar ik werd versterkt op 13-jarige leeftijd toen een leraar me vertelde dat ik talent had. Ik kan niet zeggen dat ze me echt motiveerde, want ik wist het al. Ik wist dat ik talent had. Ik ging naar het Joodse gemeenschapstheater en kreeg daar toneelstukken. Toen ging ik naar de film.

Het gelukkigste dat ik ooit was, was toen ik een worstelende acteur was. Ik heb grote huizen en kleine huizen gehad. Ik had altijd werk beschikbaar voor het grootste deel van mijn carrière. Toen ik werk moest vinden om geld te verdienen, was ik gelukkig.

Ik denk echt dat leven het proces is van het overgaan van volledige zekerheid naar volledige onwetendheid.

Om onze kinderen te leren hoe ze ons land moeten besturen, voordat ze worden opgeroepen om ons land te besturen . . . als we dat niet doen, zal iemand anders ons land besturen.

Er moet aan worden herinnerd dat het Witte Huis van Bush een apart talent heeft voor karaktermoord dat niet moet worden verward met een talent voor bestuur.

Het is leuk om het licht in iemands ogen te zien. Het is leuk om je eigen excentrieke ervaring te geven en het te laten landen. Dat is leuk.

Ik zei tegen mijn dokter: 'je moet me testen, Er is iets mis met me dat ik me zo zou gedragen.'

Ik weet niet hoe het is voor de meeste acteurs, maar echt duidelijk voor mezelf acteren is altijd de vervulling van persoonlijke fantasieën geweest. Het is niet alleen kunst, het gaat over een persoon zijn die ik altijd al wilde zijn, of in een situatie zijn, of een held zijn.

Tabouli is de beste salade, maar toch win je geen vrienden met salade

Je hoeft niet te doen alsof het je iets kan schelen; je hoeft alleen maar genoeg te geven om te handelen.

Als ik geen acteur was, zou ik een leraar zijn, een geschiedenisleraar. Lesgeven is immers net zoiets als presteren. Een leraar is een acteur, in zekere zin. Er is veel nodig om een klas te krijgen en te houden.

Ik had het zo vaak over manisch-depressief zijn. Ik wil iedereen terugbrengen naar mijn vroegste herinneringen aan deze metgezel van mij. Sommige mensen noemen deze metgezel ik heb een kwaal, of erger nog een vreselijke nachtmerrie waaruit sommige mensen niet kunnen ontwaken. Ik weet dat ik me nergens voor hoef te schamen. Ik heb niets dat een stigma zou moeten veroorzaken.

Ik heb nooit een rol gehad die ik wilde. Ik wilde altijd al een oeuvre hebben waar ik trots op ben. Behalve twee projecten, die nooit over mijn lippen zullen komen, ben ik blij met wat ik heb gedaan.

Ik heb meer plezier en meer grootse en glorieuze momenten in mijn leven dan wie dan ook die ik nog nooit heb gekend. Ik weet dat sommige mensen dat manisch-depressief noemen, en dat andere mensen dat aangeraakt worden door God noemen. Ik noem mezelf gewoon lucky.

Civics is niet alleen hoe je het land moet besturen voordat het jouw beurt is om het land te besturen; het is in feite de studie van macht, praktische politieke macht. En je moet dat proces beginnen op een leeftijdsniveau wanneer de hersenen van kinderen nog open en kneedbaar zijn.

We verwarren politiek met wetgevend debat. Je kunt gepassioneerd zijn zonder persoonlijk te zijn.

De regels zijn allemaal verkeerd vandaag. Het mandaat van de media dateert echt van vóór de oprichting van de Verenigde Staten.

De slechterik krijgt altijd de beste scène en de beste regels in de film, en ze krijgen meestal de meeste vrije dagen.

Macht wordt nooit uitgeschakeld, nooit, tenzij institutioneel vereist.

Er is één oplossing voor al onze problemen: onze kinderen helderheid van denken en politieke vertegenwoordiging in de democratie leren. Dat is het.