Helen Hunt Jackson beroemde citaten

Wanneer tijd wordt besteed, begint de eeuwigheid.

Wanneer liefde op zijn best is, heeft men zoveel lief dat men niet kan vergeten.

Het moederschap wordt door God geprijsd, tegen een prijs die niemand durft te verminderen of verkeerd te begrijpen.

Maar alle verloren dingen zijn in de bewaring van de engelen, liefde; geen verleden is dood voor ons, maar alleen slapen, liefde; de jaren van de hemel met al de kleine pijn van de aarde maken samen goed daar kunnen we opnieuw beginnen, in de babytijd.

Er is niets zo bekwaam in zijn eigen verdediging als heersende trots.

Een van Dr.Johnson ' s ingrediënten voor geluk was: "een beetje minder tijd dan je wilt. Dat betekent altijd zoveel dingen hebben die je wilt zien, hebben en doen, dat geen dag lang genoeg is voor alles wat je denkt dat je zou willen doen voordat je naar bed gaat.

Bij tot de bloesem, mot tot de vlam; ieder tot zijn hartstocht; what ' s in a name?

Door al deze mooie tekenen zijn de septemberdagen hier, met het beste weer van de zomer en het beste van de herfst.

De vrouw die een huis schept en onderhoudt, en onder wiens handen kinderen opgroeien tot sterke en zuivere mannen en vrouwen, is een schepper die na God de tweede is.

Ik weet dat het land verlicht is, met al het herfstgloed van guldenroede.

Gewonde ijdelheid weet wanneer het dodelijk gewond is; en hinkt van het veld, zielig, alle vermommingen weggegooid. Maar hoogmoed draagt zijn banier naar de laatste; en snel als het uit het ene veld wordt verdreven, ontvouwt het in een ander veld, nooit toegeven dat er een schaduw minder eer is in het tweede veld dan in het eerste, of in het derde dan in het tweede.

Er kan in het dierenrijk geen vleermuis of enig ander schepsel worden gevonden, zo blind in zijn eigen bereik van omstandigheden en verbinding, aangezien de grotere meerderheid van de mensen in de boezem van hun familie is

Geen dagen zulke geëerde dagen als deze! Terwijl nog Schone Aphrodite regeerde, mannen op zoek wijd voor een of ander mooi ding dat Voor altijd op aarde zou moeten wachten, haar prachtige herinnering in een passend kader te zetten dat geen Tijdperk kon vergeten, haar naam in de mooie naam van April verborg, en liet het daar, eeuwig verbonden met alle mooiste bloemen die de lente voortbracht.

De wilde mosterd in Zuid-Californië is zoals die waarover in het Nieuwe Testament wordt gesproken. . . . Het goud is net zo ' n duidelijke waarde voor het oog als het goudklompje in de zak.

O zoete, bedrieglijke middag, die de ochtend klimt om te vinden, O moment versnelde te vroeg, en ochtend achtergelaten.

Bevlekken mijn ogen als ik kan, aan alle kanten alles is zwart.

Ik zal worden gevonden met 'Indianen' gegraveerd op mijn hersenen als ik dood ben. Er is een vuur in mij ontstoken, dat nooit zal uitgaan.

Niets kan zo slecht zijn als ontevreden te zijn over zichzelf ...

O trots noemen hun Namen die dapper zeilen / om dappere verloren in arctische sneeuw en zeeën te zoeken!

Gewonde ijdelheid weet wanneer het dodelijk gewond is; en hinkt van het veld, zielig, alle vermommingen weggegooid. Maar trots draagt zijn vaandel tot het laatst.

Het nieuwe is ouder dan het oude; en de nieuwste vriend is de oudste vriend in dit: dat, hem wachtend, we het langst bedroefd zijn om één ding te missen dat we zochten.

Die onbeschrijfelijke uitdrukking die eigen is aan mensen die hopen dat ze niet hebben geslapen, maar weten dat ze dat wel hebben gedaan.

Af en toe ziet men een gezicht dat zijn glimlach zuiver en onbesmet heeft gehouden. Zo 'n glimlach transformeert; zo' n glimlach, als de kunstzinnige maar weet het, is het grootste wapen dat een gezicht kan hebben.

De meeste mannen noemen fretting een kleine fout, een foible, en geen ondeugd. Er is geen ondeugd behalve dronkenschap die de vrede, het geluk van een schoffel zo volkomen kan vernietigen.

Wie wacht tot de wind zwijgt, zal nooit het uur vinden om te zaaien.

Volgende keer! In welke kalender worden de verslagen bewaard van de volgende tijden die nooit komen?

Wie het langst wacht, wint zeker.

De guldenroede is geel, de maïs wordt bruin, de bomen in appelboomgaarden met fruit buigen naar beneden.

Als ik een verhaal kon schrijven dat Voor het honderdste deel van de Indianen zou doen wat 'Uncle Tom' s Cabin ' voor de neger deed, zou ik de rest van mijn leven dankbaar zijn.

Grote liefdes hebben tot het laatst rode pulsen; alle grote liefdes die ooit zijn gestorven, zijn dood gevallen.

Ah, Mars! we weten dat je goedhartig bent, ondanks lelijke blikken en bedreigingen, en, buiten het zicht, de viooltjes van April verzorgt!

O maand waarin zij die liefhebben moeten liefhebben en trouwen.

Want April snikt terwijl deze zo blij zijn April huilt terwijl deze zo homo zijn, - huilt als een moe kind dat, spelend met bloemen, de weg kwijt was.

O Winter! bevroren pols en hart van vuur, wat een verlies is hun die van uw Koninkrijk ontzet worden, en denken dat uw sneeuw een gebeeldhouwde urn van de dood is! Veel eerder in de zomer vermoeien de stromen dan onder het ijs. June kon haar rozen niet huren om af te zien van de kracht die ze leren in het slapen op je borst.

Nog steeds liggen de beschuttende sneeuw, ongedimd en wit; en heerst de zwangere stilte van de winter nog steeds; geen teken van de lente, behalve dat de katjes vullen, en wilgenstammen groeien dagelijks rood en helder. Dit zijn dagen waarop de ouden een ritueel van verzoening hielden voor de ziekte van het oude jaar, en gebed om de wil van het nieuwe jaar te zuiveren.

O bijen, lieve bijen! Ik zei: "dat dichtstbijzijnde veld schijnt wit met geurige immortelles vlieg er snel heen en dreneer die honingputten.

De stem van iemand die voorgaat, om de paden van juni mooier te maken, is thineSweet mei!

Als een blinde spinner in de zon,loop ik mijn dagen:Ik weet dat alle draden zullen lopen aangewezen wegen.Ik weet dat elke dag zijn taak zal brengen, en omdat ik blind ben, vraag ik het niet meer.

Terwijl ze om zich heen keek, omhoog keek naar de hoge toppen daarboven, die de hemel leken te doorboren, neerkijkend op de wereld,-het leek de hele wereld, zo grenzeloos dat ze zich aan haar voeten uitstrekte, - het gevoel dat oneindige onuitsprekelijke gevoel van nabijheid tot de hemel, afstand van de aarde, dat alleen op berghoogten komt, trok ze in een lange adem van vreugde en riep: "eindelijk! eindelijk, Alessandro! Hier zijn we veilig! Dit is vrijheid! Dit is joy!

O mei, lieftallige stem, zo te voren, voor altijd mag juni haar warme rode wijn van leven en hartstochten schenken, - zoetere dagen zijn de uwe!

Aan de poort van de koning werd het mos grijs; de koning kwam niet. Ze noemden hem dood en maakten zijn oudste zoon op een dagslaf in de plaats van zijn vader.